Sabah kalkıp duşumu aldım. Bu gün hava kapalıydı. Duştan çıkıp üstümü giydim. Sallaş pembe bir kazağın altına darpaça koyu bir kot giydim. Saçlarımın uçları dalgalı olduğu için açık bıraktım. Kazağımla aynı renkte botlarımı giyip aşağı indim.
Kahvaltı hazır değildi. Neyse o zaman ben hazırlarım. Hemen patetesleri soyup tavaya koydum. Onlar kızarana kadar masayı donatalım. Çikolata, zeytin, peynir vs. Iyy. Kahvaltılıklardan nefret ediyorum. Ne zeytin ne peynir. İkisinden nefret ediyorum. Birde domatesten. Neyse bunları bir kenara bırakalım. (Düşünceleri) Jonh merdivenlerden aşağıya koşarak indi. Ve etrafı koklamaya başladı.
"Immm. Mükemmel. Annem mi kaldırayım mı?"dedi
"Tamam ama çabuk olun. Size bırakmam valla"dedim gülerek. O da hemen yukarı çıkıp annemi uyandırdı. Ve onu aşağıya çekiştirdi. bende masanın arkasında durarak, yemekleri sunarmış gibi yapıyodum.
"Evet Madam. Ne istersiniz? Burada her çeşit yemek vardır"dedim sesimi kalınlaştırarak erkek sesi yapıyordum. Daha doğrusu deniyordum.
"Hımm. Biraz düşünmeliyim çoook çeşit var"dedi ve elini çenesini koyup düşünürmüş gibi yaptı. Sonra dayanamayıp gülmeye başladık. Masaya oturup yemeğimizi yedik. Ben bitirdikten sonra kalkıp annemi yanağından öptüm.
"Ben çıkıyorum. Okula geç kalmıyım"dedim. Ve kapıdan çıktım. Ovv. Soğuk iyiki ceketimi almışım. Arabaya binip çantamı arkaya koydum. Okula sürmeye başladım.
10 dakkikalık yolculuktan sonra okula gelmiştim. Arabadan inip çantamı aldım. Okulun içine girince herkez bana uzaylıymışım gibi baktı. Aldırmadan dolabıma gittim. Kapağı açıp ilk dersin kitaplarını aldım. Tam kapağı kapattım ki arkasında biri belirdi. Alex(!).
"Hey...sen ne zaman komadan çıktın? Yani daha dün-"derken sözünü kestim.
"2 gün önce uyandım. Sayende girdiğim komadan"dedim kızgın bir şekilde. Arkamı dönüp giderken Stiles'ı gördüm. Tam ona sarılacakken beni öptü, bende karşılık verdim. Bana bakıp sinirden deliren Alex, Stiles'ı öldürecekti. Ama ona dokundu an onu gebertirim.(!)
"Ovv. Tamam sakin ol. Bana zarar veremez"dedi Stiles benim dudaklarımdan ayrılırken.
"Sen? Nasıl?"dedim anlam veremeyerek.
"Ben aramızdaki bağlantıyı kullanarak güç edindim sanırım. Ama bu çok kötü sürekli sesiz bir yer de ses. Nasıl kontrol ediyorsun?"dedi.
"Ya. Ben. Çok kolay aslında odaklanıp yapıyorsun. Peki başka ne gücün var?"diye sordum ona.
"Aslında...sadece bu...sanırım. yani bilmiyorum"dedi. Tamam manasında başımı sallayıp. Sınıfa ilerlemeye başladım. Onlarda bunu farkettiler ki arkamdan geldiler.
"Peki nasıl komadan çıktın?"diye sordu Scott.
"Jonh. Jonh sayesinde oldu"dedim tutuğum nefesi verirken.
"Nasıl yani? Bana tokat atan şahıs mı?"diye ortaya daldı Stiles.
"Evet. Bir de o benim kardeşim. 'Şahıs' değil"dedim.
"Bir dakkika. Sandy'nin kardeşi sana tokat mı attı?"dedi Scott gülerek.
"Hayır. Yok öyle birşey"diye geçiştirmeye çalıştı Stiles ama olmadı.
"Aaa. Ahahhahhhaha. Ayy. Hiç gülesim yoktu"diye gülmeye başladı Scott. Bende sonunda dayanamayıp Scott'a eşlik ettim. Sınıfa geldiğimizde hala gülüyoduk. Öyleki sıralara otururken sustuk. Ama Scott'la birbirimize bakıp kahkaha attık. Tabii hoca gelince sustuk. Ve okulun en sıkıcı bölümü geliyor. DERSSS!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|BAŞLANGIÇ|•DÜZENLENİYOR•
عشوائيBu bir başlangıçtı. Her şeyin başlangıcı. Savaşın başlangıcı. Yeni aşkların başlangıcı. Yeni arkadaşlıkların başlangıçları. Yeni her şeyin başlangıcı. Ve geri dönüş yok. Tek kurtuluş, ölüm.
