Next Door

Chapter eight

Ni minsan di ko iniisip na darating ako sa punto na magmamahal. Iniisip ko lang noon kung paano ako makakatakas sa malupit kong kapalaran. Paano ako mabubuhay ng hindi tinapak-tapakan.

Paano ko itatago ang sarili ko sa malulupit na mga tao. Paano ako mabubuhay sa mundo ng mag-isa.

Mula ng mag-isa ako, di ko na naranasan paano tumawa.  Nakalimotan ko na kung paano maging masaya.

Pero, dumadating si bea sa di inaasahan na panahon at pagkakataon.

Pinaramdam niya sa akin paano maging malaya sa pamimintas ng iba. Itinuro niya sa akin paano maging matapang at higit sa lahat pina realized niya sa akin kung ano ang aking kailangan.

Ang panginoon.

Ilang taon na nga ba akong hindi naka punta sa simbahan? Sa sobrang tagal nahihirapan na akong ibilang.

Ang pananalig ko noon, napalitan ng pagka suklam. Suklam dahil kinuha niya ang lahat ng meron ako at hindi lang yon, pinagkaitan pa niya akong mabuhay ng mapayapa dito sa mundo. 

Kung noon, parang naging bahay ko na ang simbahan ngayon, kinamumuhian ko na ito.

But, of course because of bea nagbalik ako. Nagbalik ako sa simbahan para humingi ng kapatawaran.

Sa loob ng anim na buwan, naging maganda ang pagsasama namin ni bea. Pinapasyal niya ako minsan sa mall, sa Starbucks, sa zoo at sa burnham park.

Masaya ako kasi nagagawa ko na ang mga bagay na di ko pa nagagawa buong buhay ko, tapos kasama ko pa ang pinakamamahal kong tao.

Sino ba kasi ang aayaw pag si bea ang nag invite sa'yo diba? Pipilitin ka rin lang naman nun kaya sumama ka nalang.

There was a time nasa Starbucks kami ni bea drinking hot coffee. She ordered skinny hot chocolate and white hot chocolate for me.

That was early morning. One of the coldest morning when bea came to my house and asked me to drink hot coffee.

We were enjoying sipping our hot coffee when her phone ringing. She threw me a glimpse before she answered her phone.

I can see the worried in her face while she nods her head-yes over the phone.

She look so bad while facing of me after she put down her phone on the table.

"Love, maddie needs me right now."

I gave her my poker face. I don't even know what reaction I should use since I don't know who Maddie is. She told me that she has a friend who named Maddie but we don't have a chance to meet each other since they're both busy.

"Love?"

She called my attention. I closed my eyes and breathe heavily. I nods as I open my eyes.

"You can go."

I let her go not because I'm mad but because I'd understand. Maddie is a good friend to her as Bea described Maddie to me. I need to have more patients when it comes to them. They met first before me.

"Thank you love."

She said as she stood up and kissed me on my forehead.

"Just text me when you get home, okay?" She requested. I don't know how to describe that I didn't have my mind right now. Maybe she's happy.

I nods.

"Sorry, love di ako makakasama sa'yo ngayon." She said further with her apologize look.

"Okay, lang." I said to her at ngumiti ako ng konti at akmang yayakapin na niya sana ako ng pigilan ko siya.

"Just go love, Maddie waiting for you." I fake a smile then she nods and walked away.

I left alone with a heart aches.

Ilang pagkakataon na nga ba ng iniwan niya akong mag isa Just for Maddie.

Do I need to get jealous? Well, they met first before me.

I don't know what to say. Well, they met first before me.

I don't know what to do. They met first before me for sure she'll go Maddie first before me.

But for now, I need to be calm. I know that Bea love me at alam ko rin na tutoo ang mga sinasabi niya sa akin. Mahal ko rin siya kaya pagkakatiwalaan ko yung pagmamahal niya sa akin at pagmamahal ko sa kanya.

Siguro naging mabilis lang ang panahon. Naging mabilis rin ang pagsagot ko sa kanya. Naninibago ako kasi hindi ko iniisip na sa pagtataboy ko sa kanya, mananatili parin siya. Nanatili parin siya sa akin kahit cold yung pakikitungo ko sa kanya.

Hanggang dumating sa punto na natatakot na akong mawala siya. Kaya nung nangligaw siya sinagot ko na. Keysa naman mawala pa siya.

                          -

Nasa airport kami ngayon papuntang Palawan. Matagal na namin tong plano na magbakasyon sa Palawan kaya lang palaging na e-extend kasi daw may mga bagay na dapat unahin keysa dito.

Habang nakasakay kami ng eroplano, di ko maiwasang isipin kung bakit di nakasama si Maddie. She's one of the reason why our vacation palaging nae-extend.

She's always been insisting na she should go with us since she's the biggest best friend of Bea. As we all know, this vacation planned only for the two of us.

Though, di ko pa nakakausap si Maddie ng harapan pero talagang naiinis na ako sa kanya. Di naman ako ganito dati pero parang ang laki ng pagkakaiba ko ngayon compara noon. Peru sa tutuo lang nakakainis naman talaga siya, diba? 

I leaned my head on Bea's shoulder and closed my eyes. After a minutes of sleeping nakaramdam ako ng tapik sa aking balikat kaya nagising ako. I rubbed my eye to fully awake myself at tinignan si Bea. She's smiling habang pinupunasan ang bibig ko.

"May laway ka love." She said which made herself laughed and I pout due to my embarrassment. I look away to personally clean up my own saliva.

I can feel that she's smiling while staring of me so I shoot her with a glare but she just kiss me on my forehead.

"I love you." then she stood up "Lets go love, we're here." And extended her hand.

And we're walking now with holding hands. We're here at Puerto Princesa and we need to ride a van going to El Nido.

7 o'clock in the evening na pero di pa kami nakasakay ng van. Meron namang van na nakaparada pero kailangan pang punuin.

I've noticed that Bea not feeling well. She looks so bad through the expression of her face. Iwan ko ba para siyang natatae na iwan. 

"Anyari sa'yo love?"

Pagtataka kong tanong. Di siya kimibo pero tumawa ng konti habang naka pamiwang yung isa niyang kamay habang ang isa naman hinahaplos ang kanyang tiyan.

"Gutom na ako love. Gusto mo kumain muna tayo? Apat pa lang naman tayong pasahero oh."

She said habang isa-isang tinignan yung dalawang pasahero din. Kaya pala pumangit mukha niya nagugutom pala. Gutom na rin ako kaya napag desisyonan namin na kumain muna.

Matapos naming kumain bumalik na agad kami sa van at laking gulat namin na puno na ito. Dali-dali kaming sumakay at nilisan ang Puerto Princesa.