Lucifer's Gift || [GT]

39 || Lucifer's POV

Θα το εκτιμούσα εάν το υπέροχο ταίρι μου ήταν ικανό να κάνει κάτι, ο,τιδήποτε που να μην ήταν τόσο τέλειο. Αλλά όχι, ο πατέρας μου δεν ήταν γνωστός για το έλεος του. Από την στιγμή που ξανά ειδωθήκαμε, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά λαμπερή και αξιαγάπητη και ήμουν ανήμπορος να πάρω τα μάτια μου από πάνω της, ακόμη και για ένα δευτερόλεπτο. Ήξερα ότι αυτή ήταν η στιγμή για να δείξω στο ταίρι μου πως άλλαξα κατά την διάρκεια της απουσίας της, πως καταλάβαινα ότι η συνεχής παρουσία μου την έπνιγε. Ακόμη όμως, καθώς το ήξερα αυτό, δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να την βάλω να κάτσει στα πόδια μου κατά την διάρκεια του μεσημεριανού μυρίζοντας τα μεταξένια της μαλλιά. Βόγκηξα. 

Μου άρεσε πάρα πολύ όταν έσφιγγα τα μαλλιά αυτά στις γροθιές μου όσο ήμουν βυθισμένος βαθιά μέσα της.

Ήταν ό,τι περίμενα.. και ακόμα παραπάνω.

Ήξερα πως ήμουν πολύ σκληρός μαζί της, ασχέτως της κληρονομιάς της, αλλά ήταν τόσο γαμημένα ακαταμάχητη. Μόνο η ανάμνηση του πόνου της με σταμάτησε από το να την κάνω να σκύψει προς τον πάγκο και ας γαμηθεί και το φαγητό. Ωω, δεν θα της άρεσε στην αρχή.

Θα την έκανα όμως να αλλάξει γνώμη γρήγορα.

Εάν νόμιζε πως το χθεσινό βράδυ ήταν έντονο.. Ωω, το μικρό μου γατάκι ήταν βαθιά γελασμένο. Την βοήθησα στο ελάχιστο να εισχωρήσει στην λίμνη με τις πιθανότητες. 

Αλλά το σώμα της, όπως και η ίδια χρειαζόταν χρόνο για να μπορέσει να με συνηθίσει.

Ελπίζω πως αφότου της αποκαλύψω την έκπληξη μου, θα το έκανε γρήγορα.

Ένιωθα ήδη να φουντώνω κάτω από τον τέλειο κώλο της. Έκλεισα τα μάτια μου όταν κουνήθηκε προσπαθώντας να ηρεμήσω το σώμα μου για να μην προδοθώ. Όταν ήμουν μικρός, δυνατός και γενικά χαζός, δεν ήμουν σε καμία περίπτωση άγιος. Η ιδέα της Βίβλου πως οι άγγελοι έμεναν ανεπηρέαστοι από την σαρκική ηδονή πάντα με ενθουσίαζε. Οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν κάθε είδους δικαιολογία για να ντροπιάσουν τους εαυτούς τους για τις φυσικές τους ορέξεις. Οι άγγελοι και τα αθάνατα όντα γενικότερα δεν είχαν τέτοιους ενδοιασμούς. Ακόμη κι έτσι, τα τελευταία εκατό χρόνια πριν βρω το ταίρι μου, δεν μπορούσα να επηρεαστώ πλέον από την ιδέα μιας γυναίκας. Τα αγγίγματα που φαίνονταν τόσο ηλεκτρικά και υπέροχα δεν με έκαναν να νιώθω τίποτα παρά κενό και ψύχρα. Εστίασα στα καθήκοντα μου στην Κόλαση και δεν είχα ερωμένες. Η Rika μου όμως ήταν περισσότερο εθιστική από οποιαδήποτε ουσία γνωστή στον άνθρωπο. Η άγαμη αυτή περίοδος της ζωής μου δεν ήταν τίποτα πια παρά ένα όνειρο.