Love Of Interests: Πανικός Στο Σχολείο (COMPLETE)

Κεφάλαιο 7

Ερμιόνης POV

Την επόμενη εβδομάδα, δεν είδα καθόλου την Φωτεινή στο μάθημά μου. Ήξερα ότι ήταν στο σχολείο, γιατί την έβλεπα στα διαλείμματα, αλλά δεν έμπαινε στο μάθημά μου. Με απέφευγε. Αυτό ήταν το σίγουρο.

Σήμερα είναι Δευτέρα και αποφάσισα, ότι μόλις πάω στο σχολείο, μιας και έχω πρώτη ώρα στο τμήμα της, θα την έπιανα να της μιλήσω. Αν εμφανιστεί βέβαια.

Αφού ετοιμάστηκα και έφαγα πρωινό ξεκίνησα για να πάω στο σχολείο. Έφτασα 2-3 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι και αμέσως πήγα στο προαύλιο που γίνεται η προσευχή.

Κοιτούσα στα κορίτσια της τρίτη για να την βρω, αλλά δεν την έβλεπα πουθενά. Σιγά μην μπει στο μάθημά μου.

Όταν τελείωσε η διευθύντρια με τις ανακοινώσεις, εγώ ανέβηκα στο γραφείο να πάρω τα πράγματά μου και πήγα στη τάξη.

Τα παιδιά ήταν ήδη μέσα όταν έφτασα. Μάλλον κάποιος άλλος καθηγητής θα τους άνοιξε για να μπούνε.

Μόλις μπήκα μέσα, είδα ότι όλοι ήταν στο πίνακα και κοιτούσαν κάτι.

"Τι γίνεται εδώ, για καθίστε κάτω." Είπα, αλλά κανένας δεν κουνήθηκε.

"Κυρία, κάποιος έχει γράψει κάτι στο πίνακα και δεν βγαίνει. Είναι με ανεξίτηλο." Είπε μια κοπέλα.

"Καθίστε στα θρανία σας όλοι." Φώναξα ελαφρά και τότε έκατσαν κάτω.

Είδα τι έγραφε στο πίνακα και δεν πίστευα στα μάτια. Γιατί να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο. Γιατί να συμπεριφέρονται με τόσο μίσος ο ένας στο άλλον.

" Η Φωτεινή είναι ΛΕΣΒΙΑ."

Αυτό έγραφε ο πίνακας. Προσπάθησα και εγώ να το σβήσω, αλλά δεν μπόρεσα.

"Ας πάει κάποιος να φέρει οινόπνευμα. " Είπα και ένα αγόρι σηκώθηκε να πάει.

Τους κοίταξα όλους και όλοι κοιτούσαν κάτω ή οπουδήποτε αλλού, εκτός του πίνακα.

"Δεν ξέρω ποιος το έγραψε και γιατί, αλλά θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό. Εγώ είμαι υποχρεωμένη να το αναφέρω στη διευθύντρια, για αυτό καλό θα ήταν να μιλήσει τώρα οποίος το έκανε. Έτσι θα ελαφρύνει την θέση του. Εγώ απλά σας ενημερώνω να ξέρετε. Είστε τυχεροί που δεν είναι εδώ η Φωτεινή να το δει αυτό. Ξέρετε τι θα έκανε στη ψυχολογία της;" Μιλούσα με σοβαρό τόνο και τα παιδιά άκουγαν χωρίς να βγάζουν κιχ.

"Κυρία, συγνώμη που αργήσαμε μπορούμε να περάσουμε;" Ρώτησε η Φωτεινή και όλοι γυρίσαμε να τις κοιτάξουμε με γουρλωμένα μάτια.