Herkes etrafa boş gözlerle bakıyordu. Stiles elimi tutup yürümeye başladı. O sırada Scott'la göz göze geldim bana öfkeyle bakıyodu. Ama umursamayarak Stiles'a ayak uydurdum. Biri omzuma dokununca ona döndüm. Bu Kira'ydı.
"Şey...sizi bozmak istemem ama. Şey. Yani-" derken tam konuşucaktım ki Stiles benden önce davrandı.
"Ne demeye çalışıyosunuz? Sandy'le birlikte iki dakika yürüyeceğiz. Buna alışın artık!" diye bağırdı sinirle.
Bende onu kendime çekip kulağına fısıldadım,"Merak etme. Sorun değil. Tek başıma yürürüm. Bana alışamamışlardır belki."dedim sonra onu öpüp geri çekildim.
Elini bırakıp arkadan yürümeye başladım. Herkes yürüyor, etrafa boş boş bakıyordu. Telefonumu çıkartıp, oyun oynamaya başlamıştım ki, Kira yanıma gelerek,
"Aslında öyle demek istememiştim."dedi üzgün bir şekilde.
"Sorun yok. Anlıyorum. Ben sizin gibi değilim ve ayrıca yabancıyım. Bu çok normal."dedim güven vermek istercesine koluna dokunurken.
Ama bir an kendimi kaybedip düşecekmiş gibi olunca arkamda olan Scott beni tuttu. O kollarında ki bene şaşkın bakışlar atarken, gözlerimi zar zor açabiliyordum.
Stiles yanıma gelip beni tutarken,"İyi misin?"diyince affalamıştım. Kafamı sallayıp kendime gelmeye çalıştım.
Scott suçlu gibi bana bakarken,"Özür dilerim." diye mırıldandı.
"Sorun yok ben iyiyim. Senin yüzünden değil. Bu.. Bu gücüm yüzünden. Kendimi kontrol etmeye çalışırken güçsüz düşüyorum." dedim sorun yok dercesine elimi sallarken.
Beni aniden kaldırıp sarılınca bende karşılık verdim ama şaşkındım.
Kulağıma eğildi. "Sadece arkadaşımı tanımadığım biriyle paylaşamıyorum." diyince gülmekten kendimi alamadım, o da hafifçe kıkırkadı.
"Hey! bir saniye ben burayı biliyorum." dedi Lydia kaşlarını çatıp, etrafa bakarken.
"Neresi?"diye sordu Scott benden ayrılıp, Lydia'ın yanına giderken.
"Göl evimiz."
***
"Şimdi burası sizin mi yani?"diye sordum Lydia'ya. O da başını sallamakla yettindi.
İçeriye girip sabaha kadar orada duralım diye karar verdik. Lydia herkese bir oda gösterdi ev fazla dağılmasın diye ikişer kişi olarak odalara dağıldık. Stiles benlen, Scott Kira'yla, Lydia'da Malia'yla kalmaya karar verdi.
Hepimiz odalara çekildik. Stiles beni yatağa doğru çekerken onu itmeye çalışıyordum ama bir türlü yapamıyordum. Beni yatırıp üstüme çıkınca kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Dudaklarını dudaklarıma bastırınca bende karşılık verdim. Onu itip üstüne çıkınca bana boş gözlerle baktı ama bluzumu çıkarınca gözleri büyümüştü. Gülümseyip onu öpmeye başladım. Gömleğinin düğmelerini açtım. Sonra o üstüme çıkıp boynumu öpmeye başladı.
***
Sabah güneşi yüzüme vuruyordu. Arkamı dönünce Stiles'ın yüzüyle karşılaştım çok tatlı uyuyordu tağki horlayıp arkasını dönene kadar.
Kahkaha atmamak için kendimi zor tutum. Sonra aklıma çok pis bir şaka geldi. Planı uygulamak için bana bir yastık lazımdı. Hemen ayağa kalkıp başımı koyduğum yastığı elime aldım.
Odanın banyosuna geçip yastığı Stiles'a fırlattım. Yataktan zıplayıp yere düştü bağırarak. Bende banyoda gülüyordum. Sonra kapıdan çıkıp bana yastık fırlattı. Tam kaçarken takılıp düştü. Hemen banyodan çıkıp üstüne atladım. İki yastığı alıp ona vuruyordum."Yapma. Lütfen. Hayır!"diye bağırıp gülüyordu.
Sonunda bıraktım. Bacaklarımın arasından dönüp beni altına aldı. Sırıtarak, "Bakalım şimdi kim daha iyi?"dedi.
Onu öpüp etkisiz hale getirince bu sefer onun üstüne çıktım."Ama bu hak.."derken yine onu öptüm.
O sırada içeriye Scott girdi. Telaşla odada göz gezdirirken bizi gördü. Bizde dayanamayıp güldük. Oda gözlerini devirdi. Sonra dayanamayıp güldü. "Hadi çabuk aşağıya gelin kahvaltı hazırlıyalım."dedi gülümseyerek.
Aşağıya inip kahvaltı hazırlanmasına yardım ettik. Bitirdikten hemen sonra da eve gitmemiz gerekiyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|BAŞLANGIÇ|•DÜZENLENİYOR•
Ngẫu nhiênBu bir başlangıçtı. Her şeyin başlangıcı. Savaşın başlangıcı. Yeni aşkların başlangıcı. Yeni arkadaşlıkların başlangıçları. Yeni her şeyin başlangıcı. Ve geri dönüş yok. Tek kurtuluş, ölüm.