AYICIK

21- Sahi nedir sevmek ?

Medyadaki sevdiğim çocuktan yediğim 2982288282. darbe...

Çok mutsuzum. Ağlamak istiyorum ama ağlamayacağım. Ondam artık gerçekten nefret ediyorum.

Sizi kırmamak için bölüm attım. Bölüm biraz değil baya kısa bilgilendirmesini yapıyım.

OY VE YORUM ATARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM BU YIKIK İNSANI BİRAZ OLSUN MUTLU ETMİŞ OLURSUNUZ. 💙💙

Korkuyla sarsılan vücudum etrafın soğukluğuyla bir daha titrerken gözlerimi aralamaya çalıştım ama sanki göz kapaklarımda tonlarca kiloluk bir ağırlık vardı. Kafama vuran sızıyla hafifçe inledim. Bilincim tamamen açıldığında nereye geldiğimi anlamaya çalıştım. Sonsuz bir karanlığın içinde gibiydim. Nefes alamıyor, ağrılarım bütün vücudumu kaplıyordu. Ellerim ile ayaklarımın bağlı olduğunu ve bir sandalyede oturduğumu anlamam da uzun sürmemişti. Ayrıca burnumu dolduran iğrenç lağım kokusu da, ıssız bir yerde olduğumun kanıtıydı. Üstelik ağzım bantlıydı ve kuru dudaklarıma yapışan bandın baskısı canımı yakıyordu.

Ben neredeyim ? Neden buradayım ? Beni kim kaçırdı ? 

Kafama yeniden bir sızı vurmuştu. Ağrıyan yere elimi götürdüğümde kurumuş kan parçaları geldi.

Sanırım yavaş yavaş hatırlamaya başladım. En son kamp yerindeydik ve bayrak yarışı yapıyorduk sonra ben ormana bayrağı aramaya gittiğimde kayboldum.

Sonra...

Sonra birisi bana vurdu.

Hatırlamaya çalışıyordum ama olmuyordu.

"Kim ? Kim ?"

Deponun kapısı birden açıldı. Korkuyla kimin geldiğine baktım.

Evet şimdi beni kimin kaçırdığını anladım.

Peki ama niye ?

-------

KAAN'DAN

Sinirle arabaya tekme attım.

"Hiçbir yerde yok. Hangi soktuğumun yerine gittiler ? O adamı bulduğum anda sike sike öldüreceğim."

"Sakin ol kanka. Bak polislere de haber verdik herkes Rüya'yı arıyor. Elbet bulunacaktır."

Ozan'a sinirle çıkıştım.

"Nasıl sakin olmayayım lan nasıl ? Ya kıza bir şey yaparlarsa ? Kimin kaçırdığını da bilmiyoruz ki. Hiçbir iz yok."

Çaresizlikten ne yapacağımı şaşırmıştım. Onu kaybetme korkusu beni mahvediyordu. Ama asıl şu durumda ayakta durmam gerekiyordu.

Hepsi benim suçum. Onu hiç yanımdan ayırmamalıydım.

Ya...

Ya benim ayıcığıma bir şey olursa ?

İstemsizce gözümden yaşlar akmaya başladı. Daha sonra hıçkırarak ağlamaya başladım.

İlk defa onun için.

Onu kaybetme korkusu içerisinde...

Akıttığım her damla onun içindi.

Peki niye onun için bu kadar telaşlanıyordum ? Niye içimde fırtınalar kopuyordu ? Her geçen saniye niye içimden parçalar dökülüyordu ?

Ben Rüya'yı seviyor muydum ?

Kalp midir insana sev diyen,yoksa yalnızlık mıdır körükleyen ?