DELICATE | Vhyun ✓

16

KTH - Winter Bear

Lütfen yorum bırakın.

❄

16

Kış Uykusu

Bugün derste sırf pencereden dışarıyı izlediğim için ek bir saat ceza yemiştim.Sınıf temizliği de ben de olunca saat iyice ilerlemişti ve Dahyun'a çıkışta beni kütüphanede beklemesini söylemiştim.Gitmiş miydi bilmiyorum.Muhtemelen bu saate kadar beklememiştir çünkü hava kararmaya başlamıştı.Yine de hem kontrol hem de sınıftakilerin kütüphaneden alıp yerine koymadığı kitaplar götürmek için çoktan koridorda ilerlemeye başladım.

Sırtımda tek kolunu onuzuna geçirmiş sol elimle tutmuş sağ elimle kitapları sıkıca tutuyordum.Kapının önüne gelip durduğumda sol elimi indirip kapı kulpuna götürmüştüm.Normalde kapıların hepsi sürgülü oluyordu ama Kütüphane kapısı değildi Çünkü sürgülü kapı fazla ses yapıyordu ve bilirsiniz kütüphanede sessizlik sağlanmalı...

İçeri girdiğim an karşı masaya başını koymuş gözleri kapalı Dahyun'u görünce ister istemez gülümsedim.Kitapları rastgele rafa dizdikten sonra yanında ki sandalyeye yavaşça oturup pencereden giren rüzgâr ile savrulan saçını yüzünden yavaşça çektim.

Saçlarının dipleri platin ortası pembe uçları mordu.Uçları mor da yaşıyorduk işte.

Gülümseyerek çantamın diğer kolunu da takıp çok dikkatli ve yavaş hareketlerle kollarımı bacağının altına ve sırtına sardım ve hafif bedenini kucakladım.Karşı masaya bıraktığı çantasınıda zorlukla parmağıma tutturarak aldığımda kapıyı açık bıraktığım için Tanrıya şükrediyordum.

Merdivenleri de yavaş ve dikkatli indikten sonra tüm yol boyunca hiç yorulmadan dilimde mırıldandığım şarkıyla ara ara onun uyurken ekstra şirin gözüken suratını izleyip yola bakıyor yürüyordum.

Pastaneye yaklaştığımda yanan sokak ışığından rahatsızlanarak kirpiklerini kırpıştırıp kaşlarını çatan Dahyun'a baktım.

Gözlerini araladığında beni görünce gözleri büyüdü.Aptal kız.Aptal kız narin vücudu şaşkın tatlı yüzüyle öylece bana bakıyordu.

Yüzü kızarırken ellerini omuzuma koydu.

"Ş-şey ben Özür dilerim." Kollarımdan çıkmak için hareketlenince kollarımı gevşettim.Kucağımdan indiğinde çantası yere düşünce ondan önce eğilip elime aldın ve gülümseyerek uzattım.

"B-ben Özür dilerim seni yordum ve teşekkür ederim o kadar taşımışsın keşke uyandırsaydın." Kekeleyerek ve telaşla konuşurken başını eğmiş utanarak yere bakıyordu.Çantasını belli eder şekilde salladığımda yüzünü bana çevirdi ve çantasını aldı ve gövdesine bastırdı hafifçe.

"Özür borçlu olan benim.Çıkışta ceza yüzünden yanına gelemedim ve beni o kadar süre bekledin.Uyandırmadım çünkü uyandıramadım.Kış uykusuna yatmış bembeyaz bir kutup ayısı gibiydin.Gerçi kutup ayıları kış uykusuna yatıyor mu bilmiyorum ama ah aptalım ! sana resmen ayı demiş oldum." Sonlara doğru gözümü ondan ayırarak elimi kafama vurduğumda kıkırtısıyla kaşlarımı kaldırarak döndüm.Sadece neşeli gülüşünü seyredaldım.

"Telaşlanma yanlış anlaşılmadın bu tatlı ve komik bir benzetmeydi ayrıca arkadaşız unutma." Dediğinde ciddileştim ve bir adım attım.Boyu iyice kısalmıştı şimdi.

"Bence arkadaş değilde daha çok birbirini arkadaştan ö-" lafımı kesen şey kafama yediğim terlik ve yaşlı adamın bağıran sesiydi.

"Seni velet kızımdan uzak dur !"