Love Of Interests: Πανικός Στο Σχολείο (COMPLETE)

Κεφάλαιο 27

Φωτεινής POV

Οι μέρες περνούσαν πολύ γρήγορα και έφτασε η μέρα της εκδρομής. 15 Φεβρουαρίου.

Αυτή η 7ημερη εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη... Θα καταλάβετε σύντομα.

Τώρα είναι 7 το πρωί και περιμένω την Αλμπερτίνα να έρθει για να πάμε στο σχολείο όπου θα μας περιμένουν τα λεωφορεία. Θα κάνουμε αρκετές ώρες μέχρι να φτάσουμε στην Ηγουμενίτσα και να πάρουμε το πλοίο για Ιταλία. 

"Φωτεινή ήρθε η Αλμπερτίνα." Φώναξε η μαμά από την κουζίνα. 

"Έρχομαι!" Φώναξα πίσω, καθώς πήρα το σάκο μου και την βαλίτσα μου και βγήκα από το δωμάτιο.

"Σίγουρα δεν θέλετε να σας πάω εγώ;" Ρώτησε η μαμά μου.

"Όχι μαμά είναι η Ναταλία με την Αλμπερτίνα. Πηγε να την πάρει και με περιμένουν κάτω. Θα μας πάει η Ναταλία. Αν και είναι 5 λεπτά το σχολείο, αλλά τέλος πάντων." Απάντησα και πήγα να την αγκαλιάσω.

"Αγάπη μου καλά να περάσετε και να προσέχετε. Να με παίρνεις και τηλέφωνο μην με ξεχάσεις μια εβδομάδα που θα λείπεις." Είπε και γέλασα. 

"Εννοείται θα σου τηλεφωνώ. Θα σε πάρω όταν φτάσουμε Ηγουμενίτσα." Απάντησα και αφού με ξανά αποχαιρέτησε βγήκα έξω.

Έβαλα την βαλίτσα στο αμάξι και η Ναταλία μας πήγε στο σχολείο. Όλοι μας κοιτούσαν. Τώρα που μαθεύτηκε ότι η Ναταλία είναι αδερφή μου γίνεται χαμός στο σχολείο. Δεν έφτανε που μερικοί μιλούσαν για το ότι είμαι λεσβία, τώρα έχουμε και αυτό και θεωρούν ότι επειδή ο μπαμπάς μου έχει λεφτά θα με αλλάξει αυτό. 

Τελικά δεν με ξέρουν καθόλου οι συμμαθητές μου.

"Λοιπόν, κορίτσια, καλά να περάσετε και θέλω να βλέπω φωτογραφίες σας." Είπε η Ναταλία και χαμογέλασε.

Αγκάλιασε πρώτα την Αλμπερτίνα και όσο το έκανε αυτό εγώ είδα πίσω από την Αλμπερτίνα την Ερμιόνη. Ξεφύσησα αλλά πάλι καλά δεν με άκουσε η Ναταλία. 

Μου είναι πολύ δύσκολο να μένω μόνη μαζί της έστω και για λίγο. Πάντα θα υπάρχει και τρίτο άτομο. Δεν θα μπορούσα να αντέξω να μην την φιλήσω. Και το βλέπω ότι και αυτή δεν θα μπορούσε να μείνει μόνη μαζί μου. και αυτή με θέλει όσο και εγώ. 

"Φωτεινή." Είπε η Ναταλία βγάζοντάς με από τις σκέψεις μου.

"Χμμ;" Είπα και κοίταξε εκεί που κοιτούσα. 

"Αλμπερτίνα μπορείς να μας αφήσεις για λίγο;" Ρώτησε ευγενικά.

"Ναι φυσικά. Θα βάλω τις βαλίτσες στο λεωφορείο και θα πάω να πιάσω θέση." Είπε και πήρε την βαλίτσα μου καθώς εγώ έγνεψα.