Tamed by Noah

25: Untold Love

A/N: Please listen to Huling Sandali by December Avenue while reading this chapter. Its on the media.

*            *            *

Kinapa ni Melanie ang tabi ng kama nang magising ang kaniyang diwa mula sa mahimbing nyang tulog. She seek for the familiar warmth of Noah's body, she longed for it kahit naman magkatabi silang matulog. Ngunit nang walang mahawakan ay unti unting nagmulat ng mata ang dalaga. Walang Noah na naghihintay sa kaniyang paggising. Walang labi na nakangiti at sasalubong sa kaniya.

Melanie sat up at nag Indian sit sa kama.

Maybe he's in the bathroom? Or maybe he's out for a jog? O baka naman umo-order ng breakfast namin? Those are her assumptions.

Ang buong akala ni Melanie ay mayroong Noah na babalik sa kanilang suit para sa buong araw nilang date. Akala ni Melanie ay mae-enjoy nya ang araw na ito. She doesn't know that there's an extreme pain coming through her way.

Natapos na si Melanie't lahat sa pagliligo ay wala padin ang hinihintay. Dahil walang choice ay ang orihinal na damit ang kaniyang sinuot. She changed her undies of course, binili nya ito kagabi kasabay ng couple shirt. Bumalik sya sa pagkakaupo sa kama habang sinusuklay ang buhok na mahaba't bagsak dahil sa mejo basa pa.

While combing her hair, she noticed a paper pasted on the mirror above the bedside table. It is a pink sticky note. Huminto sya sa pagsusuklay. She stands up and then pulled the sticky note off the mirror.

Kinakabahan nyang binasa ang note doon. It says:

By the time you have read it, I'm probably already in the airport for my flight. I'm so sorry, Melanie. I know I should have told you right away, but I don't want to ruin our night. I will never forget you.

Noah,

Muli na namang bumuhos ang luha ni Mel. Yung kaligayahan na inaakala nya bigla na lang nawala, biglang gumuho yung mga plano nya para sa araw na iyon. Alam nya na masasaktan sya sa paglayo ni Noah. Alam nya na iiyak sya. Pero ang alam din nya ay sa Linggo pa iyon. Na mapaghahandaan pa nya ang sakit. Pero hindi eh. She was left behind again. Hindi nya alam na huli na pala ang gabing iyon. Hindi nya inaasahan na maiksi na pala talaga ang oras nila na magkasama.

Nanlulumo na napaupo siya pabalik sa kama. Her tears feel so warm. Sabi nila pag mainit daw ang luha ay talagang mahal mo ang taong dahilan ng iyong pagiyak. SIguro nga totoo iyon because the water shedding from her eyes felt like a burning charcoal.

Wala na. Wala na ang isa pang pinagmumulan ng happiness nya. Wala naman silang label. Siya pa nga mismo ang nagsabi na kahit sa pagiging magkaibigan lang ay hindi sila konektado. Wala naman silang relasyon pero ganon pa man, hindi nya kayang pigilin ang sakit na bumabalot sa kaniyang puso.