MONSTER // BaekRose

18.Bölüm

Rose (Chaeyoung)

Baekhyun, J-Hope'un elini sertçe çevirdi ve şırıngayı ona sapladı. Üstelik bu hareketi yaparken, koltuktan hiç kalkmamıştı. İstifini bile hiç bozmuyordu. Sadece bir el hareketiyle, J-Hope'un tüm vücudunu çevirebilmişti. J-Hope, baygınca yere yığıldığında araba durmuştu.

Kızlar hemen silahlarını çıkarıp, Baekhyun'a doğrulttu. Baekhyun'sa hala istifini hiç bozmadan sadece tehlikeli bir şekilde gülümsedi.

V, sürücü koltuğundan kalkıp yanımıza geldi. Kızların önüne çıkıp, Baekhyun'a yaklaştı ve silahını tam olarak onun alnına doğrulttu. Silah, başına değmiyordu ama çok az bir mesafesi vardı.

Baekhyun, tamamen kendindeydi. Koltuğa yayılmış, rahatça oturuyordu. Namlunun ucunda bile, otoritesinden hiç ödün vermiyordu...

Birden minibüsün etrafından sesler geldi. Camdan etrafa bakmaya başladım. Bir sürü ızbandut vardı ama bunlar bizim korumalar değildi. Bir kere bizim bu kadar korumamız yoktu. Sanki bütün Seoul buraya inmiş kadar kalabalıktı. Hiç birinin şakası yoktu. Sanırım Baekhyun'un adamlarıydı.

Benim silahım yoktu ve olabildiğince çeteme yakın duruyordum. Çete de gelenlerin Baekhyun'un adamları olduğundan haberdardı.

Baekhyun, nam-ı diğer 'Gwang2', ilk önce sırıttı ve hemen sonra ciddiyetle konuşmaya başladı; "Teşkilattakilerde, buradakilerde benim adamlarım. Tek bir lafımla bu ülkeyi bile yönetirim. Herkes benim adamım. Bu yüzden aptal olmayı bırakın." dedi.

Konuşması bittiğinde, minibüsün kapısı açıldı ve bize silah doğrultuldu. Gwang2 yine hiç rahatından ödün vermeyip, "Çete!" dedi emir verir sesiyle, pür dikkat ona yönelmiştik. Sırıtarak "Benimle geliyorsunuz." dedi.

Adamlar, arkadaşlarımı tek tek alıkoymuştu. J-Hope'u baygın bir şekilde arabadan çıkarmışlardı. Minibüste sadece ben ve Baekhyun kalmıştık.

Sıkıntıyla nefes vererek ona döndüm. Ayağa kalktı ve iyice dibime girdi. İçten bir şekilde gülümsüyordu. Hiç korkmadan ama hala nazik çıkan sesimle, "Sana yaptıklarımın hepsi benim fikrimdi. Onlar hiçbir şey söylemedi. Hepsini ben planladım. Benden intikam almana izin veriyorum tamam mı? Ne yaparsan yap, söz veriyorum işine karışmayacağım ama lütfen onları bırak..." diyebildim.

Dediklerimden sonra derin nefes verip, onun cevabını bekledim. Hafifçe gülümsedi ve bir elini yanağıma götürdü. Önüme gelen bir tutam saçı, kulağımın arkasına sıkıştırdı ve yanağımı nazikçe okşamaya başladı. Diğer eli, cebindeydi. Beyaz gömlek ona çok yakışıyordu. Sanırım ona aşık olmuştum. Evet bunu kendime itiraf ediyorum. BEN, ONA AŞIK OLDUM...

Aptalın tekiyim. Başka açıklaması yok. Nedense yaptığım onca şeyden sonra bile bana hala sevgiyle bakıyordu. Buz gibi ses tonuyla, "Onları öldürmeyeceğim. Ölmekten beter edeceğim. Her neyse, bu işe karışma. Sende benimle geliyorsun.!." dedi ve elimden tutarak beni arabadan çıkardı.

Çete için söylediği 'Ölmekten beter edeceğim' sözü beni çok korkutuyordu. Konuşmama izin vermediği için birşey diyememiştim. Güneş henüz doğmamıştı ama etraf maviye bürünmüştü.

Elimi bırakmıyordu. Fazla da zorlamak istemiyordum zaten bu yüzden onun bana yaptığı gibi bende onun elini sıkı sıkı sardım. Farketmiş olacak ki bana dönüp, sırıttı. O sırada yanımıza bir koruma gelip, Baekhyun'un eline bir telefon verdi ve önünde saygıyla eğilip gitti.

Baekhyun, telefonu cebine attı ve bir arabaya doğru yürümeye başladı. Hala elini bilerek sıkıyordum. Hırsımı almamı sağlıyordu. Jip tarzı bir arabanın yan koltuğunun kapısını açtı ve ilk önce beni bindirdi. Sonra kendisi de binip, arabayı hızla ormandan çıkardı.

Çeteyi görememiştim. Umarım başlarına bir şey gelmezdi. Arkamızda o kadar çok araba vardı ki. Güney Kore Başkanının bile bu kadar koruması yoktur...

Ellerimle oynamaktan başka yapabilecek birşey bulamadığım için ellerimle oynamaya koyuldum. Spor ayakkabı giymememi sevinsem, yoksa Baekhyun'un hepimizin canına okuyacağına mı üzülsem? Bilemiyordum. Kafam o kadar karışıktı ki...

Sadece, aptalların yaptığı gibi bunun bir rüya olmasını diledim...

🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙

Heyecanlı bir yerde kesmemeye çalıştım. Bu kadar oldu. Umarım beğenmişsinizdir...

🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙