GAMZELİ | Yarı Texting

20. Bölüm

Kapıya ulaşıp açtığım sırada karşımda gördüğüm bir adet Alya elinde valiziyle gülümseyerek bana bakıyordu. İşte şimdi gerçek olabilirdi.

"Alyaaa!"

"Kuzuumm!" Valizi bırakarak yanıma geldi ve sarıldık birbirimize.

"Seni o kadar çok özlemişim kii! İkizim benim, Arya'm." dedi.

"Ben de seni çok özledim ikizim! Sen nereden çıktın böyle?" İkimizde salona doğru geçtik ve koltuğa oturduk.

"Sen eve gelince teyzemle eniştem, annemleri çağırdı 'Arya eve gitti bir oda boşaldı siz de gelin beraber tatil yapalım' diye. Ben de sen yokken oraya gitmek istemedim. Hem ne yapacağız orada, çok kırsal bir yer tam kafa dinlemelik. Bize göre değil yani." diyip güldü. Ardından bende güldüm ve kafamı olumlu anlamda salladım.

"Neyse işte teyzem de benim gelmediğimi öğrenince 'Arya evde yalnız sen de onun yanına git evde tek kalma, hem o da kalmaz' dedi."

"Ahh anne, yine bir yolunu bulmuş yani." diyerek güldü.

"Bence teyzem sen evde tek kalma diye annemleri çağırdı. Benim gelmeyeceğimi biliyordu çünkü."

"Yok ya bence öyle değil. Annem öyle bir şey yapmaz. Sadece elindeki fırsatı değerlendirdi." dedim.

"Hmm evet yaa bencede teyzem öyle bir şey yapmaz. Hem neyse napacaktık ki biz onların için de, burada ikimiziz oh daha güzel. Hem orada intenette yok."

"Aynen burada ikimiziz daha güzel eğleniriz. Babamların yanında eğlenemezdik." dedim.

"Aynen kuzen." Bana baktıktan sonra devam etti. "Ee sen napıyorsun bakalım burada? Tek başına." İmalı bakışlar geliyor gibi geliyordu.

"Tek başımayım kuzencim başka bir şeyler düşünme. Oturuyorum başka bir şey yaptığım yok. Arada sıkılınca okula gidiyorum. Son hafta çünkü ders işlenmiyor."

"Hmm." dedi düşünceli bir sesle. "Atakan'dan ne haber?" Alya her şeyimi bildiği için Atakan'ı da biliyordu.

"Alya biliyorsun." Çekinerek söylemiştim.

"Biliyorum." dedi en içten şekilde. "Yazdın değil mi? Dayanamadın ve yazdın."

"Evet." dedim gülümseyerek. O da bana gülümsemişti ve ardından kollarının arasına aldı. Bende hemen girmiştim tabi, kedi gibi.

"Ee nasıl oldu?" Kollarının arasında çıktım ve dikleştim.

"Yazdım işte direkt. Çok zor hazırladım ama kendimi." diyerek telefonu ona uzattım. Mesajları okuduktan sonra telefonu bana geri verdi.

"Vay bee bizim Arya'ya bak sen!" dedi gülerek.

"Gülmesene be!" diyerek çimdik attım.

"Ahh! Kızım ne çimdik atıyorsun. Acı be." Kolunu ovaladı ve kızgın bir şekilde bana baktı.

"Gülme. Zaten biraz sinirliyim. Herşey boka sarıyor gibi hissediyorum ve Atakan gün geçtikçe beni daha çok merak ediyor ve daha çok sorguluyor. Beni bulucak diye korkuyorum." Bakışları yumuşadı ve bana baktı.

"Ahh kuzum ama bunu bilerek yola çıkmadın mı sen? Eninde sonunda çıkıcaktın zaten karşına."

"Ama çok daha sonra. Kendimi hazır hissetiğim zamandı. Ama olmiyacak gibi."

"Kuzum zamanın ne gösterdiğini bilemezsin ki. Hem belki sen karşına çıkmadan o bulacak seni. Neler olacağını bilemezsin ki."

"Umarım öyle bir şey olmaz ve benim karşısına çıkmamı bekler."

"Hayatım Atakan'dan bahsediyoruz. Pek zannetmiyorum ama umarım öyle olur. Ama seni araştırmaya merak salmış gibi bu işin peşini bırakmaz bu saatten sonra."

"Of Alya sende çok yardımcı oluyorsun gerçekten." dedim ve arkamı dönerek kollarımı birbirine bağlayarak çiçek yaptım. Küçükken hocaların çiçek olun dediği gibi.

"Napim kızım. Dost acı söyler." dedi bana arkadan sarılarak.

"Off Alya yaa, ben napıcam?"

"Zamana bırakacaksın Arya. Zamanın ne getireceğini bilemezsin."

"Off off!"