Lucifer's Gift || [GT]

11 ||

Βρισκόμασταν σε ένα διαφορετικό δωμάτιο. Απ'ότι φαίνεται, μέσα σε αυτό το τεράστιο κάστρο υπήρχαν πάρα πολλοί χώροι που θα μπορούσε κανείς να εξερευνήσει. Κάτω υπό διαφορετικές συνθήκες, αυτό θα ήταν κάτι που θα με ενθουσίαζε απίστευτα. Λάτρευα να εξερευνώ νέα μέρη. Παρόλα αυτά όμως, δεν ήταν και ακριβώς στις προτεραιότητες μου αυτήν την στιγμή.

Αυτό το δωμάτιο ήταν το αποκαλούμενο 'Δωμάτιο Πολέμου'. Το ψηλό ταβάνι ήταν διακοσμημένο με μια τεράστια λάμπα που κρεμόταν και υπήρχαν παντού χάρτες στους τοίχους όπως και στα γραφεία. Παρατηρώντας καλύτερα τους χάρτες, κατάλαβα πως κάποιοι από αυτούς φαίνονταν να παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικούς κόσμους, ενώ κάποιοι άλλοι φαίνονταν να παρουσιάζουν μέρη που δεν ήταν φυσικά. Το όλο σκηνικό έδινε μια πολύ τρομακτική αύρα.

Ο Lucifer, ο Marcus, εγώ και μερικοί νέοι των οποίων τα ονόματα δεν ήξερα, ήμασταν καθισμένοι στο κέντρο του δωματίου σε ένα τεράστιο στρογγυλό τραπέζι. Μπορούσα να νιώσω την ένταση στον αέρα, κάτι που έκανε τις αναπνοές μου να βγαίνουν δύσκολα. Ήμουν σίγουρη πως ήταν η ένταση στον αέρα και όχι το άγχος το οποίο με έτρωγε εσωτερικά.

Πολύ πιστευτό, ηλίθια..

" Για ποιο λόγο μας κάλεσες εδώ, Φωτεινέ; " ρώτησε ένας άντρας βγάζοντας με από το όνειρο μου. Νόμιζα πως ίσως ήταν κάποιος δαίμονας. Τα μαλλιά του ήταν ασημένια και τα μάτια του κόκκινα όπως του Marcus. Στην πραγματικότητα, όλοι οι υπόλοιποι φαίνονταν δαίμονες επίσης.

Προφανώς.. Είναι η Κόλαση. Οι δαίμονες με την Κόλαση πάνε κάπως μαζί.

" Σας κάλεσα εδώ, Vox, διότι έμαθα μια πολύ αηδιαστική πληροφορία " απάντησε ο Lucifer σφιγμένος. Έμοιαζε πιο ψυχρός, περισσότερο αποστασιοποιημένος με κάποιο τρόπο. Είχα την αίσθηση πως έβλεπα τον Lucifer ως 'Βασιλιά της Κόλασης' για πρώτη φορά. Περιέργως, βρήκα τον εαυτό μου να θαυμάζει την επαγγελματικότητα και την εξυπνάδα του. Σαν τον Benedict Cumberbatch όταν έπαιζε τον Sherlock. Ήταν πολύ σέξυ. Γαμώτο, τίποτα σε αυτόν τον άντρα δεν γίνεται να μην είναι γοητευτικό;

" Γιατί αυτή η θνητή είναι εδώ; " είπε ένας άλλος δαίμονας, επίσης άντρας. Στιγμιαία αποφάσισα πως εγώ κι αυτός θα έχουμε προβλήματα. Ίσως έφταιγε η μύτη του, η οποία θα ταίριαζε φανταστικά στο πρόσωπο ενός κορακιού. Ίσως η ψηλή φωνή του. Ή ίσως έφταιγε ο τρόπος που σήκωσε το χείλος του σαν να ήμουν κατώτερη.