Next Door

Chapter six

Alam niyo ba yong pakiramdam na masaya ka sa di malaman-laman na dahilan?

Kasi, ganyan ang nararamdaman ko ngayon.

Di ko lubos akalain na titibok ang puso ko dito sa pilipinas.

Akala ko noon sa america ako makakahanap ng mamahalin matapos maghilom ang puso ko.

Kung alam ko lang sana na nandito lang pala ang mamahalin ko edi sana umuwi ako ng mas maaga.

It's been two weeks simula nung hinabol ko si jhoana at thanks to God kasi pumayag naman siya.

Masaya ako kasi nagkaroon ako ng pagkakataon na kilalanin siya.

Lumipas ang mga ilang araw at unti-unting nagbago ang isang jhoana.

Di na siya masungit. Di na siya masyadong umiirap sa twing pupunta ako sa bahay niya o sa twing nakikita niya ako.

Kung dati maghihintay ako sa labas ng pintuan ng mga ilang minuto ngayon isang katok ko palang bumubukas na ito.

Sometimes, I would ask her to have gala at papayag naman siya.

Naging maganda yong karanasan na nabuo naming dalawa. Dito ko rin napagtanto na worth it ang mga pagod at pagpapahiya sa sarili minsan sa twing tinataboy niya ako.

Nagpapa salamat ako sa sarili ko kasi kinaya ko at di ako sumuko. Ganito kasi ako. Pag gusto ko, ginagawa ko ang lahat makuha lang o makamit ang gusto ko.

It's Tuesday today and we have plan to go to the mall to buy her groceries.

Ayaw niya sana na sumama ako pero I insisted na sumama since wala naman siyang kasama.

I was in my room to change some clothes when I heard a knock outside.

Di ko na naituloy ang pagbibihis ko kasi panay katok yong nasa labas. I opened the door at bumungad sa akin ang mukha ni Maddie.

"Hi bei." Bungad niya sa akin.

"Oy, mads. What are you doing here?"

Pabigla kong tanong because I wasn't expecting her to visit me.

Biglaan kasi ang pag punta niya. Di man lang nagtext o tumawag which is new.

"Grabi. Kulang nalang e 'who you' mo ko huh." She roll her eyes and made her way to the sofa.

I was just holding my nape and calmed myself.

"Sorry. Di ka kasi nagtext o tumawag. I didn't expect you to come here." I apologized but she just raised her eyebrow.

"Sino ene-expect mo?" Her look is so annoying.

I shrugged my shoulder and took my polo shirt that I was prepared earlier at nagbihis sa harap niya. Sanay na ako magbihis habang nakaharap sa kanya so wapakils na ako.

"Wala." Sagot ko habang busy kakulikot sa mga buttons sa shit ko.

"Saan lakad mo?" She ignores my answer and makes herself comfortable.

I hummed as I'm done buttons my shirt.

"May lalakarin lang." I walked into the table and wear my sunglass. I looked myself in the mirror and when I feeling good I sat across to her.

"May kailangan ka ba?" I asked.

"Uhm...wala naman. I just want to visit you lang, pero may lakad ka naman pala." She fake a smile. 

"Wrong timing ka naman. Di bale pag maaga ako maka uwi mamaya, pupunta ako sa apartment mo."

I rubbed my hair and lead myself back to the mirror and the latter was just staring at me. I took a glance of her through the mirror but she look pissed.

"Okay lang." She assured me. I know myself that I can't take Maddie for granted but how I wish I can fullfil my duty as her best friend. I breath heavily and sat right next to her.

"Promise. Pupuntahan kita mamaya pag uwi ko." And taps her back which my way to calm her.

"Ano ka ba. Okay nga lang." Hinampas pa niya ako sa balikat at tumawa.
Niyakap ko siya ulit at hinalikan sa noo. When we're settled. We went outside and waving her widely.  

I walked directly at jhoana's house.
I took a glanced of my watch and it was 10:00 in the morning. While making my fast walk I looked Maddie behind and she just stares of me.

Siguro nagtataka siya kung bakit sa ibang direction ang tungo ko. Nang makarating ako sa bahay ni jho, naabotan ko siya sa labas na may kausap.

I walk towards them and I realized na ang kausap niya yong babaeng nadatnan ko sa labas noon. Jho saw me and she wave her hand.

"All set ka na?"

The girl lift up her head and landed on me. Jho nods and smile to the girl standing next to her. 

"Pasensya ka na. Kailangan na naming umalis." Jho apologized and the latter was just nodded but me I'll shoots her with a glare. Nang maka recover na ako at bumalik na yong pag iisip ko hinila ko si jho palabas.

"Bat ka ba nanghihila?" Kunot noo niyang tanong ng makarating kami sa kotse ko. 

"Sino yon?" I asked. Creased was on my forehead.

"Di ko alam." Tanging sagot niya habang kinakamot ang ulo.

"Kinakausap mo pero di mo alam?" I confusingly asked her.

"Hindi talaga. Nadatnan ko lang siya sa labas habang tinititigan ang pinto ko." She said.

"Bakit daw?" I just want to know the real reason why she always standing in front of jho's door. I have this feelings na may gusto siya kay jho. Iba kasi ang mga titig niya kay jho compara sa akin.

"Di ko alam. Di ko naman tinanong." Pag re-reason out niya.

"Bat di mo tinanong? Paano kung may masamang balak yon sa'yo?" Wala ba siyang paki sa paligid niya? O sadyang manhid lang talaga siya.

Di ba siya nag iisip? Di ba siya natatakot para sa sarili niya?

Kasi kung hindi. Ako ang natatakot para sa kanya.

"Kapit bahay ko yon. Kung may masama siyang balak sa akin. Sana ginawa na niya noon pa." Ang tigas talaga ng ulo. Pag ganitong babae na nagkukulong sa loob ng bahay ay matitigas ang ulo.

"Abot langit ang kumpyansa mo huh?"
I chuckled and she just rolled her eyes .

"Tara na?" Pagyaya niya sa akin. Umalis na din kami kasi tanghali na.
When we reached the mall, we go to straight sa groceries department since ito yong pinunta namin.

I walked back and forth while scanning the items were displayed.
Habang si jho ay nakasunod lang sa akin at nagtutulak ng cart. I insisted na ako na ang mamimili at edi-dictate niya na lang ang mga kailangan niya.

I searched for the century tuna were jhoana requested to have some. So I walked side by side at maiging pinagmamasdan ang lahat ng naka display.

Matapos lumipas ang ilang segundo finally, nakita ko na rin. Lalapit na sana ako when I saw someone standing exactly where the tuna's line up. 

Natigil ako sa paglalakad. I blinked my eyes countless times to assure baka namaligmata lang ako. But no doubt. Alam na alam ko ang bawat kilos at galaw niya. Yong tindig niya mula ulo hanggang paa, tandang-tanda ko pa.

She's wearing the usual pair of clothes. Skinny jeans, white shirt and white shoes.

She's holding a basket on her left side while the other hand holding a hand bag. She walked slowly out of my sight but I steps my feet to follow her.

I did run walking para sana maabotan ko siya ng ma realized ko na--

May kasama pala akong iba.

Si jhoana.