ေနေရာင္ပ်ပ်ဟာ အခန္းျပတင္းကိုျဖတ္ၿပီး ယိေပၚရဲ႕ အိပ္ခန္းဆီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေ႐ြ႕လာခဲ့တယ္။
အျပင္ဘက္က ငွက္ေတြ အသံဆူညံၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ႏွိဳးစက္သံက ျမည္လာေတာ့တယ္။
မနက္ ၇:၀၀ ။
အိပ္ရာက မထခ်င္ေသးေပမယ့္ လူးလဲၿပီး ထလိုက္ရတယ္. မဟုတ္ရင္ ေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္။
ဂ်ပန္မွာ ေဆာင္းတြင္း ႏွင္းေတြ သဲသဲမဲမဲ က်တဲ့အခ်ိန္ကလြဲလို႔ ေႏြဦးတို႔၊ ေႏြတို႔က တအား ေနလို႔ေကာင္းတယ္။
အရင္လို ေမေမတို႔နဲ႔ အတူတူေနတာ မဟုတ္ေတာ့ မ ထ မိလည္း လာႏွိဳးမယ့္သူ မရွိတာမို႔ ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႔ကိုယ္ ထ ရတယ္။
ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္အစားလဲၿပီး မွန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္.
အျပန္ ေဖေဖ့ရံုးကို ဝင္ရမယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္. ေဖေဖ့ကို ျပန္ပို႔ၿပီး အိမ္ကို အလည္သြားရမယ္. မေရာက္ျဖစ္တာ (၂) ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ.
နယ္က ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ညီမဝမ္းကြဲေလးကို ေခၚထားတာမို႔ ေမေမတို႔ အေဖာ္ရေပမယ့္ သူ မ်က္ႏွာ သြားျပဦးမွ ေကာင္းမယ္.အသက္ႀကီးေပမယ့္ ေဖေဖဟာ သြက္လက္ေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့ကို အလုပ္ေပးလုပ္မွာ ဒီတစ္ႏွစ္ ေနာက္ဆံုးပါပဲ.. ။
ယိေပၚ တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေရာက္ေနၿပီမို႔..
တိုးတက္ေနဆဲ ခုႏွစ္ေတြျဖစ္လို႔ နည္းပညာအထူးျပဳ ယူထားတဲ့ သူ႔အတြက္ အလုပ္ရဖို႔ မခက္ခဲေတာ့မွန္း သူသိတယ္.
ယိေပၚဟာ တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ရဲ႕ စာသင္ႏွစ္ အစမွာပဲ အိမ္က ခြဲထြက္ခဲ့တယ္. ဘြဲ႕မရေသးေပးမယ့္ အလုပ္မွာ လက္ေထာက္အျဖစ္ ျပန္လုပ္ရင္း ရတဲ့လစာနဲ႔ သူ႔တစ္ေယာက္စာ ရပ္တည္ႏိုင္ၿပီ ။
သူ႔ တိုက္ခန္းက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ။ ပရိေဘာဂအနည္းအက်ဥ္းပဲ႐ွိတဲ့ ေၾကာင္တစ္ေကာင္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း အဆင္ေျပတဲ့ေနရာ ။