|BAŞLANGIÇ|•DÜZENLENİYOR•

14.Bölüm|Başlangıç|

Jermy beni eve bıraktıktan sonra gitti. Eve girince annem televizyon izliyordu bende bunu fırsat bilip onun yanına oturdum.

"Anne nasıl oluyor da bunları bu kadar takmıyorsun? Buraya geldiğimizeden beri bana hiç kızmadın. Yani kızmanı istediğimden değil, çok kötü hissediyorum"dedim suratına bakarak.

"Kızım. Bak ben bu olacakların hepsini biliyordum. Küçüklüğünden beri sana hep yalan söyledim. Şimdi sana gerçekleri anlatma zamanı"dedi ve televizyonu kapattı.

"Bak şimdi. Seni ağabeyin yurda bıraktıktan 2 gün sonra seni aldık. Baban ve annen olmaktan hep gurur duyduk. Baban yani üvey baban ölünce...gerçek annen ve baban bana yardım etti. Ama onlar şu an ölü. Kardeşin Jonh'da senin gibi. Ben normalde ona hamile değildim. Oda seninlen birlikteydi ama senin kafanı karıştırmamak için öyle gösterdim. Buraya gelmek istemedim çünkü burada seni kaybediyorum. Ölmüyorum merak etme. Sadece güçlerinle çok ilgileniyosun ve seninlen hiç anne-kız ilişkisi yapamıyoruz. Ama buraya gelmem seni çok iyi yaptı. Yeni ve güçlü arkadaşlıklar kurdun. Sevgilin oldu ve en önemlisi güçlerini kontrol edebiliyorsun. Seninlen gurur duyuyorum. Ne kadar büküdün ve güzel bir kız oldun. Seni çok seviyorum ve asla ama asla bırakmayacağım"dedi ve bana sarıldı. Bende başımı omzuna koydum ve mırıldandım "Senin gibi bir annem olduğu için çok şanslıyım"dedim ve ona daha sıkı sarıldım.

***

"Stiles bak ben çok üzgünüm çocuk beni etkisi altına aldı. Ona karşı hiçbir şey yapamıyorum. Deniyorum ama güçlerimi nasıl sana karşı kullanamıyorsam, aynısını onada yapamıyorum. Sanki beni kontrol ediyor"dedim son cümleyi yavaş söylemiştim. "Bir saniye. İşte bu yüzden. Beni kontrol ediyor. Yoksa ben sana aşığım. Beni hiç kimse senden ayıramaz. Şimdi gidip ona gününü göstericem"dedim ve klinikten çıktım. Stiles'ta çıkıp bağırdı "Ne yapacaksın?". "Merak etme bir planım var". Hımm. Onu nasıl bulabilirim? Hah. Jermy. Hemen onu aramalıyım. Telefonum. Tamam.

"Jermy. Sana bir şey sorucam. Alex'in evini biliyor musun?"

"Evet. niye soruyorsun ki?"

"Oraya gitmeliyim ne olur söyle"

"Tamam. Yeri..."

Evet işte burası. Arabadan inip kapıyı tıktıkladım. Direk kapıyı açtı.

"Şey...naber? Ben sana bir şey sorucaktım da"dedim

"Tamam. Gel içeriye geç"dedi.

"Bugün olanlar. Yani biraz tuhaftı. Değil mi?"dedim.

"Evet. Ama hızlı olmasına rağmen güzel öpüşüyosun"dedi bana yavşayarak ve yaklaşarak.

"Haa. Evet iyiydi. Bak ben aslında bu yüzden gelmedim şey sen-"derken sözümü kesip beni öptü. Üstüme çıkmaya çalıştıkça onu itmeye çalıştım ama yapamıyodum. Gücüm. Gücümü ona karşı kullanamıyordum. Gömleğimin düğmesini açmaya çalıştığını farketim. Bu sefer onu kullanarak üstüne çıkmalıydım. Ona karşılık vererek. Kandırdım. Üstüne çıkmaya çalışınca haliyle koltuktan düştük. Hemen üstünden kalkıp.

"Sen ne yaptığını zanlediyorsun? Ben seni sevmiyorum"dedim bağırarak.

"Ama beni seviceksin güzelim"dedi alaycı bir şekilde.

"Hayır. Sevmicem. Ben. Ben Stiles'ı seviyorum ve ondan asla ayrılmam"diye bağırdım.

"Ah. Sen öyle zannet. Bal gibi de bana aşıksın"dedi aynı şekilde.

"Hayır! Seni sevmiyorum ve sevmicem!"diye bağırdım suratına.

"Sen istesen de istemesen de olacak!"dedi ve bana yaklaştı.

"Hayır. Yapma. Lütfen. Seni sevmiyorum işte"dedim ağlamaya başlıyarak. Ama sanki dediklerim onu ilgilendirmemiş gibi bana yaklaşmaya devam etti. En sonun da beni duvara iti ve duvarla onun arasında kaldım. Daha yaklaşıp beni sıkıştırdı. Onu itmeye çalışıyodum ama yapamıyodum. Mırıldanıyodum "Lütfen bırak beni. Seni sevmiyorum!" Ama bana yaklaşıp yanağımdan süzülen damlayı eliyle sildi ve beni öpmeye başladı.

Sonunda kızıp onu yakmayı başardım. Ve her zamankinden daha güçlüydüm. Beni kontrol edemiyodu artık. Onu savuşturup sırtını duvara yasladım havaya kaldırıp. Suratına yaklaştım. "Ben senden daha güçlüyüm ve bir daha bana dokunacak olursan. Seni gebertirim. Anlıyomusun beni hah? Bunu o ceviz büyüklüğündeki beynine SOK!"dedim ve onu boğmayı bıraktım. Yere attım ve çıktım. tam kapıdayken bana seslendi "Sandy o seni bırakıcak. İstesen de istemesen de bu olucak. Hemde KENDİ ELLERİNLE"dedi ve gülmeye başladı. Kapıyı setçe kapatıp oradan gittim.