GIVE ME LOVE [COMPLETED]

CHAPTER 33

Why did I let you go? Mababaw ba na dahilan yung pagsisinungaling mo sa akin about what really happened to you and Jennie? Or sadyang ang laki lang ng epekto sa akin non kasi kapatid ko ang involve? You don't have any idea what I went through after I left you. I've spent sleepless night thinking about what could've been kung hindi kita iniwan. Now I am back and ready to be with you again saka naman okay na pala kayo ni Jennie.

"Irene??" nagulat nalang ako nang may tumawag sa akin. Andito ako ngayon sa bar at mag-isa, I don't have plans na maglasing dahil mag-isa lang ako, ayoko naman matulog sa daan.

"Seulgi?" gulat na tanong ko.
"Hooooy kumusta???" masayang bati niya.

"Okay lang.. sinong kasama mo?" tanong ko sa kanya. Sana naman hindi mo kasama ang dahilan kung bakit ako andito.

"Ah, wala ako lang. Chill chill lang. Samahan nalang kita." sabi naman nito.

Nag-order si Seulgi ng alak at nag-inuman kami. Hindi ako aware na ganito ka jolly itong tao na to. Puro kagaguhan naririnig kong sinasabi niya I can't help but to laugh kahit ang korni lalo na kapag tawang tawa na siya parang wala ng mata si gago eh.

"Alam mo ba, tangina napakadami ko na sinabihan na ako si Kang Seulgi.. Ako ang Seulmate mo.. pero tangina walang napatol." lasing na sabi niya with hand gestures pa.

Napangiti nalang ako.
"Baka kasi hindi ka naman seryoso sa kanila, ang dami mo yata kasing chix." sabi ko.

"Haluuuh, sabihin mo nga Ayrin. Pangit ba ko?" seryosong tanong niya.

"Hindi naman." matipid na sabi ko at uminom ng alak. Wala ata balak tumahimik tong babae na to.

"Naman??" hinawakan niya ang muka nya at ngumiti. "So medyo lang?"

"De, cute ka nga kase." sabi ko nalang para tumigil na siya.
"Ha hatdog." sabi niya at dumukdok.
"Seul lasing ka na tama na kaya." sabi ko at kinalabit ito.

"Tangina sinong lasheng? inom pa tayo ah, ikaw bakit ka ba andito ha."

"Yung bestfriend mo eh." sabi ko habang nakatitig sa baso na may laman na alak.

Biglang naibuga ni Seul ang iniinom niya.
"P-Puta hahahahhahahahahaha. Tanginang pogi non ni Manoban talaga syeeeeet!!!"

"Pero Ate ayrin, alam mo.. deserve mo mahalin ng todo todo abot sa mars. Yung ano kase, yung pagmamahal na hindi mo kailangan ipilit. Yung kusa ibibigay sayo, yung alam mong sayo lang. Ang sarap kaya non.. yung siguradong sigurado sayo. Yung iintindihin ka at mamahalin ka kahit gaano ka pa kagago. Yung sasamahan ka harapin itong putanginaaaang malupit na mundo. Ayon.. deserve mo yon."

Napatitig ako sa kanya, how can an annoying person say such things? As far as I know, si Seulgi yung happy go lucky person na palaging nakangiti. Palaging masaya lang, parang walang problema pero at the same time parang wala din matinong sasabihin.

"Deserve mo din yon." nakangiting sabi ko.
Hindi na siya sumagot at nanatiling nakadukdok sa table.

"Seul uwi na tayo." pag-aya ko sa kanya pero hindi na siya nagsalit ulit. I had few shots at nahihilo na rin ako pero kaya ko pa naman magdrive pauwi, hindi ko lang alam paano itong si Seulgi, di ko naman maiwan.

"Seulgi."
"Huy Seul." niyugyog ko na siya para magising pero hindi parin nagpatinag. Kinapa ko ang cellphone sa bulsa niya at binuksan ito.

Dalawa lang ang alam kong pwedeng tawagan. Si Jisoo at Lisa, pero ayokong makausap si Lisa kaya si Jisoo nalang ang tinawagan ko.

"Come on Jisoo." sabi ko habang iniintay na sagutin ni Jisoo ang tawag ko. Napatingin ako kay Seulgi na naghihilik na. Nakailang ring na pero hindi pa rin siya sumagot. Wala na akong choice kundi tawagan si Lisa. Nakailang ring palang nang sumagot ito.