Ellie's P.O.V"Ladies and Gentlemen we are about to land at Manila Philippine Airport. Our local time is exactly twelve o'clock in the afternoon.
On behalf of Marguini Airlines and all the cabin crew, we would like to thank you for joining in our trip. We are looking forward to see you boarding again in the near future. Have a nice day, Goodafternoon"
As i heard the cabin crew says i got excited. Ginising ko na si Annie and secure our seatbelts
"M-mommy im s-scared" Annie said.
"Dont be okay? Im here" i said to her convincingly.
Naramdaman namen na unti unti ng naglaland ang eroplano. After a few minutes nagsimula ng magtayuan ang mga tao.
Hinintay muna namen ni Annie makababa silang lahat bago kame makababa.
"Lets go baby! Daddy is waiting"
I said
"Okay mommy"
Nang makababa kame sa eroplano bigla na namang bumalik lahat ng memories. Pero gaya nga ng sabi ko di na ko iiyak ngayon because im a lot stronger than what they think.
"Daddddddyyyyy!"
Nagulat ako ng biglang sumigaw si Annie.
"Babby!" John said
Kaya naman pala nakita nya ang magaling nyang ama.
Agad agad syang tumakbo para akapin ang kanyang ama.
I cant blame them. Its been couple of months since John got here first.
"Hey El how are you?" John said while hugging me like he really miss me
"Oh! Dear John stop acting like that you look like a fool hahaha" i can help it but to laugh because he's face is priceless. Damn.
"Okay okay. So lets go? Annie's hungry" sabi nya sabay tawa
Di ko na sya pinansin at inakay ko na si Annie papunta sa kotse.
Sa buong byahe panay lang ang daldal ni Annie samantalang ako inaantok. Silang mag-ama lang ang nagkukwentuhan habang pinapanood ko sila i remember a scenario
Flashback:
Its been weeks since nakarating ako dito sa states. Naninibago pa ren ako sa ambiance at sa kasama ko sa bahay na si John.
Eventhough palagi naman syang wala. I just enjoyed myself inside my room all day.
I want to forget that place, that scene, that memory. I want a refreshment.
Nagulat nalang ako ng may biglang nagsisigawan sa baba. Akala ko may sunog but i was wrong. I saw John standing at the door talking to a w-wait whhhaaat? A pregnant girl?
"What do you want Alice?" John said in a cold voice.
The girl start crying. Bigla kong naawa.
"P-please *sniff* l-listen.. *sniff* this .. baby *sniff* is y-yours."
I got shocked pero agad nawala yon sa aking muka ng humarap saken si John staring with those angry eyes
"Ann---- argh i mean Ellie go to your room NOW!"
Natakot ako sa aura na bumabalot sa kanya noon.
Since then everyday ng pumupunta don yung girl. Minsan nga feeling ko galit sya saken, siguro akala nya may kung ano samen ni John.
Napapansin ko den na laging umuuwi ng lunch si John para macheck si Alice at ang anak nya.Im happy for him.
One time tinry kong kausapin si Alice
"Uhh errm Alice do you want something? I said
"No" she stared at me blankly but i can feel that tears are ready to came out from her beautiful eyes.
"Alice what's wrong? Are you okay? Shh dont cry" i said as i hug her.
Pero imbis na tumahan sya lalo pa syang naiyak.
Hinayaan ko lang syang umiyak ng umiyak.Days have passed medyo nagiging okay na kame ni Alice she's smiling to me as i smiled to her too. Everyday ganon ang situation naming tatlo.
But when Alice reached her month of pregnancy she knock on the door of my room.
Nung una medyo nagulat ako but suddenly an idea came out of my mind. She wants us to talk kaya pinapasok ko sya.Nilibot nya ng tingin ang kwarto ko tsaka bumuntong-hininga.
"Grabe. Akala ko pagnakapasok ako sa kwarto mo may makikita ko na something para mas makilala kita. You're so mysterious. How come nagkakilala kayo ni John?" She asked
Dahil sa wala ko sa mood magkwento sinabi ko na lang na long story pero mapilit talaga sya kaya ayon napilitan na kong ikwento ang buhay ko sa kanya. Afterall i trust her as one of my friend
"Ganon? Ang tragic ng story mo. Sorry ha? Pinilit pa kitang ikwento" Pero as an answer ngumiti na lang ako.
Probably alam nya paring di pa ko gaanong nakakamove on sa lahat ng nangyari."Hmm pwede ba kong humingi ng pabor Ellie?"
"Ofcourse ano yon?" I asked
"Please alagaan mo ang anak ko. Gusto ko pangalanan mo syang Annie because nainspired ako sa kwento mo. Please treat her as your daughter okay? Ellie i trust you" pagtapos nyang sabihin sakin yan she hug me real tight and whisper
"I will miss you"
Ang mga katagang yon ang nagpagulo ng bawat araw ko.
Habang si John naman inaalagaan si Alice. They are really cute together i wish them goodluck.But when Alice delivered her baby, their baby bigla nalang syang nawala.
Don lang ako nakapagconclude na kaya nya sinabi ang mga salitang yon para mamaalam at ihabilin sakin si Annie.
John was not shocked. Alam mo yung feeling na parang alam na nya na mangyayari yon. Kaya naman nung fifill up-an nya na ang birth certificate sinabi ko sa kanya na Annie na lang ang ipangalan which is pumayag Naman sya.
End of flashbackNatutuwa ako sa kanila because kahit na wala si Alice still palaging nanjan si John para sa anak. John is a great father and a friend of mine.
"Hoy! Kanina ka pa tulala dyan El alam kong gwapo ako" sabi ni John
Ayon sinapak ko na ang yabang e. Habang ako tawa ng tawa pati na ren si Annie.
Sana ganto nalang. Pero kase alam kong may mas malaki pa kong haharapin para sa hustisya. Para sa kanila.
~~~~
A/n:
Nangawit lang naman ang kamay ko kakatype haha. Oh ayan ha sinabi ko na hindi po si Ellie ang ina ;)
Btw Dont forget to Vote & Comment ❤
![](https://img.wattpad.com/cover/25804919-288-k184083.jpg)
BINABASA MO ANG
NOT A HAPPY ENDING ANYMORE
Romance"Life is really simple, but we insist on making it complicated." -Confucius Sabi dito Life is Simple daw. Pero bakit yung akin hindi. Bakit kailangan ko pang makipaglaro kay tadhana? Bakit pa nila kailangang mawala? -Anikka This is a story of a gir...