•3• KURTLAR vs. VAMPİRLER ★ K-POP

12. Bölüm : HER ŞEYİN EN KÖTÜSÜ

Kendimi hızla geri çekip Youngjae'in yüzüne sert bir tokat attım.

- Ben Wonho'ya aşığım.

Kapının açılmasını tahmin ettiğim süre tam da şu andı...

"Devam etmelisin Angel. İsmini söylediğin için zaten senin gözlerinle görüyor olanları. Rol yaptığını anlamamalı."

"Youngjae'in ne kadar üzüleceğini düşünür müsün biraz da I.M?"

"Ölmesinden iyidir bence."

Haklı olduğunu bildiğim için yaşlı gözlere geri odaklandım ve tuttuğu yanağına aldırış etmeden geri geri yürümeye başladım.

- Bir daha karşıma çıkmak istemezsin muhtemelen. Emin ol tokatla kalmam.

Arkamı tam olarak döndüğümde kapıyı açtım ve Wonho'nun başını iki yana sallayıp gözlerini kendi bakışına çevirdiğini görmüştüm.

- Wonho ? Senin ne işin var burada ?

Elini ensesine atıp gözlerini benden kaçırarak cevap vermeye hazırlanıyordu :

- Sana bakmaya geliyordum.

"Başardın Angel"

"Bunu sürekli ona yapacak mıyım I.M? Canını yakmayı sevmiyorum."

"Youngjae'in icabına Jungkook ve diğerleri bakabilir. Hafızasını tamamen silip seni hatırlamasına fırsat vermeyebilirler."

Elimi tutup dışarıdaki arabaya doğru çekiştiren Wonho'ya odaklandığımda bu sefer de onun açısından bakmam gerektiğini düşünmüştüm.

Sevdiği kızın , kendisinden önceki asıl aşkını korumak için yapmadığı şey kalmamış olmasının verdiği yara...

"Asıl aşkı derken Youngjae'yi mi kastettin?"

Koltuğuma gömülüp geçtiğimiz ağaçları izliyorken gelen ses doğrulmamı sağladı.

"Evet. Gizlemeyi çalışsanız da Youngjae'ye olan hislerimin Wonho'ya döndürmeyi bir süre için başarmış olsanız da anlaması o kadar zor olmadı I.M."

Cevap verememesi beni büyük bir yalnızlığa sürüklemişti önümüzdeki yarım saatlik yolculuk boyunca.

- Wonho ?

Bana elini uzatarak inmeme yardım etmesinin ardından seslenmiştim ona.

- Efendim ?

- Daha önce bir yerde okumuştum , her şeyin yoluna girmesi için önce en kötüsü olmak zorundaymış. Sence ne zaman mutlu olacağım ben ?

- Benim yanımda mutlu değil misin ?

- Öyle bir şey söylemek istemediğimi gayet iyi biliyorsun.

Sessiz kalmasıyla gözlerini kaçırması bir olmuştu.

Cevabımı ondan alamayacağımı anlamıştım. Tekrar...

Kapıya doğru yürüyüp başkasıyla muhatap olmak istemediğimi anladığımda yatak odasına ışınlandım.

Kendimi tam anlamıyla bırakmıştım yatağın üzerine.

Günün yorgunluğu göz kapaklarımı zorluyordu.

***

- Angel ? Hemen uyanmalısın ! Fazla zamanımız yok.

Gözlerimi kırpıştırdığımda bedenimi sarsan kişiyi seçemediğimi fark ettim.

Etraf çok karanlıktı.