Lucifer's Gift || [GT]

31 ||

Lucifer's P.O.V:

Μου πήρε αρκετή ώρα για να καταλάβω την απουσία της.

Την στιγμή που έφυγε από το βασίλειο μου έπρεπε να νιώσω ασυναγώνιστο πόνο καθώς το άλλο μισό της ψυχής μου έφυγε με τη βία από το πλάι μου. Έπρεπε να είχα καταρρεύσει ενάντια στον κρύο πέτρινο τοίχο, κλαίγοντας και φωνάζοντας εξαιτίας του βασανιστηρίου αυτού. Δεν έπρεπε να είμαι ικανός να 'λειτουργήσω', δεν έπρεπε να είμαι ικανός να νιώσω οτιδήποτε άλλο από την έντονη λύπη του χαμού της.

Έπρεπε να ήταν στιγμιαίο.

Πήρε όμως ώρες.

Βρισκόμουν στο γραφείο μου, πηγαίνοντας πέρα-δώθε και προσπαθώντας να αντιμετωπίσω μια επανάσταση σε αυτόν τον γαμημένο τομέα, με το ταίρι μου αναίσθητο και όσο την ίδια στιγμή προσπαθούσα να οργανώσω μια έφοδο στον Παράδεισο. Ο Marc ήταν μαζί μου φωνάζοντας σε έναν από τους υπαλλήλους του μέσω του τηλεφώνου, κρατώντας την μύτη του με εκνευρισμό.

" Ποιο σημείο από το 'Ανέλαβε το μόνος σου' δεν κατάλαβες, Vox;! Δεν είναι γαμημένη πυρηνική φυσική! " φώναξε ο φίλος μου, με τα μάτια του να λάμπουν κόκκινα καθώς προσπαθούσε να ελέγξει τον θυμό του. Ξαφνικά πάγωσε στην θέση του, " Τι εννοείς πως το είχε αναλάβει η Meg; Είναι πολύ μικρό το περιστατικό, δεν χρειαζόταν - " το πρόσωπο του γέμισε με τρόμο, " Τι εννοείς πως είχε και μια δαίμονα μαζί της; Από τον τομέα - Vox, ηλίθιε πανίβλακα, μόνο άντρες υπάρχουν στον Τομέα 4! "

Ο αέρας φάνηκε να γεμίζει οξύ. Ο λαιμός μου έκαιγε και έβγαλα μια κραυγή από τον πόνο. Οι πνεύμονες μου άδειασαν και έγειρα στο γραφείο για υποστήριξη, με τα δάχτυλα μου να χαράζουν το ξύλο από το δυνατό μου κράτημα. Πνίγηκα, τρίζοντας τα δόντια καθώς ένιωθα ολόκληρη την ύπαρξη μου να χωρίζετε στα δύο. Ο πόνος ήταν χειρότερος από οτιδήποτε είχα βιώσει στην ζωή μου. Ακόμα κι ο πόνος όταν 'έπεσα' από τον Παράδεισο δεν μπορούσε να συγκριθεί με αυτό το βασανιστήριο.

" Luce, γαμώτο! " έβρισε ο Marc, πετώντας το κινητό στην άκρη και τρέχοντας να με βοηθήσει. Σήκωσα ένα χέρι για να τον σταματήσω, αλλά με αγνόησε, περνώντας το χέρι μου πάνω από τους ώμους του και μεταφέροντας με στην καρέκλα. Έβγαλα μια κραυγή διαμαρτυρίας, το ίδιο κι αυτός, με το ύφος στο πρόσωπο του να με προκαλεί να εναντιωθώ. Μιας και αμφιβάλλω πως θα μπορούσα να τον νικήσω στην κατάσταση που βρίσκομαι, το επέτρεψα.