Byun Baekhyun 🌙 Park Chaeyoung
*
On yıl önce aramıza yeni katılmış olan oyun arkadaşım Baekhyun'a da bir oyun ismi takmıştım. 'Gwang2'. Anlamı ise 'Kanca Ay' ıdı.
Ama bir gün bütün oyun arkadaşlarım ve beni, terk edip gitmişti ve bir daha onu göre...
Saat çok geç olmuştu. Eve girdiğimde, ablamı kanepenin üzerinde annemi de ev telefonunun başında, sandalyede bulmuştum. İkisi de uyuyakalmıştı. Salon karanlıktı ve sadece televizyon açıktı. Yine haberleri açmıştı ablam. Şu aralar işlenmiş cinayetler üçümüzü de çok korkutuyordu.
Özellikle de beni, çünkü daha az önce katille birlikteydim. Yanından ayrılmadan önce 'bu gece alacağım çok can olacak' demişti...
Birde şeyden şüpheleniyordum. Sanırım, yani galiba, herhalde öyle... Off galiba, Baekhyun bana aşık olmuştu. Ne yapacağım şimdi. Sürekli beni takip ediyor ve ben ondan çok korkuyorum...
Ablamın odasına gidip, yeğenimi kontrol ettim. İçerden bir pike alıp, sessizce odadan çıktım ve tekrar salona döndüm. Ablamın elindeki kumandayı alıp, sehpaya bıraktım ve ablamın üzerini örttüm.
Ablam kanepede uyuyabilirdi ama annem asla sandalyede uyayamazdı. Beli tutulurdu ve bir ay, ayakları uyuşuk bir şekilde gezerdi. O yüzden anneme iyice yaklaşarak onu nazikçe dürttüm.
Beni görünce, birden ağlamaya başladı ve bana sarıldı. Onun bu haline hem şaşırdım hem de üzüldüm. Annem ağlarsa bende ağlarım. Annemi sessiz olması için durdurdum ve yavaşça onu odasına götürdüm.
Yatağa oturmasına yardım ederken, bana ağlamaklı sesiyle "Başına birşey geldi sandım yavrum. Telefonunu neden açmıyorsun?" dedi. Sıkıntıyla ve üzgünce nefes verdim. "Çok iş vardı anne. Duymamışım. Sen korkma, ben iyiyim. Hem arkadaşlarım da vardı. Onlarla birlikte geldim eve. Yalnız değildim, merak etme..."
Onu yatıştırdıktan sonra uyuması için odasından çıktım. Salona gidip, sehpanın üzerindeki sürahiden kendime su koydum ve yavaşça içtim.
Tekli koltuklardan birine oturmuştum. Televizyonda ki haberlerden, saatinde kaç olduğunu görmüştüm. 03.00, baya geç olmuştu.
Telefonumu cebimden çıkardım. Tam açacağım sırada yine o lanet haberler çıktı, televizyona. Televizyonun sesi kısık olduğu için ablam veya diğerleri etkilenmiyordu ama ben duyabiliyordum.
Bu sefer ki bilanço ağırdı. 38 kişi aynı anda öldürülmüş ve aynı yerde bulunmuştu. Muhabir yapan katilin yine aynı olduğunu söyledi ve görüntüler geldi.
(Görüntülerde, karanlık bir ormanda koca bir çukurun içinde cesetler bulunur. Bu sefer ki cesetlerde tek fark, hepsinin gözleri yuvalarından çıkarılmıştır ve o koca çukurdan çıkan kan kokusu, bütün ormana yayılmıştır.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsilidir, rahatsız olacaklar okumasın.)
Korkudan gözlerim yuvalarından çıkacaktı. Kendimi suçlu hissediyordum ve görüntüleri gördüğümde kendimden nefret ettim. Gözyaşlarımı tutamamıştım. Bu kadarı çok fazlaydı.
Telefonuma mesaj gelince, sıçramıştım. Kimden olduğunu tahmin edebiliyordum. Bu Baekhyun'du. Gwang2...
Dışarı gel. Hemen!
🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙
Cinayet yerleri çok ağır olabilir. Gerçekten istemiyorsanız okumayın...
Görüntü bir kore filminden alıntıdır. Hatta bu hikayeyi de oradan esinlenerek ortaya çıkardım. Yanlış anlamayın, film ile aynı değildir. Hatta o filmde aşk bile yok. Sadece katili oradan esinlendim.
Umarım beğeniyorsunuzdur. Hikaye jenerasyonlarında, farklı bir şeyler denemek istedim.
