Hoe ik Calum ontmoette (dutch fanfic Calum Hood)

Hoofdstuk 14

Ik zat naast Marleen en Veronique op de bank, de rest zat voor me op de grond. Ik was helemaal in paniek. Toen stelde Micheal voor om een film te kijken. En daar zit ik nu. Mijn beste vriendin ging vreemd met mijn vriendje. Ze kenden elkaar niet eens een paar uur. Dit was TE raar. Ik was diep in mijn gedacht tot dat Luke zei "You know what, i'm going home. I'll talk to Calum cause he isn't like that." "Yeah, im going with you Lukey, let's give the girls some privacy" zei Micheal en hij knipoogde naar Marleen. Marleen werd rood. "Im going too since im the only boy here" zei ashton met een grijns. Romy liep met de jongens mee naar de voordeur en liet ze uit.

-----------------------------------

2 huilfilms, 5 chocolade repen en wat scheldsessies later was ik al wat opgebeurd. Mijn vriendinnen wisten me altijd op te vrolijken. "Waar zal Emmelie nu zijn?" dacht Marije hard op. "I don't give a fock" zei Romy. Nikita keek Romy aan. "Romy, ze is nog steeds onze vriendin he" zei ze. Romy keek naar mij. Ik keek naar Nikita. "Ze is mijn vriendin niet meer" zei ik zacht en de tranen sprongen weer in mijn ogen. Marleen en Veronique zaten nog steeds langs me en ze knuffelde me. Ik knuffelde terug. Wat fijn om toch zo'n goede vriendinnen te hebben.

------------------------------

De volgende morgen werd ik wakker op de bank. Ik keek op mijn telefoon. Het was pas half 8. Ik keek om me heen en ging rechtop zitten. Marije, Romy en Nikita lagen op het grote wollen tapijt te slapen. Marleen lag op de andere bank en Veronique lag half opgevouwen in de grote ligstoel. Ik moest een beetje lachen. Het zag er wel grappig uit. Toen dacht ik terug aan gister en ik kreeg een vervelend gevoel in mijn buik. Ik hoopte dat het een droom was, maar dat was het helaas niet..