Love Entity

CHAPTER 20

Chapter 20

Sunk

"Loice, calm down. Maii-stress si Ligaya." Pagpapakalma ni Tita Alice kay Senyor Loice.

"You can't just decide on this Aurora! I am the father!" Napapikit na ako sa sinabing iyon ni Senyor Loice.

I am too absorb. Matagl bago nagsink in sa utak ko kung anong sakit ang meron ako. It was unexpected to think. I never felt pain that brought me to hospitals and knew that I have this kind of disease. Ngayon lang ito nangyari.

"What Loice? Ngayon ipagmamalaki mo na na anak mo si Luna? You didn't even knew that you had a child with Amore. Kung hindi pa sinabi ay hindi pa sana magpapa-dna!" Nangangalaiting sigaw ni Tita Aurora.

I can't let them fight. Masyado ng nakakasakit ng ulo.

"Stop." Pigil ko sa pagtatalo nila.

"Sasama na ako kay Tita Aurora agad right after Lola's grave." Ani ko.

Natahimik ang lahat ng nasa loob ng kwarto at sa akin ang tingin nila.

Even when I am not comfotable with this kind of situation, I still tried my best to act normal.

"The doctora said someone should visit her office." At para na namang tinatambol ang puso ko sa sobra nitong lakas tumibok. My head immediately turned to the door and my eyes automatically locked with the man who just get in.

"Ako na ang kakausap sa Doctora for Ligaya's operation." Pagbabasag ni Tita Aurora sa katahimikang nabuo. Tumayo na siya at diretsong lumabas.

"Mauuna na kami Ligaya. The Doctor said you may discharge later at aasikasuhin na ng Tita mo ang opetation sa US. Sumunod ka na lang mamaya kung gusto mo ha?" I nod and smiled at Tita Alice.

"Thank you po!" I genuinely said. She wave ones more and exited the room.

Tanging ako, si kristel at si Kuya Sid na lang ang naiwan sa kwartong ito na nababalot ng lamig at katahimikan.

"Are you sure you want to do the operation?" Biglang tanong ni Kristel sa akin. I immediately nod at her.

"Ofcourse! I want to live a long life noh!" Simpleng sagot ko. Nginisian ko pa siya.

"Paano kung hindi successful ang operation?" Malungkot na tanong niya. Ang ngisi ko kanina ay napawi at napalitan rin ng pagkalungkot.

"If it didn't suceed, then God have plans for me." Sagot ko na lang at natahimik na kami.

I glance at Sid. He's face is serious at ang mga pares ng mata ay nakatutok sa akin. Sa tingin pa lang na ibinigay niya ay nakakakaba at nakakapanindig balahibo na.

When he notice my stares, I immediately diverted my attention to my bag.

"Nakaayos na ba ang discharge papers ko?" Tanong ko at inalis na ang kumot sa paanan ko.

"Bakit? Gusto mo ng lumabas?" Napatayo na rin si Kristel at tinignan si Sid.

"I'll take care of the papers. Hintayib niyo na lang ako sa parking lot pagkatapos asikasuhin bg nurse." Tumayo na siya at hindi man lang ako tinignan na umalis.

My heart sunk.

Inabot ko ang cellphone ko na nasa table at agad itong binuksan.

I have 5 missed calls and 15 messages from my friends in Paris na nabalitaan ang nangyari sa akin.

"Naka-move on kana ba talaga?" Gulat kong binalingan si Kristel ng tingin. "I know that your love for him is not good for the both of you, pero kung yan naman ang makakapagpasaya sayo, then vo for it." Napakurap-kurap ako sa mga sinasabi ni Kristel.

Naiwan akong pinoproseso ang mga sinabi niya.

"W-what a-are you talking a-about?" Tanong ko. Nameywang na siya sa harap ko at tinaasan pa ako ng kilay.

"I know who you are reffering to. Ang taong gusto mo pero hindi mo makuha because of some issue. And that issue is about being in the same family with the one you love. It sucks! Big time!" May hand gestures pang naganap habang sinasabi niya iyon.

"W-who?" I ask nervously. Praying that her answer is wrong. Pigil ang hiningang hinintay kong sabihin niya ang sagot niya.

"It's Kuya Sid." Sagot nito na parang alam na alam niya talaga ang totoo. "Girl! Masyado kang obvious! Dati ko pa napansin na may gusto ka na kay Kuya!" Gusto kong umirap sa harap niya pero pinigilan ko iyon.

Ganun na ba ako ka-obvious? Mygosh!

"Parati kang good mood kapag si Kuya na ang maghahatid sa atin sa school. At kapag naman may bisita si Kuya na babae ay parati kang galit at hindi na maipinta ang mukha mo. You're alwas like that before. Tapos panay na rin ang tanong mo noon about sa love tapos wala ka naman palang nagugustuhan sa mga kaklase natin." Walang pigil ang pagsasalita ni Kristel tungkol sa mga nakikita niya sa akin dati.

Napa-isip tuloy ako kung pati ba si Sid ay alam na na may gusto ako sakanya.

In that span of time, my feeling grew. Naging malawak siya at sa sobra nitong lawak ay mahirap nang magmove on.

"I-i don't know." Naguguluhan kong sabi. Bumuntong hininga siya at pumeywang.

"Kaya hindi ka pa nagkaka-boyfriend ay dahil riyan. You keep on thinking of him. Every little part of him. Restrain yourself from thinking of him and have another crush!" Napahawak ako sa sentido ko.

"Kristel, I know that you're already married. But please! Please, Help me find a way to get rid of him." Tinignan niya ako na parang nananantya.

At ngumisi na abot hanggang tenga. "It would be my pleasure!" Parang tangang ngumingisi siya.

"Let me help you with that." Nagulat ako biglang pang-agaw sa akin ni Sid ng bag na dala ko.

Nanlalaki ang mata ko habang tinitignan siya. It's my laptop inside that bag. Hinayaan ko na lang siya at wala naman na akong magawa dahil nauna na siyang maglakad pasakay sa sasakyan niya.

"Ehem!" Tinignan ako ni Kristel ng parang nanunutya.

I rolled my eyes at her and walk. Tahimik ang naging byahe pabalik ng funeral. Kristel is busy texting Isaac and Sid is doing some phone calls with various of people habang ako naman ay nakatitig lang sa labas ng bintana kahit na madilim na at wala na masyadong nakikita.

Sid's phone rings. Narinig ko ang pagsagot niya sa tawag at ngayon ay hindi na bastang bati galing sa kasosyo ang narinig ko. The phone is on loudspeak because he's driving.

Ilang sandaling katahimikan pa ang nanvyari bago may nagsalita sa kabilang linya.

"Hello... Sid?" The voice is too soft and it feels like the woman is also angelic because of her angelic voice.

"Tanya, what happened?" Seryoso ang boses ni Sid ng itanong niya ito sa kausap sa telepono.

The woman starts sobbing. Napakunot ang noo ko. I blink twice and erase the thought that came in my head.

Is she Sid's girlfriend?

"Tanya, calm down. Is this about Tito?" Tanong niya.

"Hm-mm..." humihikbi pa rin siya sa kabilang linya.

"Nagmamaneho pa ako. We'll talk about that later." Napalingon na ako sakanya at natimingan ang paglingon ko dahil nakatingin na siya sa akin. I immediately look away. Nakakakaba talaga kapag nasa paligid lang siya.

Naalala ko ang babaeng tumawag. Is she Sid's girlfriend? Ang puso ko ay para na namang nalulubog sa sakit.