Lucifer's Gift || [GT]

7 ||

Εύχομαι να είχα ψυχουλάκια ή κάτι τέλος πάντων.

Δεν είχα καμία απολύτως ιδέα πως αλλιώς θα μπορούσα να βρω τον δρόμο μου μέσα σε αυτό το καταραμένο κάστρο.

Το ψωμί σικάλεως θα οδηγούσε προς το μπάνιο, το ψωμί μαγιάς θα οδηγούσε προς την κουζίνα και το ψωμί μπανάνας θα οδηγούσε προς την βιβλιοθήκη.

Αναστέναξα.

Ακολουθούσα την τεράστια μορφή του Benjamin νιώθοντας όλο και περισσότερο νευρική καθώς πλησιάζαμε την βιβλιοθήκη. Μάλλον αυτό ήταν λάθος. Εννοώ, γιατί το επιχειρούσα καν αυτό; Πιθανόν γιατί ο Lucifer μου είπε να μην το κάνω. Ήθελα πράγματι να κάνω την ύπαρξη μου γνωστή σε έναν αρχαίο Θεό-Φίδι;

Δεν μπορούσα όμως να ξεφύγω τώρα. Το Φίδι ήταν εδώ και εμείς ήμασταν κοντά. Μπορούσα να νιώσω την ενέργεια που έρεε πίσω από τις πόρτες να με 'χτυπάει' σαν φυσική δύναμη. Απ'ότι φαίνεται δεν ήμουν η μόνη που το πρόσεξε, βλέποντας τον Benjamin να με αγριοκοιτάζει. Τον κοίταξα αθώα. Διστακτικά άπλωσε τα χέρια του για να ανοίξει τις πόρτες. Μέσα σε δευτερόλεπτα πετάχτηκε πίσω πολλά μέτρα προτού προσγειωθεί στον απέναντι τοίχο. Γλίστρησε κάτω, το κεφάλι πεσμένο στο στήθος του. Στραβοκατάπια κοιτάζοντας ξανά τα πόμολα της πόρτας. Σαν από σύμπτωση άνοιξαν μπροστά μου.

" Τώρα που η ενοχλητική σκιά σου τακτοποιήθηκε, γιατί δεν μας κάνεις την τιμή να μπεις μέσα αγαπητή μου Amirykal; " η φωνή χαμηλή και απαλή, κινούνταν γύρω μου, βρίσκοντας τις άμυνες μου, ψάχνοντας τα μυστικά μου.

Οπότε έκανα το πιο λογικό πράγμα. Μπήκα μέσα.

Στο εσωτερικό, ο Lucifer καθόταν στον ίδιο αναθεματισμένο καναπέ κοιτώντας με με έναν τρόπο που θα έκανε τους περισσότερους να τρέμουν από ντροπή. Όχι εμένα. Ήμουν συνηθισμένη σε αυτό το βλέμμα. Απ'ότι φαίνεται έβγαζα τον καλύτερο του εαυτό προς τα έξω.

Απέναντι του καθόταν ένας άλλος άντρας. Οι μορφές τους ήταν τόσο αιθέρια όμορφες που με ζάλιζαν. Εννοώ, πόσο μπορεί να αντέξει μια κοπέλα; Ο άντρας στην πολυθρόνα ήταν ψηλός, όχι τόσο ψηλός όπως ο Lucifer, αρκετά όμως για να επισκιάζει το 1 μέτρο και 70 εκ. που ήμουν. Ήταν αδύνατος, αδιαμφισβήτητα δυνατός, αλλά όχι τόσο πλατύς όπως ο άγγελος. Τα μαλλιά του μαύρα σαν την νύχτα και φτιαγμένα σε πλεξουδάκια με χρυσά νήματα. Το δέρμα του ήταν σταρένιο και έμοιαζε ελαφρώς γυαλισμένο κάτω από τα φώτα της βιβλιοθήκης. Το πρόσωπο του ήταν γεμάτο γωνίες. Εκεί οπού ο Lucifer έμοιαζε θεϊκός και γυμνασμένος, αυτό το νέο πλάσμα έμοιαζε μόλις με άνθρωπο. Παραλίγο να μείνω με ανοιχτό το στόμα όταν τα μάτια του έπεσαν πάνω μου. Ήταν χρυσά, με τις κόρες τους χωρισμένες στα δύο και φαινόταν λες και μπορούσε να δει μέχρι τα βάθη της ψυχής μου.