AYICIK

45-Melekler,güzel kalbinden öpsün sevgilim.(final part 1)

Bölüm ithafı : Çok istediği için ponçik okurum zeeynep_psw ve canımın ciğeri kankam, balım, birtanem, aşkım hayatım ayytaaaccc ihtaf ediyorum. Böyle bölüm için özel ithaflar istiyorsanız, özelden yazmanız yeterli ❤
-----
Sürprüüzz !!

Nihayet 100k olabildikkk. Ben de hepimizin bunu çok beklediğini bildiğim için 100k'ya özel bölüm atmaya karar verdim.

Önceki yayımlayıp sildiğim (Final Part 1) bölümünü bende dahil hiç kimse beğenmediği için sildim. Pek fazla finale yakışır bir bölüm değildi. BU BÖLÜMÜN DİĞERİYLE ALAKASI YOK, BÜTÜN ŞEYLER DEĞİŞTİ.

Ama bu bölüm bence çok güzel, açıkçası içime sinen en güzel bölüm. Ve yazmak için o kadar uğraştım ki anlatamam. Ben çok beğendim ama siz eğer beğenmezseniz yalandan da olsa güzel diyin dbwjwbfkjbk. Çünkü beğenmezseniz gerçekten çok üzülürüm.

Bu bölüm mizah yok, sıfır. Çünkü biliyorsunuz ki kitabın başından beri hep mizah yazdım ve duygulara ağırlık vermedim. O yüzden bu bölüm daha çok duygu ağırlıklı...

Ve şu son iki bölümde daha önce oy atmayan veya yorum yapmayan,atan atmayan kısaca herkesin desteğini bekliyorum.

Umarım bölümü zevkle okursunuz ve beğenirsiniz. İYİ OKUMALAR <33

NOT: BÖLÜMÜ BAŞTAN SONA HİÇ ATLAMAYARAK OKUYUN.ÖNEMLİ ŞEYLER KAÇIRABİLİRSİNİZ.

"Belki de ara vermeliyiz Rüya."

(Multideki şarkıyı bölüm ile dinlemek için acabilirsiniz :) )

Bu cümle kafamın içinde dönüp duruyordu. Kalbim yediği şoklarla birlikte sıkışmıştı. "Kaan özür dilerim." Küçük fısıltımı ben bile duyamamıştım. Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilemiyordum. Gözlerimden akan usul usul yaşlar her şeyi açıklıyordu.

O da aynı haldeydi,ağlamamak için kendisini tuttuğundan yüzü kızarmıştı. Akan iki damla yaşı görmemem için hızlıca sildi ve daha da parçalanmamı sağlayan o cümleleri kurdu.

"Belki de bu bizim için daha iyi olur. Yalnız kalmak ikimize de iyi gelir ve bazı şeyleri düşünme fırsatımız olur."

Hiçbir şey söyleyemeden sadece ona bakıyordum, dediklerini kalbim sindiremiyordu. Merdivendeki adım seslerini duyduğumda Kadergilin bizi yalnız bıraktığını anladım. Artık sadece ikimiz vardık.

Ben hala susmaya devam ederken o ise koltukta duran ceketini gitmek için eline aldı. Her hareketini ayrıntılı bir şekilde izliyordum. Yavaşça kapıya doğru yürürken tam önümde durdu. Konuşmak yerine sadece bakışlarımız iletişim kurdu. Aynı anda üç kez göz kırptık. Bunun anlamını biliyorduk: Seni çok seviyorum...

Biçimli ellerini yüzümle buluşturup avucunun içine aldı. Yakın olduğumuz için yüzüme çarpan sıcak nefesi içime işliyordu. Gözlerimi onun varlığının vermiş olduğu huzurla kapatıp geri açtım. Yanağıma yaslamış olduğu eline daha fazla temas edebilmek için kafamı yana eğdim. İkimizin de gözlerinde durmak bilmeyen yaşlar ile bana daha fazla yaklaştı ve o aşık olduğum dudaklarını benimkilerle buluşturdu. Gözyaşlarımız birbirine karışmıştı ve onun tuzlu tadını almıştım.

Sanki bu...Bir veda öpücüğü gibiydi...

Birbirinden ayrılmak istemeyen iki aşığın birbirinden tamamen kopması mıydı bu ?

Delice severken git demek miydi ?

Gözlerim kapalı,sadece onun verdiği hissiyat vardı. Ona tutsak olan dudaklarım ondan kopmuştu. Benden sakince uzaklaşırken gitmemesi için kolunu tuttum. Onu tutan elimin üstüne elini koydu ve bırakmamı sağladı. Gitmeden önce kulağıma eğilerek fısıldadı.