SECRET LOVE STORY (THE PAST) PT. 2

💜 Part 69 💜

Stena's Pov

Nagising nalang ako ngayong umaga na walang katok o ni anu paman  sa kwarto ko.

Sa bagay nasawa na siguro sila kasi naman kagabi pa ako nakakulong sa kwarto ko at tinatanggihan ang mga pag aaya nila.

Bumangon nalang ako at sinimulan ang morning routine, matapos akong mag hilamos ay napatingin ako sa sariling repleksiyon sa salamin.

"Bakit sa lahat ng nilalang sa mundo ay sakin pa nang yayari ang lahat ng tu? Anu na namn ba ang kabilawang nais ng paligid kong mangyari sakin?"

"Kung ayaw mong maulit ang nakaraan gawin mo ang nararapat, Empress." yan ang mga salitang narinig komula sa labas ng pintuan ng kwarto ko kagabi.

It was dad, batid ko ang sakit na kanyang dinadamdam. Emoayunal na sakit na di ko alam kung ang dahilan ba ay ako ngayon? O ang mga pinili kong landas noon?

Isang bagay lamang ang aking nasa isip sa mga oras na ito. Yun ay ang gawin naman ang kanilang nais at sundin ito kahit masakit at labag saking kalooban.

Mahal ko si Taehyung higit pa sa aking buhay pero pantay ang pag mamahal na aking nararamdaman sa kanila ng pamilya ko.

Naramdaman ko ang mainit na likidong dumaloy mula saking mata papunta sa aking pisnge.

"Damn this tears."

Pinunasan ko ang aking pisnge at inayos na ang sarili.

"I have to take risk, whatever it takes I should seek for peace for the people of quantum. Ika nga first thing first."

Nag bihis na ako ng usual get up ko which is tattered jeans and loose Croptop paired with white sneakers.

Oo ganyan get up ko everyday kung si Alyana ng probinsyano araw araw naka off shoulder well ako naka loose croptop at di ako kinakabag niyan😁.

Ok back to reality and to myself. Pababa na ako ng hagdan ng may narinig akong nag uusap sa baba.

"Ohw the empress. Good morning your highness." bati sakin ni Hoseok sabay bow na tila isa talaga akong prinsisa.

"Get ready you all and met me at the training ground after 30minutea. And your time starts now!" walang emosyun kong saad sakanila saka nalang sila nag sitarantarahan sa pag kilos well yun ang akala ko.

"You've change... A lot." sabi sakin ni Taehyung saka ako iniwanan sa kinatatayuan ko.

Kasabay ng pag talikod niya ang pagtulo ng aking traydor na luha. Maagap ko iyong pinunasan ng may maramdaman akong tao malapit sakin.

"Y'know what you don't have to change actually. Bat kasi nagpapakatapang ka gayong nasasaktan ka naman." Dylan said at lumabas nalang sa kaliwang sulok ng living room.

" You know what would I answer on that stupid thoughts of yours." sabi ko sakanya saka ako tumalikod na ng may sabihin siya ng dumaan ako sa harap niya.

" if thats what you think. " saad niya na nag patigil sakin.

Hinarap ko siya ng may kunot ang noo at nagtataka.

" What do you mean? "baling ko sakanya.

" Nothing. See you at the ground 5minutes remaining time. " nanlalaki ang mga mata ko ng sabihin niya yun.

5 minutes remaining? Ganon ba katagal ang oag uusap namin?

I look at my wrist watch at oo nga 5minutes nalang kaya di na ako kumain dumiritso nalang akong training.

Ugok kasing Dylan daming issue sa katawan tsk tsk.

===== 💕Fast Forward 💕 =====

Andito n kming lahat sa training ground. Walang imik at tanging paghinga nalang namin ang tanging madidinig.

At dahil di ko mapigilan tung kalokohan ng puso ko at namimiss ko na siya kaya napatingin ako sa gawi niya.

Bahagya naman akong nagulat ng nakatingin din pala siya sakin at oara di na siya bigyan pa ng lakas ng loob na lapitan ako kaya napatingin narin ako sa gawi ni Dylan na nakatungin din pala sakin, tingin na nakakairita.

"Loko talagang Dylan natuh, isa mo pang pang iinis mapapatay talaga kita eh." nasabi ko nalang saking sarili.

Lumapit sakin si Dylan saka ako inakbayan. Lumapit siya sa tenga ko t bumulong,

"Oy namimiss niya na." pang iirita nito sakin na ikinatingin ko naman sakanya ng masama.

"Fine, parang madodouble kill pa yata ako dito." sabi nito saka tumingun sa gawi ni Taehyung na ikinasunod ko naman dun ng tingin.

Sa ngayin naiimagine ko ng gutay gutay na ang katawan ni Dylan, the way Taehyung look at him. Panigurado yan, walang duda.

Dumating na ang kanya kanya namaing instructors saka nag umpisa ng mag training at dahil ako ang may pinakamalakas at magaling na kapasidad kaya dumiritso na akong one on one fight.

Di ko alam ang mga nasa isip ng mga kasama ko dahil habang nakikipag laban ako ay napatigil ang lahat panu ba naman sarili kong ama ang kasparing ko kilala sa pinakamagaling sa karangan ng hand fight at weapons.