|BAŞLANGIÇ|•DÜZENLENİYOR•

11.Bölüm|Başlangıç|

Yatağımın üstünde oturan kişi bana bakıp sırıtıyordu. Ve o kişi...

"Merhaba..kardeşim."dedi. Biliyorum bu çok saçma diyorsunuz.

Bakın ben küçükken annem ve babam-gerçek- beni bırakmışlar. Abim de bana küçüklükten beri bakıyodu taki askere gidene kadar. 17 yaşında askere gitti. E tabii benide yurda verdi. İşte orada üvey annem ve babam beni sahiplendi. Abim. Abim de kahverengi saçlı ve gözlü. Saçlarını sürekli yukarıya doğru kaldıran (Ben Justin saç sitili diyim siz anlarsınız ;)) kaslı, özel yeteneği olan birisi. Evet abim de benim gibi. Aslında ben olaylara o kadar çok şaşırmıyodum. Ama malesef öyle göstermem gerekiyodu. Kendisinin gücü ne mi?

"Ahh. Peter. Hadi ama herkes biliyor görünmez olduğunu."dedim bıkmış usanmış gibi.

Evet abimin yeteneği bu. Aslında bir çok yeteneği arasında en çok kullandığı ve çok sevdiği. Görünmez olmak. Diğer yetenekleri, zihin karıştırma-okuma, görünmez olma ve hızlı olabilme. Evet kendisi alacakaranlıktaki vampirler kadar hızlıdır.

"Bakalım kardeşim beni bulabilecek mi?"dedi

"Off. Hiç uğraşamam. Peter."dedim hadi ama dercesine. "Hayır, hayır. Ama.. beni... sıkıyosun." dedim zor çıkan sesimle.

Çünkü bana sarıldı. Sarılmak mı? Sarılmak kelimesi hafif kalır. Resmen beni boğdu desek yeridir. Ha bu arada kendisi çok güçlüdür. Ama öyle böyle bir güç değil. Eğer benim de gücüm olmasaydı beni un ufak ederdi.

"Ahh. Bi bilsen seni ne kadar özledim".dedi sanki beni yıllardır görmemiş gibi.

"Daha bir hafta önce buradaydın."dedim gözlerimi devirerek.

"Olabilir. Ama ben yeni kardeşimden bahsediyorum." dedi sırıtarak. Kaşlarım çatılırken,

"Derken?" dedim anlamıyarak.

"Eee. Güçlü yeni kız kardeşim nerede?"dedi etrafta göz gezdirerek."Aaa. Yoksa onunda mı görünmezlik gücü var?"dedi alaycı bir tavırla."Bunu üstümü değiştirdikten sonra konuşsak. Yani..biraz çıplak olabilirim".dedim yüzüm kızarırken. Tamam anlamında başını sallayarak arkısını döndü.

Bende hemen üstümü değiştirdim. Oh be şimdi bende ona gücümü gösteriyim nasıl olsa sabahtan beri bunu istiyor. Onun arkasına geçtim ve onu kendime döndürdüm."Vay. Sen baya bi kaslanmışsın."dedim elimi baklavalarının üstünde gezdirirken."Hım bunu farketmeni umuyodum"dedi ve beni yatağa yatırıp-fesatlık yok arkedeşler. O benim abim- gıdıklamaya başladı. "Ahh. Seni ne kadar özlemişim."dedim ve ona sarıldım.

Sonra ona olanları anlatım. Şimdi diyosunuz "Bir abi kız kardeşini dinler mi?" Evet dinler. Aslında tüm abiler böyledir de göstermek istemezler. Ama benimki farklı. Ve Stiles'a çok kızdı. Her abi gibi. Sanki bu onun görevi de.

Biz tam konuşurken kapı açıldı ve içeriye Stiles girdi.