Tale of the Vampire Princess[Trilogy] HIATUS

Chapter 33

Chapter 33


"Mabuti nalang talaga at ginawa ko yun."
Tuwang tuwa at proud na proud si Kara sa mga naikwento niya sakin.

Magmula dun sa paglalagay niya ng camcorder at yung confrontation nila ni Yuan.

Nabigla nga ako na ginawa niya talaga yun.Hindi niya naman kasi nasabi sa akin na yun yung plano niya.

Na maglalagay pala siya ng camcorder.Nilagay niya daw yun nung nagusap kami ni Yuan sa may kitchen.

Ibang klase magisip si Kara.Out of this world.

"Hindi naman halatang ayaw mo sa Sarah na yun noh?"

Kitang kita kasi ang effort niya sa aming dalawa ni Yuan.Parang mas bitter pa nga siya kay Yuan eh.


"It's just that Im a loyal guide and I only want the happiness of my princess."

Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"Ano?"

Natulala naman siya sa mukha ko na parang ngayon lang nagsink in sa isip niya yung nasabi niya.

Hindi siya kaagad nakasagot kaya naman inulit ko yung tanong ko.

"Kara anong sabi mo?"

"Ah Yue ano ..I mean --"


"Ah Yue aalis lang ako."
Biglang sumulpot si Yuan.

Bihis na bihis siya kaya nagtaka ako.

"Aalis ka?Iiwan mo ko?San ka pupunta?" sunod sunod na tanong ko tapos bigla nalang tumawa si Kara.

Napatingin tuloy kami sa kaniya ni Yuan.

"Bakit ka tumatawa Kara?"


"Hahaha!Eh kasi naman Ah Yue!"

Kumunot ang noo ko.
"Ano?Napano ako?" at itinuro ko pa ang sarili ko.

"You two are really cute!Tignan niyo,ang cute lang talaga.Hahaha!"

=________= Kung anu ano namang sinasabi ni Kara.Nababaliw naba siya?

Nakatayo si Yuan at nakaupo ako tapos cute daw.

"Basta Kara dito ka lang muna okay?Dito kana matulog kung hindi ako makakabalik agad." bilin ni Yuan kay Kara.

Tumango naman siya.
"No problem lover boy!"


"Teka lang Yuan,saan kaba pupunta!"

Kasi naman gabi na.Saan siya pupunta ng ganitong oras?Bakit kailangan niya pa akong iwan?Nakakainis naman.Bakit hindi niya sinabi agad?Napaparanoid tuloy ako.


"I will go to our house Ah Yue.May mga bagay lang akong kailangan linawin sa parents ko." seryoso yung mukha niya.

Ayoko na sanang magtanong pero masama ang kutob ko ngayong gabi.

Parang may hindi magandang mangyayari.

"Hindi ba pwedeng ipagpabukas yan Yuan?"

Natatakot ako.My instinct is really giving me a bad idea tonight.


"This cant wait Ah Yue."
Lumapit siya sakin at hinalikan ako sa noo.

"Babalik ako agad pangako."

Tumingin siya kay Kara at parang nagkaintindihan naman sila.

"Teka wala bang goodbye kiss?" bigla nitong sabi.

"Osige hindi ako titingin."

At tumalikod nga siya.Baliw ka talaga Kara-,-

"Yuan totoo.Hindi maganda ang pakiramdam ko.Parang--"

He stopped me by kissing me on the lips.Kaya wala na rin akong nagawa.

His lips totally invaded my mind that's why I wasnt able to tell him what am I thinking.

Sana lang mali ang kutob ko.Sana wala talagang mangyaring masama ngayong gabi.




**Yuan'sPOV

Paglabas ko ng condominium sumakay agad ako sa motorbike ko.

Matagal tagal ko na ring hindi nagagamit ito.Naisip ko tuloy isakay minsan si Ah Yue dito.


Pinaharurot ko ito para mabilis akong makarating sa mansyon.At ganun nga ang nangyari.

In just 10 minutes,nakatayo na ako sa harapan nito.

Medyo may kalumaan na ang itsura nito dahil ganoon ang pagkakadesign na gusto ng mga magulang ko.

I left this place when I was 15 because I wanted to be independent.
Hindi dahil sa ayaw kong tumira kasama sila.

I was the only child.Malungkot ang buhay na magisa but definitely mas ginusto ko pa rin iyon.

Sanay ako na sarili ko lang ang kasama ko.Wala akong barkada o mga kaibigan.

Kung meron man,si Kara at Kiefer lang.

Nakilala ko si Kara dahil kay Kiefer.Were classmates not until he shifted.his course.

Madalas akong tumambay kasama nila sa pad ni Kara.Sila lang ang pinagkatiwalaan ko at itinuring na totoong kaibigan.

Nasabi ko rin dati sa kanila na gusto ko ngang mapagisa.Kaya Kara helped me to look for a pad.

I requested my pad and dad gave me that willingly.Hindi sila tumutol sa gusto ko.They just stood behind me and helped me all the way out.


Huminga ako ng malalim bago ako humarap sa malaking ginintuang gate.Yes.That is real gold.

No one even me can ever imagine our wealth.Hindi ko nga alam kung saan nanggagaling ang kayamanan ng pamilya namin.But definitely it's not from an illegal company.


Pagharap ko sa gate ay tumingala ako just to see a camera.It's not an ordinary camera.But a face recognitioning camera.

Kaya bumukas din agad ang gate dahil sa pagkakakilala nito sa mukha ko.


Bumungad sa akin ang mansyon.Napalilibutan ito ng white roses.

My parents used to take care of them in a weird way.But now,I guess I just have to hear some story regarding these.


Sinalubong ako ni mommy nang marating ko ang sala.She's Yula Lazaro.

"Anak buti dumalaw ka."
She hugged me and I hugged her back.

Then I saw my dad approaching us.
Lumapit siya sa akin and he tapped my shoulder.