Magiisang linggo na kaming mag-on ni Nate at syempre isang linggo na din akong masaya.
He really know kung paano ako mapapasaya. He gives me flowers , chocolates , letters. Over all i have a very sweet boyfriend.
Andito kame ngayon sa bahay, we're baking cookies. Favorite nya kasi yon
"Babe ang ganda mo no?" Sabi nya
"Bolero" sabi ko
"Totoo naman kasi" sabi nya sabay kindat.
Tss pacute pa! Pakisabi nga ulet sakin kung bat ko sinagot tong lalaking to?
"Pero pogi ka paren" sabi ko sabay kindat den.
Akala nya huh! Marunong din akong mambola no.
"Ikaw talaga pahug nga" sabi nya.
"Ayaw!" Sabi ko.
Yan yung isa sa mga ayaw ko sa kanya. Masyadong PDA ang sagwa kase.
"Hmmp naglalambing lang eh." Nakapout na sabi ni Nate
Nangiti na lang ako sa inaakto nya para kasing bata. Habang nagbabake kami ng cookies si Nate ay puro text lang minsan nga nagtataka na ko kung sino katext nito e. Natigil ako sa pagiisip ng may isang pamilyar na boses akong narinig.
Boses na matagal ko ng hinihintay na bumalik.
"Andrea" naibulong ko.
"so kayo na pala? Ha-ha-ha anong nangyare? 3 months lang ako nawala kayo na agad?" She said bitterly
"Andrea hindi---" di ko na naituloy ang sasabihin ko ng biglang sigaw nya.
"HINDI? ANONG HINDI? E ANG LINAW LINAW NA KAYO NA AT MASAYA KA PA TALAGANG NILOKO MO AKO NO?" galit na sabi nya. Naiyak na lang ako, alam kong sa una palang itong desisyon na ito ang babago sa pagkakaibigan namin. Pero masama bang sumaya? Pinunasan ni Nate ang mga mata ko sabay baling kay Drea.
"Andrea tama na" kalmadong sabi nya.
"TAMA NA? SA TINGIN MO BA TITIGIL AKO KUNG INAGAW LANG NAMAN NG KAIBIGAN KO YUNG LALAKING GUSTO KO? ANO? UMALIS LANG AKO LUMANDI AGAD YANG HIGAD NA YAN? E BULLSHT PALA DAPAT DI NA KO UMALIS----" galit na sabi ni Drea
"Drea please t-tama... *sniff* n-naa.." paiyak kong sabi.
"Putcha! Umalis ako kase may sakit yung tatay ko. Anikka andon ako kase inalagaan ko si Tatay pero alam mo kung ano nangyari? Namatay sya. Namatay yung taong nagturo sakin kung pano maging matatag Anikka namatay. NAIINTINDIHAN MO BA?" umiiyak nyang sabi.
Naiiyak ako sa sitwasyon namin, sa kanya. Ang tatay ni Drea ay isang magsasaka , tatay nya ang bumubuhay sa kanila bago pa sya makarating dito. At ang dahilan ng pagpunta nya rito ay para makapagaral at trabaho para mabigyan ng magandang buhay ang nanay nya, ang kanyang tatay at mga kapatid. Di ko maisip na ang babaeng may mataas na pangarap, paninindigan ay umiiyak sa harap ko ngayon. Naglalabas ng sama ng loob. Di ko sya masisi sapagkat ako din ang may kasalanan kung bakit ito nangyayari.
"Drea *lumapit ako sa kanya pero tinulak nya ko* please tahan na" sabi ko. Pilit parin akong lumalapit at nakikiusap na patawarin nya ko ngunit walang nangyari. Palaging nasa gilid ko si Nate nakaalalay.
"Ako tatahan?!!! AKO ANIKKA? PANO AKO TATAHAN KUNG PATAY NA SI TATAY TAPOS NILOKO PA KO NG BESTFRIEND KO? Anikka pinagkatiwalaan kita, tinuring kitang kapatid pero bakit ganto? Diba sinabi ko naman sayo? Anikka bakit?!" Nanghihinang tanong ni Drea atsaka sya napaupo sa sahig.
Wala kong nagawa kundi umiyak. Napakatanga ko. Una si Echo ngayon naman si Drea. Iniisip ko lang yung sarili ko.
"Anikka i trust you. Believe me or not, I treat you like a sister. I treat you as my friend, my bestfriend pero bakit ganon? Ganyang ka ba ka-selfish? Nasayo na lahat pero gusto mo pati yung mga gusto ko nakukuha mo rin? Ang plastic mo pala" she said bitterly.
I can't say a word, even "ah" or "oh". Im guilty and it feels like hell. Knowing you've hurt your bestfriend just because you fall inlove with the guy he love. It broke you into thin shit pieces. I feel like a lost girl again.
"A-andrea p-please. I beg yo-you... let me explain... " I said while crying.
"Hindi! I've already seen it. Wala ng paliwanag, you lost my trust and will never EVER gain it. You're a liar, slut and bitch. You're not the girl who become my bestfriend few years ago. You've changed. A lot" she said while looking at me intently.
I know, i lost her since the day i say yes to Nate. The moment i laid my eyes on this boy and fell inlove with him i already lost her, my bestfriend.
This love really sucks! I love him that it comes to the point i hurt my bestfriend. Pero pupusta ba ko kung hindi ko ramdam ang pagmamahal ni Nate?
Tumingin lang ako sa lalaking nakaalalay at nagpapalakas sakin. Ito yung may dahilan ng lahat ng gulo na pinasok ko.
Sana lang worth it lahat ng sakripisyo ko.
Mahal na mahal ko si Nate.
End of flashback
My lovestory starts in a tragic way and ends up in a tragic way also. I cried a lot since i reminisce that days. Tanga pala talaga ko dati no? Di ako nagiisip. I sigh heavily, thinking of that scenario is very tiring. Dati, I love Nate more than myself pero nung nakilala ko si John? He treats me like a sister and friend. He teaches me how to love myself more than anyone.
"Gising ka pa pala" John said.
I just nod. Di ko feel magsalita im tired physically and mentally.
"Alam mo yang sakit na nararamdaman mo naramdaman ko rin e. I was dumb kasi di ko hinarap yung mga problema ko instead tinakbuhan ko. Pero ikaw? Hinarap mo at pilit mong ipinapanalo. You're strong Ellie. Malakas ka, wag mong hayaang matalo ka ng alaala. Labanan mo, para sayo at sa pamilya mo. Para sa taong nanloko sayo. You deserve to be happy. NO! Let me rephrase it Everyone deserves to be happy. Okay? Ngumiti ka lang Ellie ipakita mo sa kanila na malakas ka. Ipakita mo yung Ellie na nakipagsapalaran sa States for three years" then he kissed me in the forehead.
John and Annie are my only family. I treasurr them. Having them in my life make me complete.
"Thanks John. Kung ano man yang problema mo, I trust you. Kaya mo yan" i said.
Alam kong may problema sya dahil halata naman sa mga mata nya ang pagod. Hindi ko nga lang alam kung ano. Pero im willing to help.
Kinabukasan
I prepared myself. Kailangan ko ng pumasok sa office. Hindi pa kasi nila ko kilala. They know my name at ang posisyon ko pero not the face.
"El sasabay ka ba sakin?" He said while watching me curling my hair.
"No. Gusto ko silang masurprise diba part ng board member ang pamilya ni Nate?" I asked.
"Yes. And for you to be inform andun sila. With the eldest Alice Tan."
Nagulat ako. Nabitawan ko yung pangcurl ko ng buhok. Alice?
~~~~~~~
A/n:
Thank you for reading. Dont forget to vote and comment. ❤
BINABASA MO ANG
NOT A HAPPY ENDING ANYMORE
Lãng mạn"Life is really simple, but we insist on making it complicated." -Confucius Sabi dito Life is Simple daw. Pero bakit yung akin hindi. Bakit kailangan ko pang makipaglaro kay tadhana? Bakit pa nila kailangang mawala? -Anikka This is a story of a gir...
