Hoe ik Calum ontmoette (dutch fanfic Calum Hood)

Hoofdstuk 9

Het was 2 maanden geleden dat Calum en ik iets kregen. Ik was nog steeds zo verliefd als in het begin. Mijn telefoon trilde. Ik keek op mijn wekker, 2.45 am. Wie the hell stuurt me nu een berichtje? Ik pakte mijn telefoon

Calum:
Jay, i have bad news. My grandma got a heartattack and she is at the intensive care now. Please jaiden i need you

Mijn hart stond stil. Ik moet naar Calum toe.

Hey Cal, omg im coming right now. Iloveyou x

Ik stond op, deed een broek met een tshirt aan die ik het snelst kon pakken. Ik besloot geen makeup op te doen en ik deed mijn haren in een messy bun. Ik liep naar de slaapkamer van mijn moeder. "Mama" zei ik. Ze reageerde niet. Mooi zo. Ik pakte de autosleutels van haar nachtkastje en sloop naar beneden. Hopelijk had Thomas mij ook niet gehoord. Ik trok de deur zo zacht mogelijk achter me dicht.

Ik ging in de auto zitten en stopte de sleutel erin. Het was 6 weken geleden dat ik voor het laatst had gereden. In nederland had ik mijn voorlopige rijbewijs al maar die werd in Australië niet goed gekeurd. Maar ik had geen andere keus, ik moest naar Calum toe. Ik zette de tomtom aan en toetste het adres van het ziekenhuis in. 25 minuten rijden. Ik startte de auto en daar ging ik. Op weg naar Calum en zijn oma.

----------------------------------

Toen ik op de intensive care aankwam zat Calum in de wachtkamer. Zijn ogen waren rood van het huilen en hij zag er moe uit. "Jaiden!" zei hij verrast. "Hey Cal, is there any new news?" vroeg ik aan hem. Zijn gezicht zei al genoeg, hij begon al te huilen. "Omg Calum im so sorry". Ik probeerde hem gerust te stellen. Op dat moment kwam er een verpleegster en Calums moeder aan gelopen. Ook zij had rode ogen van het huilen. "Calum" zei ze. "Granny just died" en ze begon te huilen. "No, no it can't. I can't", zei Calum. Zijn moeder pakte Calum op en gaf hem een knuffel. Zo hebben ze 10 minuten gestaan. Ik kreeg er ook een brok van in mijn keel en mijn ogen prikten. Calum kwam los van zijn moeder en ik gaf hem een knuffel. "It'll be okay baby, trust me" zei ik. "I love you" zei Calum.

Toen ging mijn telefoon. "Hello?"

"JAY WAAR BEN JE MET MIJN AUTO?!" schreeuwde mijn moeder door de telefoon. Het verbaasde me dat ze er zo snel achter was gekomen. "Ik ben in het ziekenhuis met Calum, zijn oma is net overleden". Het was even stil aan de andere kant van de lijn. "Oké Jay, blijf maar bij hem. Ik kom zo mijn auto halen en dan ga jij maar met de bus naar huis" stelde ze voor. "Is goed mama, ik zie je zo". En ik hing op.