Lucifer's Gift || [GT]

37 || (2/2)

Νομίζω πως ο χρόνος που περάσαμε μακρυά με έκανε να ξεχάσω πόσο αυταρχικός ήταν. Απαιτούσε υπακοή και το πιο σημαντικό, την εμπιστοσύνη μου. Τέσσερα χρόνια πριν, έβρισκα τον εαυτό μου ανήμπορο να του δοθεί ολοκληρωτικά. Οι προηγούμενες εμπειρίες μου με τους άντρες, με τους αγγέλους βασικά, ήταν οδυνηρές και με είχαν καταστρέψει περισσότερο απ' ότι ήμουν διατεθειμένη να παραδεχτώ ακόμη και στον ίδιο μου τον εαυτό. Ο Charles όμως με είχε αναγκάσει να μιλήσω σε έναν ειδικό πριν πάω στο κολέγιο. Η βαθιά μου ενοχή και ο φόβος για την μητέρα μου με είχαν αποτρέψει από το να αντιμετωπίσω το παρελθόν μου, αλλά όχι πια.

Ο Charles είχε δίκιο. Το μόνο πρόβλημα ανάμεσα σε εμένα και τον άγγελο μου ήταν πως είχαμε γνωριστεί πολύ νωρίς.

Τώρα, ήμουν έτοιμη να γίνω δική του. Και θα του επέτρεπα να γίνει δικός μου.

Αυτό δεν σήμαινε πως έπρεπε να του το κάνω και εύκολο. Που είναι η πλάκα σε αυτό;

" Μου έδινες καθόλου προσοχή, μικρή; " χαμογέλασα πλατιά στο γρύλισμα του κοιτώντας τον αθώα.

" Ούτε λίγο " του είπα και γύρισα για να κοιτάξω το δωμάτιο που είχα περάσει πολύ χρόνο τέσσερα χρόνια πριν. Αμέσως μόλις γύρισα πίσω το μετάνιωσα.

Ο Διάβολος ενοχλημένος από την επιπόλαιη συμπεριφορά μου μου έδωσε μια όχι-και-τόσο-απαλή ξυλιά στον κώλο. 

Φώναξα αγριοκοιτώντας τον.

" Δώσε προσοχή, γατούλα " προειδοποίησε ο άγγελος έντονα και περιπαικτικά. Τον αγριοκοίταξα χωρίς να μιλάω τρίβοντας παράλληλα τον κώλο μου.

Σίγουρα δεν θα του το έκανα εύκολο τώρα.

Ήθελε να με τιμωρήσει; Εντάξει. Θα έπρεπε απλά να τον ανακατευθύνω λιγάκι.

Ήταν ήδη εξοργισμένος, το πρόσωπο του σκληρό καθώς ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τον μη-συνεργάσιμο εαυτό μου. Με ήξερε πάρα πολύ καλά απ' ότι φαίνεται. Αλλά το είδος της αντίστασης μου δεν θα ήταν βίαιο, όπως αδιαμφισβήτητα περίμενε. 

Αυτή τη φορά, είχα στο μυαλό μου μια πιο ήπια προσέγγιση.

Έγειρε προς τα κάτω με τα μάτια του να λάμπουν, έτοιμος να βγάλει μια αυταρχική εντολή. Όταν ήταν αρκετά κοντά μου πλέον, έβαλα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον φίλησα, δυνατά. Αναστέναξα ανακουφισμένη καθώς το δέρμα του άγγιξε το δικό μου και μια άβολη ένταση που δεν είχα καταλάβει προηγουμένως είχε αρχίσει να σκορπίζεται μέσα μου. Ήμουν με τον άγγελο μου τώρα. Τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί ανάμεσα μας, ούτε ο Θεός, ούτε ο Michael και τώρα, ούτε ο αέρας που αναπνέαμε.