|BAŞLANGIÇ|•DÜZENLENİYOR•

25.Bölüm|Başlangıç|

Beyazlığa gözlerimi açtım. Etraf bem beyazdı. Gözlerimi kırpıştırıp başımı kaldırdım ve sonsuz beyazlığa baktım. Sonra başımı üzerime çevirdim. Beyaz bir elbise vardı. Lanet olsun! Öldüm mü? En son Stiles'a 'Seni seviyorum' demiştim ve gerisi yok. Nefes alamıyordum ve kalbim atmıyordu. İşte bu cidden tuhaf. Yerden destek alıp ayağa kalktım. Etrafımda dönüp bir şey aradım. Bir kapı görünce oraya yürümeye başladım ama yaklaştıkça kapı uzaklaşıyormuş gibi hissediyordum. Koşmaya başladım ama bir şey değişmedi. Gözlerimi yumdum. O an aklıma da bir ses duydum.

Bu Gerçek Değil!

Etrafa tekrar baktım. Sonra kapının orada olduğumu hayal ettim. Ani bir hareketle oraya resmen uçtum. Nefes almadığım için şanslıydım yoksa basınçtan ölebilirdim. Ne diyorum ben ya?! Zaten öldüm! Gözlerimi kapatım ve kapıyı açtım. Açmamla bir boşluğa düştüm. Gözlerimi sıktım ve kasıldım. En sonunda yerde olduğumu fark edince gözlerimi açtım. Parkenin üzerindeydim. Tekrar üzerime bakınca normal bir üstümle olduğumu fark ettim. Başımı kaldırıp olduğum yeri inceledim. Bir danışmandaydım ve kadın bilgisayarla ilgileniyordu. Beni fark bile etmedi. Önümden biri geçip danışman masasına yaslandı ve konuştu.

"Merhaba. Acaba Sandy Montez'in odasını söyler misiniz? Bir yakınıyım da."dedi adam gülümseyerek.

"301.Numaralı oda. İkinci katta."dedi kadın adama gülümseyerek.

Adam gülümsedi ve yürümeye başladı. Yürümeye başladığında yüzündeki gülümseme silindi ve yerini soğuk bir ifade aldı. Hemen ayağa kalkıp onu takip etmeye başladım. Merdivenlerden hızlıca çıktı tam kolidora dönmüştü ki hemen saklandı ve bir küfür savurdu. Sonra gözlerini yumup bir şeyler mırıldandı ve anında ortadan kayboldu. Görünmez olmuştu. Hemen hastanedeki odama koştum. Kendimi yatakta görünce afallasam da hemen toparlanıp oynayan koluma baktım. Kanı böyle enjekte etmişler demek ki.

Etraf beyazlaştı ve ben yine o beyaz alana geldim. Karşımda bir adam vardı. Beyaz saçlı ve bayaz sakallıydı. Elinde de bir değnek vardı. Gülümseyerek konuştu.

"Hoşgeldin kızım. Bende seni bekliyordum."deyince kaşları çattım.

"Siz kimsiniz ve ben neredeyim?"dedim.

"Sorularını cevaplayacağım ama ilk önce sana bir şey anlatacağım."dedi. Başımı sallayınca konuşmaya başladı. "Yüz yıl kadar önceydi. Bütün doğa üstü varlıklar toplanmıştık. Büyük konsey -ki o konseyin içinde bende varım- yerlerine geçti. Toplamamızın nedeni; biri bir ayin yapıyordu ve insanları öldürüyordu. Kişiyi bulduk."deyip bana döndü ve gülümsedi. "Sana çok benziyordu ve oda senin gibi bir melezdi."deyince ona dönüp konuştum.

"Ama ben melez değilim.O yüzden öldüm."

Kısa bir kahkaha attıp konuştu. "Ölmedin. Seni yanıma almamın sebebi yolunu seçmeni sağlamak. Benden sonra Dragon'un yanına gideceksin. O da sana bir şeyler anlatacak ve yolunu bulmana yardım edecek. Neyse,"deyip tekrar konuşmaya başladı. "Kıza neden masum insanları öldürdüğünü sorduk. Bize;"Onlar bencil ve kindar yaratıklar. Ailemi gözlerimin önünde paramparça ettiler. Ama onları öldürmemin sebebi bu değil. Daha fazla güç için."demişti. Hepimiz asıl nedenin o olmadığını biliyorduk ama ne kadar sorsakta söylemedi. En son onu yanıma çağırdım. Nedenini sordum. Bu sefer ağlamaya başladı ve söylediği sözler beni bile şaşırttı."deyip güldü. "O sadece kan için insanları öldürüyormuş. Daha 18 yaşında senin gibi bir kızdı. Kendini tutamayıp bir gece insan kanı içmiş ve fark etmiş ki tadı çok güzel. E, tabii sevince dayanamamış ve insanlara olan nefreti yüzünden her gece insan avlamaya başlamış. İşte. Melezleri kaldırmamızın nedeni bu. Kendilerini tutamıyorlar ve insanları avlıyorlar. Melez olarak sadece kurt adam-büyücü melezine izin var. Sen ise farklısın. Sende değişik bir şey var."deyip gülümsedi.

"Ne yani şimdi ölmedim mi?"dedim.

"Hayır."dedi başka bir erkek sesi.

Yanımdaki ak sakallı gözlerini devirdi ve gülerek;"Sanada hoşgeldin Dragon."dedi.

"Bırak bunları Albus. Kızın hangi tarafı seçeceğine sen karar veremezsin."dedi diğeri.

O ise çok siyahtı. Siyah saçlar siyah sakal ve siyah bir değnek. İkisinin de saçları ve sakalları baya uzundu. Gülümsemeye çalışarak konuştum.

"Taraf mı?"dedim.

Ak sakallı;"Evet kızım. İyilik mi kötülük mü? Seçtiğin taraf senin geleceğin olacak. İyiliği seçersen daha güzel bir gelecek seni bekliyor."dedi gülümseyerek.

Siyah olan sıkıntıyla gözlerini devirdi ve konuştu."Albus, kızı kandırmayı bırak. Eğer iyiliği seçersen..."deyip bana döndü. "Asla huzurlu olamazsın. Ama kötülüğü seçersen..."deyip sırıttı. "İstediğin her şeyi yapabilirsin. Seni bu duruma sokanların cezasını verebilirsin. Kural tanımazsın ve kimse de sana asla hesap soramaz. İyi olursan ise kötülük asla ama asla yapamazsın. İntikam alamazsın ve gün gün kendini yiyip bitirirsin."dedi.

İyilik ve kötülük. Beyaz ve siyah. Gözlerimi yumup mırıldandım;"Kötü olursam değişecek miyim?"deyip gözlerimi açtım. "Yani bilerek mi değişeceğim yoksa kendi zorunluluğumla mı?"dedim.

"Kendi isteğinle. Etraftakiler büyük ihtimalle seni durdurmaya çalışacaklar ama olmayacak. Denge bu ve öyle olacak."dedi siyahlı.

"Peki geri dönüp değişmek istersem?"dedim ak sakallı olana dönerken.

"Üzgünüm ama bunu yapamazsın. Uyumsuzsan eğer olur ama sende öyle bir şey yok. Uyumsuz olsaydın iki taraflı olabilirdin ama malesef ki değilsin."dedi.

Siyahlıya dönüp;"Kötü olacağım. Ne olursa olsun."deyince yüzündeki sırıtma büyüdü.

"İyi seçim."dedi ve elinin bir tanesiyle omzumu sıvazlayıp;"Aşağıda sana iyi şanslar."

Gözlerimi açmamla derin bir nefes aldım aynı yerdeydik. Stiles ve diğerleri şaşkınca bana bakıyordu. Hızla ayağa kalktım ve aynanın karşısına geçip boynuma baktım. Denge işareti vardı. Ama farklıydı. Bir tarafı aydınlık, diğer tarafı karanlıktı. Deaton omzuma dokunup konuştu.

"Sandy ne oldu?"dedi.

"Gözlerimi yumup derinbir nefes aldım. aklıma gelen cümleyle kas katı kesildim.

Artık kötüyüm!

&&&&&&&

Ev-vet! Bir bölüm daha bitti. Şarkıyı sevdiğim için koydum. Diğer fantastik hikayelerinden farklı mı bilmiyorum. Ve diğer yazarlar gibi vote falan istemiyorum. Gerçek bir yazar kitabını yazarken insanlardan, yakınlarından sadece destek alır ve olumlu/olumsuz yorumlarını alırlar. Bu hikaye ilk hikayemdi. Yani bir amatör olarak başladım. Okunacağını falan düşünmüyordum. Biliyorum. Biliyorum. Bunları ilk 'Duyuru'larda da söyledim ama hala şaşkınım. Hepinize çok teşekkürler. Sizi seviyorum...