friendzone//jaemark

2008

Jaehyun'un sorusuyla birlikte Mark fotoğrafı açtı. Fotoğrafta Mark'ın en yakın arkadaşı Renjun'un abisi Ten ve Mark'ın toz konduramadığı biricik sevgilisi Taeyong vardı. Tahmin edersiniz ki bu normal iki arkadaşın çekileceği türden bir fotoğraf değildi. Uygunsuz bir fotoğraftı.
Mark'ın gözünden bir damla yaş düştü telefonunun ekranına doğru. Şu an Jaehyun'un sevgilisinin ondan ayrıldığı ilk zamandaki gibiydi. Ağlıyor, neden kendisine bunu yaptığını sorguluyordu. Jaehyun dayanamayarak sordu.
"Ama... Sen de onu aldatmış olmuyor musun? Sonuçta, biz öpüştük Mark. Senin bir sevgilin varken."
Mark gözyaşlarını elinin tersiyle sildi.
"Sen bizim ilişkimizi bilmiyorsun. O oyunculuk yaptığından çoğu kişiyle öpüşme sahnesi oluyor. Biz çıkmaya başlarken bana öpüşmenin bir aldatma sayılmayacağını söylemişti. Ama o öpüşmeden ileri gitti. Çok daha ilerisine."
Jaehyun'un kafası karman çormandı. Bu ne saçma bir ilişkiydi böyle? Öpüşmek aldatmaya girerdi. Böyle anlaşma mı olurdu?
"Çok saçma ama bu... O da bir aldatma çeşidi sonuçta?"
"Anlaşmamız böyleydi Jaehyun ve ben seni iki kere öptüm sadece. Sence bu bizimkiyle kıyaslanabilecek bir şey mi?" dedi Mark telefondaki fotoğrafı göstererek. Daha sonra yerinden kalktı ve ilerledi.
"Onu basıp ağzına iki tokat atacağım ve terk edeceğim! Beni yumuşatmasına da izin vermeyeceğim. Ahlak düşmanı pislik herif!"
Jaehhyun Mark'ın peşinden koşarak onu durdurdu.
"Emin misin? Kızgınlıkla sonradan pişman olacağın bir şey yapma lütfen."
"Yapmam Jaehyun, merak etme."
"O zaman... Ben de seninle gelsem?"
"Gelmek istiyorsan gel, yeter ki gidelim artık ve basalım şunları."
Jaehyun başını salladı ve üzerine ceketini geçirdi. Anahtarlarını ve telefonunu kontrol ettikten sonra Mark'ın peşinden koşarak aşağıya indi ve onun arabasına bindi.
"Neresi olduğunu nereden biliyorsun?"
"Bu otele daha önce birlikte gitmiştik. Başka nereden bilebilirim?"
"Pekâlâ..."
Jaehyun daha fazla konuşmaması gerektiğini anladığında sustu. Mark söylenmeye devam ederken Jaehyun telefonunu çıkartıp Doyoung'a evde olmadığıyla ilgili bir mesaj attı. Detayları anlatırken çok eğleneceğine emindi.
Mark arabayı durdurduğunda vardıklarını anladı. Hışımla inen Mark'ın peşinden yine koşuyordu. Otelin içine girdiğinde Mark resepsiyonla çoktan konuşmuş, odayı bulmuştu. Jaehyun'un elini tuttu ve koşa koşa odaya çıkarttı. Odanın anahtarıyla -Jaehyun anahtarı nasıl aldığını bilmiyordu- kapıyı açtı ve bekledikleri manzara karşılarındaydı. Jaehyun bakmamaya çalıştı ancak Ten onun da çocukluk arkadaşlarından biriydi ve böyle bir şeyi yapabilecek biri değildi. Eh, en azından çocukken öyle biri değildi.
Taeyong Mark'ı görmesiyle donakaldı. Mark hızlıca yanına gidip ona güçlü bir tokat patlattı.
"BİTTİ TAEYONG. BİTTİ! BURAYA KADARMIŞ! SİZE İYİ İLİŞKİLER."
"Mark beni dinlemelisin, Mark."
"NEYİ DİNLEYECEĞİM, NEYİ?"
"Ben... Ben özür dilerim. Bunu açıklayabilecek bir şeyim yok. Senden ayrılmam gerekiyordu ancak yapacak cesaretim yoktu ve Ten'den o kadar hoşlanıyordum ki... Hislerime karşı koyamadım işte. Sana bunu yaşatmak istemezdim Mark. Seni sevdiğimi biliyorsun."
Mark Taeyong'un söyledikleriyle burukça gülümsedi.
"Sen beni sevmiyorsun. Sen benim en yakın arkadaşımın abisini seviyorsun Taeyong. Bitti. Bana aramızda olmayan sevgiden bahsetme bile. Bir daha görüşmeyelim, konuşmayalım."
Mark hızlıca girdiği gibi aynı şekilde odadan çıktı, koşarak otelden de çıktı. Bahçedeki banklardan birine oturdu.
Yaklaşık 1 dakika sonra da nefes nefese kalmış olan Jaehyun geldi ve onun yanına oturdu. Jaehyun Mark'a sarıldı ve onu kendine çekti. Yüzlerinin arasında santimler varken alnına bir öpücük kondurdu.
İşte tam o anda gökyüzünden karlar düşmeye başladı. Jaehyun ilk karın yağışıyla cesaretlendi ve Mark'ı öptü.
Ayrıldıklarında Jaehyun konuştu.
"Her zaman ve her ânında yanında olacağım. Asla yalnız olmayacaksın. Asla."
"Seni seviyorum Jaehyun. Sana bir şans da veriyorum. Artık istediğin her şeyi yapmakta özgürsün. Çünkü ben bekâr biriyim."
İkisi de geceye buruk birer gülüş bıraktılar.