Chapter 36
Keep
"I told you already Loice! Hindi ganun kadali iyon!" Ang galit na sigaw ni Tito Fredo ang bumungad sa amin pagkarating sa mansyon.
Ang lahat ay nasa Sala at tahimik na na nakikinig. Nahagip ng mata ko si Tita Sowon na umiiyak at pinapakalma ni Ate Elris.
"Why Fredo?!" Galit ring sigaw si Papa. Naguluhan ako kaya agad kong nilapitan si Kristel. She looked at me na parang ayaw niya munang magsalita. I search for kuya Osh pero wala ito.
"They will know the truth, Fredo. Accept it, so I won't mess anything when I'm gone." Humina na ang boses ni Papa galing sa taas.
Sa gulo ata ng mga naiisip ko ay nahihilo na naman ako. My head is turning and feels like I will vomit anytime here. Tinignan ko si Sid na nasa tabi ko at agad niya naman napansin na naduduwal na ako.
"Ligaya!" He immediately catch me. May malay ako pero naubos ata lahat ng lakas ko. Hindi ko na maigalaw ang kamay at paa ko.
Narinig ko na ang pagtawag din ni Kristel. I heard them calling me but I can't do anything.
"She's fine now. Bed rest lang ang kakailanganin niya and she and the baby will be fine." Naalimpungatan ata ako sa naririnig na naguusap kaya napamulat ako.
"Thank you Doc." Nagsara ang pinto at ang tanging nakita kong naroon ay sina Kristel, Papa, Tita Daina at Liezel.
Nilapitan ako ni Kristel ng nakangiti. I raised my eyebrow seeing her smile widely. Parang tangang nakangiti ng abot tenga.
"You didn't even bother telling me this huh?" Abot tenga parin ang ngiti niya kaya hindi ko maalis ang pagkakakunot ng noo ko.
Lumapit na rin si Papa ng nakangiti kaya mas naguluhan ako. The only thing that can make them happy by now is having a child. Halos maubos ang dugo ko sa mukha ng naisip na baka ay alam na nila ang sikreto nila ni Sid.
Why do I faint so much lately? I know that this is obe of the many symptoms of pregnancy pero kasi Nakakasagabal na siya sa mga gagawin ko.
"Kaya ba may PT sa room mo Ligaya?" Tanong ni Tita Daina. She sounds happy. Tumango na lang ako dahil hindi ko naman alam ang sasabihin ko. I am afraid that they will ask who is the father of my child. Ayoko pang malaman nila ito kaya pipilitin kong iwasan ang tanong na iyon.
"I'm so happy for you! Finally! Hindi ka na tatandang dalaga!" Napaismid ako sa sinabi ni Kristel. I heard Papa chuckled kaya binalingan ko siya ng tingin.
"Pa," tawag ko. Lumapit siya sa kama ko kaya naupo na ako mula sa pagkakahiga.
"Sorry po kasi hindi kita sinisipot sa library..." Mahina kong sabi. He sighed.
"It's ok anak. As long as you're here and your doing fine. I know you are still mad at me and can't forgive me easily. That's why I am ready to wait." Napangiti na lang ako.
After knowing that the Senyor I used to call is my Father, he also confessed that Mama even told her that they will be having a child. Hindi daw iyon agad na napansin ni Papa at akala niya ay gumagawa lang ng rason si Mama para magstay siya at hindi na balikan pa si Tita Sowon. He also thought that pinalaglag na ako ni Mama dahil sa nangyari. Kaya hindi na siya nag-abala pang magtanong kung nagkaanak ba si Mama.
"I'm so happy for you hija. We'll be celebrating this! Kasabay ng surprise para kay Rheo for also having their first baby!" Excited na suggest ni Tita.
"But Ligaya," si Kristel naman ngayon ang binalingan ko. "May I know who is the father?" Nag-iingat ang boses ni Ligaya at may pag-aalala ito. I just smiled at umiling na lang muna.
"I understand. If you want to keep to yourself muna, we will understand. As long as we already knew that you are pregnant, We are happy." I don't know how to thank them for being so understanding. Kahit na sino ay mangangati na malaman kung sino ang ama ng dinadala ko. Especially na alam nilang lahat na wala akong dinidate kahit isa.
Inalalayan pa ako ni Kristel pababa ng hagdan para sa hapunan. They all greeted me and gave me hugs. Nakakataba ng puso na malaman na open sila sa nalaman.
Bago naghapunan ay tinawagan pa ako ni Tita Aurora at ibinalitang nasagap niya na ang issue tungkol sa akin. Nagtaka pa siya nung una pero kalaunan ay nakumbinsi ko namang ibahin ang pinag-uusapan namin.
"Ligaya! Dinner's ready!" Pumasok na ulit ako sa bahay at nagpaalam na kay Tita Aurora.
Bago tuluyang nakaupo sa hapag ay nakatanggap ako ng isang mensahe. It was from Sid.
I opened it and read the message.
'Does Kristel know about us?'
Luminga-linga ako para hanapin ang upuan ni Sid at ni Kristel. Magkaharap silang dalawa at agad kong napansin ang titig ni Kristel kay Sid. Bakante pa ang upuan na katabi ni Kristel kaya dun na ako agad dumiretso at naupo.
"Hi!" Bati ko kay Kristel para mawala sa isip niya si Sid. Nginitian niya ako pero mapapansin mo nga na ang pares ng mata ay nangingilatis pa.
Nakita kong bumuka ng bibig ni Kristel pero walang lumabas na kahit isang salita. Nagsidatingan na rin ang mga pagkain kaya nagdasal at nagsimula na kaming kumain.
"Casia, what happened to the Tailor? Nakausap mo na ba?" I ask Casia who is sitting next to me.
"Yes po ma'am! Ok naman daw po sakanila ang mga design. Kung pwede daw po ay dalhin na lang ang ilang materials na kulang sila. Ang tela din daw po ay kakailanganin sukatan ng maigi. Babalik po sila bukas para sa gagastusin." Napatango-tango ako.
Sure I can finish one gown, but it will take time. A lot of time and a lot of strength too. Masinsinan ang paggawa ng gown kaya mahihirapan kung isa lang ang gagawa.
Bumalik na ako sa pagkain at hinayaan na rin si Casia na kumain. Tito Fredo is Silently eating while Tita Alice is busy talking. Mukhang may malalim na iniisip si Tito kaya hindi nito magawang sumali sa usapan. I glance at Kristel who is watching Sid intently. Binabantayan talaga nito ng maigi si Sid. Na parang isang maling galaw lang ay aakusahin na ito ni Kristel.
I suddenly pitied Sid. He shifts his weight from time to time. Mukhang uncomfortable talaga siya sa ginagawa ni Kristel. Nakakunot na rin ang noo nito habang kumakain.
"Kri," tawag ko dito. "Hmm?" Sagot niya pero nakatingin parin kay Sid na ngayon ay kinakausap na ni Ate Elris.
"Don't you think you're staring to much kay Sid? I think it is makinghin
BINABASA MO ANG
Love Entity
RomanceBehind the happy lies, are the painful truths. Ang kasinungalingang nabuo ay nabuhay ng mahabang panahon at nagbunga ng masasayang alaala na siya ring sisirain ng masalimuot na katotohanan na itinago. Her love and patience will be wasted for nothin...