Byun Baekhyun 🌙 Park Chaeyoung
*
On yıl önce aramıza yeni katılmış olan oyun arkadaşım Baekhyun'a da bir oyun ismi takmıştım. 'Gwang2'. Anlamı ise 'Kanca Ay' ıdı.
Ama bir gün bütün oyun arkadaşlarım ve beni, terk edip gitmişti ve bir daha onu göre...
"Kızım? İyi misin?" diye sordu annem. Kahvaltı ediyorduk. Hala haberin etkisinden çıkamamıştım. Gwang2, ne olur Baekhyun çıkmazsın. Baekhyun'sa bile benim karşıma çıkmasın, ne olur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annemin bana çarşıdan, yeni aldığı eteği giymiştim. Aynadan kendime son bir defa bakıp, maskemi ve gözlüğümü taktım.
Hızla salona gittim. Ablamda hazırdı. Koşa koşa evden çıktık. Yollarımız ters yönde olduğu için bir yandan koşup, bir yandan birbirimize el salladık.
Hayatım bir genç kızın hayatına göre çok zor ve yorucu geçiyordu ama annem ve sevdiklerim için yapmayacağım hiçbir şey yoktu. Onlar için, herşeyimi bile verirdim. Onlar, benim tek ailem...
Oturduğum yer pencere kenarıydı ve Üniversite'nin bahçesi çok güzeldi. Güneşin güzelliğine gülümserken, ağaçların arasında siyahlar içinde birini görmüştüm.
Siyah, kapüşonlu bir hırkası vardı. Güneş'ten, gözlerim kamaştığı için detaylı bakamıyordum ama adam siyahlar içindeydi ve öylece dikilmiş beni izliyordu...
Benden uzundu ve yüzü pek görülmüyordu. Gözlerimi, başka bir tarafa çevirip, ona bakmamaya çalıştım.
Benden biraz ötede iki kız telefonlarından haber izliyordu ve sesi diğerleri de dinliyordu.
Muhabir: Bir son dakika haberi sayın seyirciler; Son haftalarda, sayısız cinayet işleyen zanlının, Kuzey Kore'li bir seri katil olduğu ortaya çıktı. Dünyadaki diğer tüm polis teşkilatları, katilin peşinde ancak henüz bir iz yok.
Haberi duymamla dehşetle gözlerimi, ağaçların arasında ki adama çevirdim. Elinde bir şey sallıyordu. Bir kolyeydi. Gözlerimi iyice kenetleyip, kolyeye bakmaya başladım. Bu, çocukken Baekhyun'a verdiğim kolyeydi. Demek, bu yüzden çocukken 'Güney Koreli misin? Kuzey Koreli misin?' diye sormuştu...
Olamaz! Yok canım! Ne alaka!
Dehşet içinde siyahlar içindeki adama bakıyordum. Onunsa yüzünü, güneşten dolayı göremiyordum. Kahretsin! Ya peşime düşerse-ki düşmüşte- ya beni öldürürse...
Seri katil Baekhyun'sa kesin, beni de ilk önce çetesine yem eder sonra bir yerlere atar. Ama niye beni öldürücekki. Ben birşey yapmadım...
Hoca derse girince, gözümü ondan alıp derse döndüm. Tüm bunların, bir kuruntum olduğunu düşüneceğim ve kimseyi umursamayacağım...
Derslerim bitince, koşarak işe gittim. Bugün ki yarı zamanlı işim bir cafede, garsonluktu. Cafe, akşam 21.00'da kapanacaktı ve çıkmadan öncede mutfakta ki bulaşıkları yıkayıp, öyle çıkacaktım. Tahminimce gece yarısına kadar buradayım, çünkü bu cafenin bulaşıkları hep çok fazla oluyor.
Bütün gün cafede çalıştıktan sonra bulaşıklara girişmiştim. Bulaşıklar bittiğinde, omuzlarımın koptuğunu hissetmiştim.
Tam da tahminim gibi tam gece yarısı olmuştu. Saat 00.00'dı. Hemen patronun yanına koşup, paramı aldım ve cafeden çıktım. Koşa koşa, evin yolunu tuttum.
Karanlık bir sokağa girdiğimde, korkmuştum. Çıplak bacaklarım, gece soğuğunda üşüyordu. Tekin bir sokakta değildim ve çok korkuyordum.
Yine o adamı gördüm. Sokak lambasının direğine omzunu yaslamış, ellerini siyah hırkasının cebine koymuştu. Yine öylece bana bakıyordu. Şu an ki mesafemiz, okuldakine göre baya kısaydı.
Koşarak ondan uzaklaştım. Neyse ki peşime düşmemişti. Nefes nefese eve girdiğimde, anneme birşey belli etmemeye çalıştım ve bugün kazandığım parayı, ona verdim.
Yorgun argın, ablamın odasına girdim ve yatakta tatlı tatlı uyuyan yeğenimin yanağına küçük bir öpücük bıraktım. Sessizce, ablamın odasından çıkıp kendi odama gittim.
Yatmadan önce, tam lambayı kapatacığım sırada, komidinin üzerinde küçük bir not buldum.
Bir daha o eteği giyersen, olacaklardan sorumlu değilim.
Gwang2
🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙
Nasıl gidiyor? Konuyu beğendiniz mi? Benim, çok içime sindi...
