İntikam Değişimi

ZEYNEP HANIM İSTANBULDAYMIŞ! 10.BÖLÜM

YB GELDİİ İYİ OKUMALARR.. VOTE VE YORUMLARI BEKLİYORUM YORUMLAR ÇOK DÜŞÜK LÜTFEN ÇOĞALSIN..

10.BÖLÜM

*HATIRLATMA*

Gülümsemiştim..Kafası kanıyordu.

K:Seninde kafan kanıyor.Acımıyor mu?

Z:Hayır..

K:Bi dakika ya Cansu senin gözlerin yeşil değil miydi?

ZEYNEP

O sözleri duyduktan sonra sıkıca gözlerimi kapadım.Bu anın sadece bir rüya olmasını hayal ettim.Gözlerimi çok sıkı kapatıp kendimi kasmıştım.Ya anladıysa? Napardım ben biterdim..Herşey suya düşerdi.Gözlerimi tekrar açtım.

Z:Şey lensti.

K:Bana gerçek rengimde yeşil demiştin.

Z:Y-yok ya sen y-yanlış anlamışsın.

Kendime saydırıyordum..Anlar diye çok korkmuştum.Ama anlamamıştı.Ben eski halimle karşısına çıksam bile anlamazdı belki de.Belki de onun için bu kadar önemsizdim.Tabi önemsiz olurdum.Ne bekliyordum ki..Gözlerimin dolmasına engel olamadım..Bir insan düşmanı bile olsa biraz olsun hatırlamaz mıydı? Herşeyi kenara attım.Hatırlamaması belkide çok iyidi.

K:Nerdeyiz biz ya?

Z:Bende bilmiyorum.A-adadayız işte.

Kerem yavaşça ayağa kalktı ve uçaktan dışarıya çıktı.

1 HAFTA SONRA..

KEREM

Yine terleyerek uyanmıştım.Yine Zeynep'i görmüştüm.Bu sefer bana "Senden nefret ediyorum" demişti..Gözlerimi kapayıp tekrar açtım.Gözüme Cansunun gözleri geldi.O gözler Zeynep'in gözlerine o kadar çok benziyordu ki aklımdan hiç çıkmıyordu..Adadan kurtulduğumuzdan beri Cansuyla hiç konuşmamıştık..Ufuğun verdiği adresi ise arayıp soruşturdum.Zeynep 1 ay öncesine kadar oradan ayrılmış.Bir yandan çok sevinmiştim.Onun yaşamasına çok sevinmiştim.Bir yandan da çok üzülmüştüm..Ondan özür dileyemeyecektim.Kendimi affettiremeyecektim..Telefonumun çalmasıyla irkildim.Arayan Duruydu..

K:Efendim?

D:Aşkkııığğmm.

K:Ne var Duru?

D:Bugün bize gelsene yaağ.

K:İşim var.

D:Aşkım bugün işe gitmeyeceğini söylemiştin.

K:Sonra görüşssek?

D:Düğün işlerini konuşurduk sevgiliim.

K:Sonra konuşuruz Duru.

D:Of Kerem bıktım senin bu ertelemelerinden gelde konuşalım sevgilim düğün işleri---

Telefonu yüzüne kapattım.Durunun çenesini çekemeyecek kadar doluydu kafam.Onunla evlenince kendime çeki düzen vereceğime inanıyordum.Kafamı sağa çevirdiğimdi Zeyneple olan resmimi gördüm.Onu elime alıp ona baktım.O kadar güzel gülüyordu ki.Anlatılmaz yaşanırdı.32 dişini sırıtıp tüm kalbiyle gülmüştü..Gözleri..Gözlerinden mutluluk akıyordu..Neden mutluydu çünkü beni seviyordu ve ben onun yanındaydım.Ama ben ona o kadar kötü birşey yaptım ki benden nefret etti.Artık o gülücükleri bile kalmamıştır..İçine kapanık bir kız olmuştur.O gülücükleri tamamen yok olmuş gözlerinden ateş fışkırıyordur..Onun o halde olduğunu düşündükçe çok üzülüyordum.Kalbim hançerleniyormuş gibi oluyordu.Lisede ergenin tekiydim.Babama uyarak Zeynep'i üzdüm..Şimdi değişmiş miydim? Her kıza Zeynep'e yaptıklarımın daha kötülerini yapıp üzülmüyordum.Ama Zeynep için hergün ölüyordum.Neden.. Neden Zeynep?