•Tне Sтгugglе Of Lоvе• (Vsoo)

{20}

Dün bölümü atmam gerekiyordu ama atamadım çünkü hastaydım baya fenalastim bugün kendimi biraz iyi hissettiğim için yeni bölüm attım sizler için.. bol bol yorum ve vote atarsanız sevinirim sizi seviyorum. 💕

Kapı girişinde öylece durmuş bir lisaya bir Jungkook'a bakıyordum. Saskinligim devam ederken Lisa beklemekten sıkılmış gibi bana sarıldı. Gözlerimi kapatıp karşılık verdim. Anneme kavusmusum gibi sevinirken gözüm gülümseyerek bizi izleyen Jungkook'a kaydı. Onu cidden seviyordum. Benim için çok fazla cabalamisti. Şimdi de abisine rağmen Lisa'yı getirmişti. Taehyungun tepkisinden korksam da, şu an mutluydum. Üstelik Lisa bana düşündüğüm gibi kirilmamisti. Fakat bu kendimi affedecegim anlamına gelmiyordu.

"Seni çok özledim."

Derken daha sıkı sarıldı. Disarinin soğuğu yüzüme çarparken içim titredi. Bunu onemsemedim. Çünkü dediğim gibi huzur doluydum. Belki de yüzüme carpan rüzgar birazdan bana olacakların habercisiydi. Taehyungun Lisa'yı kovmasi, ve jungkookun yakasına yapışması gibi..

"Hadi içeri geçelim."

Jungkook'a baktığımda dediklerine inanamadim. Tamam cesur dedikte bu kadarı fazlaydı. Taehyung yanıma gelip elini belime koydu.

"Jisoo, arkadaşınla içeri girin."

Taehyungun dediklerine de inanamiyordum. Ben cidden bugün yaşanan bir çok şeye inanamiyordum. Lisayla birbirimize bakıp içeri geçtik. Jungkookta bizim pesimizden gelecekken taehyung kolundan tuttu.

"Sen benimle geliyorsun."

Onlar dışarı çıkarken biz de salona geçtik. Lisaya bakarken bana birkez daha sarıldı.

"Sana kırgın felan değilim."

"Lisa ben çok özür dilerim."

Başını önemli değil dercesine sarıldı. Koltuğa geçtiğimde sorularımı sormaya başladım.

"Annem nasıl?"

Dedim umut dolu. Kim bilir nasıl da üzgündü. Sonuçta beni bırakmasına taehyung zorlamıştı.

"Annen.."

Dedi Lisa başını yere eğerken. Bir elimi dizine koyup panikle,

"Lisa, kötü bir şey mi oldu?"

Dedim. Başını olumsuz anlamda salladı.

"Hayır. Sadece annenin bir sorunu yok. İyi diyecektim."

Dedi. Gözlerim yaşamış olduğum şaşkınlığın getirisiyle büyüdü. Annemin iyi olmasına bile sevinemiyordum.

"Beni aramaya devam etmiyor mu yani?"

Dediğimde dizindeki elimi avucunun arasına aldı. Bir şeyleri beni uzmeden anlatmaya çalıştığını görebiliyordum. Ama bazen karşımızda ki insan ne kadar iyi ve teselli edici bir anlatıma sahip olsa da uzulmemize engel olamıyordu.

"Aslına bakarsan annen seni pek aramadı Jisoo."

Utançla başımı egdim. En iyi arkadaşımdan annem adına utanmistim. Beni bu kadar çabuk unuttuğu için utanmistim.

"Hem beni buraya kim getirtti biliyor musun?"

Konuyu dağıtmaya çalışsa da aklım çok karışıktı. Öyle ki üzüntüden dediklerini bile tam olarak algılayamıyordum.

"Taehyung buraya gelmemi istedi. Senin için."

Derken tüm bildiklerimi unutmuştum. Az önce aklım karışık desem de şuan dediklerini çok iyi algilamistim. Dikkatimi çekenler bir konu oldu mu üzüntüden bir eser kalmiyormuş demek ki.