Friendzone !!!
"မိ႐ႊန္း !"
လက္လွမ္းျပေနေသာအငယ္မကို
ဝတ္ရည္ လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
ုၿပီးေတာ့ သူတို႔အတြဲရွိရာဦးတည္သြားရင္း
ေဘးက ကေလးမကိုလွည့္ရွင္းျပမိ၏။
"အငယ္မေလ ႐ႊန္း႐ႊန္းတဲ့
အစက အလတ္မပါလိုက္လာမလို႔ပဲ
သင္တန္းကအခ်ိန္ပိုေခၚလို႔ က်န္ခဲ့တာ"
ကိုယ္ကသာ တရစပ္ေျပာေနရသည္။
ေဘးက မွဴးထံမွအသံက
နည္းနည္းေတာင္မထြက္လာ။
ေျပာသမွ်ကိုသာေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္
ကိုယ္ဆြဲေခၚရာေနာက္
ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ပါလာတာ။
("ဟင္း! တံုဏွိဘာေဝနဲ႔
ငါေတာ့ အေဖာ္ေခၚတာလူေရြးမွားၿပီထင္")
စိတ္ထဲကအေတြးပါ။
"မဝတ္ရည္ ေနာက္က်လိုက္တာ
သမီးတို႔က ဝင္ေတာင္ဝင္ေတာ့မလို႔
လက္မွတ္ေပးဖို႔ရွိလို႔သာ ေစာင့္ေနတာ"
မိရႊန္းက အနားေရာက္မဆိုက္
အျပစ္တင္သလိုေျပာ၏။
"ဟဲ့! ငါတို႔ကနင္တို႔လို
ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လာလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး
႐ံုးဆင္းခ်ိန္မွ ထြက္လို႔ရတာ
ကဲ! ဘယ္မလဲ? လက္မွတ္ေပး"
အငယ္မထုတ္ေပးတဲ့လက္မွတ္ကို
ယူၿပီးေတာ့ သူတို႔ကရံုထဲဝင္သြားေတာ့
ကိုယ္နဲ႔မွဴး(၂)ေယာက္သာ က်န္သည္။
"မုန္႔ဝယ္ရေအာင္
မွဴး ညီမေလး ဘာမုန္႔စားမလဲ?"
"ညီမက ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း
မုန္႔စားေလ့စားထသိပ္မရွိဘူး အစ္မ
႐ုပ္ရွင္အရသာပ်က္လို႔"
"အမ္မ္မ္ ... မယ့္"
ကေလးမက ႐ုပ္ရွင္အရသာပ်က္လို႔ဟု
ေျပာလိုက္တဲ့အေပၚမွာ
ရယ္ခ်င္သြားၿပီး
ဒီလို အသံျပဳလိုက္မိတာပါ။
(လူေလးကေသးေသးနဲ႔
ေလလံုးကအႀကီးႀကီး
ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္းေလာက္ရွိတယ္)
ထပ္ၿပီး ကေလးမနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
မွတ္ခ်က္ျပဳမိျခင္း။
"အစ္မကေတာ့ စားတယ္ကြာ
ဒီေတာ့ မစားလည္းမုန္႔ေရြးေပး အိုေက?"
ဝတ္ရည္က ခုမွအလုပ္ဆင္းတာ မၾကာေသးေသာ
ဝန္ထမ္းအသစ္ေလးဆိုတာေမ့ၿပီး
သူ႔အက်င့္အတိုင္း
ခပ္မူမူ ခပ္ခြ်ဲခြ်ဲ
ကေလးဆန္ဆန္ေျပာလိုက္မိသည္။
ကေလးမက ႐ုတ္တရက္
မွင္သက္မိသလိုျဖစ္သြားၿပီးမွ
မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ
YOU ARE READING
My Hell
RomanceUnicode Version ဖွင့်ဟပြမှ အချစ်လား? နာကျင်ရမယ်မှန်းသိလျက်နဲ့ အဲဒီအချစ်တစ်ခုကို လုံးဝလွှတ်မချခဲ့ဘဲ အဆုံးထိဆက်ချစ်နေနိုင်လား? သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရရှိခဲ့သမျှကြေကွဲထိရှမှု အစိတ်အပိုင်းသေးသေးလေးကအစ တယုတယ သိမ်းဆည်းထားနိုင်လား? ဒီ Fic လေးမှာတော့ ...... =====...
