|BAŞLANGIÇ|•DÜZENLENİYOR•

17.Bölüm|Başlangıç|

Okulun en sıkıcı tarafı; 'DERS!'. Derslerimin hepsi mükemmel. Ama ders dinlemek çok sıkıcı. Hoca bana soru sorarak bütün düşüncelerimi sildi.

"Bayan Montez. İlk olarak geçmiş olsun. Acaba tahtadaki soruyu çözmek ister misiniz? Zorlama yok"dedi.

"Evet çözmek isterim"diyip cevabı düşündüm. Çok zor bir soru ama bana göre değil. Bunu herkes anlar. "Cevap '0' "dedim. İlk önce şaşırdı. Sonra tam bir şey diyecekken zil çaldı. Hemen yerimden kalkıp sürünün...ıı sınıf arkadaşlarımın arasına karışıp sınıftan çıktım.

"Nasıl hemen çözdün? 2 yıl düşünsem yapamazdım"dedi Malia.

"Ben küçükken kendi kendime bir kısa yol buldum. İlk önce problemin sonundaki sayıya bakarım. Ve eyer '0' veya '1'se işin kolaylaşıyor. Çarpma ve '0' varsa sonunda cevap '0'dır. Ama sen başka bir kısa yol yapabilirsin"dedim.

"Çok saçma"dedi anlam veremeyerek.

"Akılıya göre saçma değil. Yani bana göre"dedim gülümseyerek.

Ama olmadı. Öğle yemeğini yerken Alex sürekli bana bakıyordu. Her göz göze geldiğimiz de gözlerimi devirip, başka yöne bakıyorum. Çünkü düşüncelerinde hep: 'özür dilerim. Böyle olmasını istemezdim vs. vs.' Ahh. Artık dayanamayıp masadan kalktım. Onun masasına doğru gidip gelmesini işaret etim. Tabii hemen kalkıp peşime geldi. Boş bir sınıf bulup içeriye girdik.

"Sürekli bana bakıyorsun. Artık bunu KES!"dedim bıkmış bir halde.

"Napıyım? Sana bakmadan duramıyorum. Sen. Seni düşünmeden duramıyorum. O herif seni öperken ben ölüyorum. Hazır mısın bilmiyorum ama" yaklaşıp elimi tuttu ve kalbinin üstüne koydu. "Bu kalp senin için atıyor" sonra elimi dudaklarına götürüp susmasını istedim ama gine konuşmaya devam etti. Ve her kelimesinden sonra bir adım atıp beni duvara doğru sıkıştırmaya başladı. "Neden inkar ediyorsun? Beni seviyorsun. Niye hala onunlasın"diyip beni öptü. Geriye çekilmeye çalışsam da olmadı. Sonuçta duvarla onun arasındaydım. Onu sevmiyorum. Sadece yanındayken ne biliyim. Tuhaf oluyorum. Arkadan biri gelip onu yere indirince o kişinin Stiles olduğunu gördüm. Beni arkasına çekip bağardı.

"Eyer ona bir daha isteği dışında dokunursan veya bakarsan. Seni gebertirim. Anlıyor musun? GEBERTİRİM!"dedi ve beni sürükleyerek sınıftan çıkardı.

"Stiles tamam. STİLES!"diye bağırdım en sonun da.

"Ne? Sevgilimi bir şeref-"derken onu kestim.

"Ben onu öptüm"dedim tuttuğum nefesi bırakırken.

"Ne? Nasıl? Yalan söylüyorsun"dedi inanamayarak.

"Hayır. Doğru onu ben öptüm"dedim. Kızarak bana bakıyordu.

"Hayır. Hayır! HAYIR!!"deyip bağırdı. Ona sarılıp susmasını sağladım, kulağına "Merak etme. Seni seviyorum. Ve senden asla vazgeçmem. Sadece onun ne olduğunu öğrenmek istiyorum. Bu yüzden biraz onunla kalmalıyım. Çünkü benden daha iyi bir zihin kontrolcüsü. Nasıl yaptığını bulmalıyım"dedim. Sonra sarılmayı bırakıp anını anıma yaklaştırdım. "Seni seviyorum. Hemde çok. Senden asla vazgeçmicem. Ne olursa olsun ben seninim. Ve öyle kalacağım"diyip onu öptüm.

Ayrılıp yerde baygın yatan Alex'in kolunu boynuma dolayarak onu kaldırdım. Hemşirenin odasına doğru yolandım. Boş sınıfın kapısından çıkarken Stiles'ın bana dolu gözlerlen baktığını gördüm. Ve hayal kırıklığıyla. Ama malesef böyle olması gerekiyordu.

Sınıftan çıkıp hemşirenin olduğu yere doğru gittim. Kapıyı açıp onu sedyeye yatırdım. Hemşire içerde yoktu. İyiki de yoktu. Çünkü Alex kalktı.

"İyi misin? Sorun yok değil mi?"dedim omzunu sıvazlarken. Oturduğu yerde doğrulup bana gülümsedi.

"İyiyim. Hata şu anda mükemmelim"dedi.

Ona sarılınca şaşırdığını hissettim ve mırıldandım "Hazırım".