My Renewed Love

Part 52: I've changed, for the better.

Part 52: I've changed, for the better.

(Colorado)

Wala na sa isip ko 'yung nangyari sa amin nina Roman at Constantine noon. Hindi ko matanggap na tawagin kaming pedophiles. Mga anak naman namin 'yon. Pero kahit gano'n, masaya pa rin naman ang buhay naming lahat.

Natutulog pa rin si Billie at ako naman ay pupunta pa sa isang magbubukas na branch sa Alabang. Nag-open na rin kasi ako for franchising nitong aking business. Yes, ako na lang ang nag-iisang namamahala dahil binago na namin nang tuluyan ni Kuya Jude ang profit sharing sa business, pati na rin ang pamamahala sa business ay pinalitan na. Ako na ang may-ari ng business. Si Kuya Jude na kasi ang CEO ng business conglomerate ni Papa.

"Manang, can you make an espresso for me?"

"Opo, sir. In a jiffy."

Nakaupo lang ako sa hapag habang kumakain ng niluto kong pasta dish. Ang tahimik ng umagang ito. Ito na yata ang pinakamagandang umaga sa buong buhay ko. Pero mas gaganda pa rin ito kung kasama ko lang si Caillie.

"Sir, ito na po ang espresso ninyo."

"Salamat!"

Kumain na ako at nagbabasa na rin ng balita. Balitang-balita na talaga si Kuya Jude ngayon. Expected na ang ganito. Pero disappointed lang ako dahil sa comment na nilagay ng writer dito sa column niya. "What about Colorado? Where is he now?" Hindi ko na lang papansinin 'to. Tahimik na rin ang buhay ko. There's no use para patulan ko pa 'to.

Matapos na kumain ay agad akong bumalik sa kwarto ni Billie. Gising na pala siya. "Good morning, daddy!" He greeted me with such sheer happiness. "Where are you going?" Napansin niyang naka-suit na naman ako. Alam niya na talaga. "I'll just go to Alabang. It's just for a meanwhile. Then I'll go back in afternoon."

"Dad, it's OK. I got used to it. But then, you're still the greatest dad in the world."

"Thanks, my son! You have grown too much." And I ruffled his hair. It's fluttering to know that my son has a better understanding than me. What I mean is he's becoming my psychologist. To have him as my counselor gives me an overwhelming feeling.

"No, dad. I still have things to learn in life. So I guess, I'd be all grown up when I stopped learning and applied those in experience."

"That's very clever of you, Billie!"

"I know, right?"

After that conversation, I left for ribbon-cutting ceremony of the franchise.

...

Marami na palang nag-aabang dito para sa opening ng branch ng Loco Restaurant dito sa Alabang Town Center. Of course, kasama ko na rin ang may-ari ng mall at franchisee. Ako talaga ang magka-cut ng ribbon. Well, iba na rin talaga kapag ako ang may-ari.

After ribbon-cutting, nagpa-sample din sila ng luto ko. Siyempre, pinatikim ko sa kanila ang Pasta ala Caillie. Bigla ko na naman tuloy naalala si Caillie. Pero pinanghihinaan na rin talaga ako ng loob.

Umalis na ako sa Alabang at bumalik na sa bahay. Hinihintay pa ako ni Billie. This is our day para i-spend.

"Billie, what do you want for today?"

"Dad, I just want to ask you something." Billie's somewhat giddy to ask something.

"What's that?" I ask nonchalantly.

"When will you plan to have a lover?"

"Oh, Billie, you're already my lover."

"I know, dad. But, how about you? Of course, I have my own things to find out later on. And I'll leave as soon as I finish college and find my job."