friendzone//jaemark

0208

Jaehyun ve Mark durakta güzel bir sohbet ettikten sonra ikisi de aynı otobüse binmişlerdi.  Jaehyun'un ineceği durak yaklaştığında Mark duraksamış ve hafif utangaç bir şekilde numarasını verip veremeyeceğini sormuştu. Jaehyun çocuğun bu hâline gülümsemiş ve verebileceğini söyleyerek numarasını Mark'ın telefonuna kaydetmişti. Mark teşekkür etmiş ve kendi numarasını da Jaehyun'a vermişti. Otobüs Jaehyun'un ineceği durağa geldiğinde Mark'a iyi geceler dilemiş ve teşekkür etmişti yaptığı her şey için.
Jaehyun otobüsten inince Mark arkasından gülümseyerek bakmış ve "Galiba iyi arkadaşlar olabiliriz." diye düşünmüştü.
Jaehyun evine doğru ilerlerken yüzündeki gülüşü solmuş, aklına sevgilisi - daha doğrusu onu terk eden sevgilisi- gelmişti. Evine geldiğinde kapıyı açıp içeri girmiş ve merdivenlerden evinin olduğu kata çıkmıştı. Dairesinin önünde gözleri yaşlı bir şekilde durmuş ve anahtarını deliğe sokmaya çalışmıştı. Defalarca denese de başaramamış ve anahtarı sokamayaşının seslerini duyan Doyoung gelip kapıyı açmıştı. Ağlayan Jaehyun'u görünce şaşırmıştı.
"Jae? Neden ağlıyorsun? Hemen salona gidiyoruz ve neler olduğunu anlatıyorsun." demiş ve Jaehyun ayakkabılarını çıkarınca koluna girip salona götürmüştü.
Jaehyun bir koltuğa oturup ağlamaya devam ederken Doyoung mutfağa gitmiş ve elinde bir bardak su ve peçetelerle geri dönmüştü. İlk olarak Jaehyun'a göz yaşlarını silmesi için peçeteleri uzatmış daha sonra yanına oturmuş ve göz yaşlarını sildiğini görünce suyu uzatmıştı. Jaehyun suyu içince Doyoung gülümsedi.
"Anlat bakalım, ne oldu?"
Jaehyun birkaç kez yutkunduktan sonra anlatmaya başladı. Sevgilisinin onu terk ettiğini, otobüs durağında Mark ile tanıştığını anlattı.
Doyoung yorum yapmadan dinliyor ve Jaehyun'un sözünü bitirmesini bekliyordu. Jae sözünü bitirdiğinde kafasını salladı.
"O salak sevgilini hiç sevmiyordum zaten, ayrılmanız iyi olmuş. Tabii gönül isterdi ki sen onu terk et, yüzüğünü kafasına at. Ama neyse, yeni tanıştığın çocuk da anlattıklarına göre iyi niyetli birine benziyor. Ama benden daha yakın olursan, ona kanka dersen deşerim seni!!!"
Jaehyun Doyoung'ın söyledikleriyle gülmeye başladı. Yanında oturan arkadaşına sarıldı.
"Canım kankam neden senden başkasıyla daha yakın olayım, sen bana yetiyorsun ya!"
"Bilemiyorum yani, benden sıkılmışsındır artık doğduğumuzden beri arkadaşız neredeyse."
"Senden sıkılmam ki ben. Her derdimi dinleyen, her zaman yanımda olan, beni hep destekleyen bir sen varsın, o da bana yetiyor zaten."
"Benim de ya. İyi ki varsın, duygulandım bak."
Doyoung Jaehyun'dan ayrılıp göz yaşlarını siliyormuş gibi yaptı. Jaehyun yüzündeki gülümsemeyi silmeyip hafifçe kahkaha attı.
"Duygulanma be. Sen de iyi ki varsın ve daha demin ağlarken şu an beni güldürdüğün için teşekkür ederim. Gerçekten mükemmel bir kankasın."
"Sen de öylesin, o salak için ağlama daha fazla. S-A-K-I-N!"
"Tamam tamam ağlamam, hadi ben artık odama gidiyorum. Uykum geldi, bugün olanlar yüzünden yoruldum sanırım..."
Doyoung kafasını onaylar biçimde salladı.
"Haklısın, iyi uykular"
"Sana da!"
Jaehyun kalkıp odasına doğru ilerledi. Odasına geldiğinde üzerini değiştirip yatağına bıraktı kendini. Olanları düşünürken uyuyakaldı... İşte bir gün daha böylelikle bitmişti.