Νεφέλης POV
-Σκάσε σιχαμένο είναι πρωί το κατάλαβα...!
Είναι καλοκαίρι και εγώ ακόμα είμαι υποχρεωμένη να ξυπνάω χαράματα .
Έχε χάρη που είναι τελευταία χρόνια αλλιώς πραγματικά τα είχαμε χαμένα.
Είναι η τελευταία χρόνια που θα είμαι ένα λυκειοπαιδο, μετά Ζωάρα , φοιτητική dolce vita.-Νεφελούκο ξυπνά αγάπη μου θα αργήσεις στο μάθημα.
-Ξύπνια είμαι, ξύπνια δεν κοιμάμαι που λέει ο λόγος ...
Αυτή είναι η μαδερουλα μου κάθε πρωί για 17 ολόκληρα χρόνια με ξυπναει με την ίδια χαρά.Πως τα καταφέρνει η γυναίκα ιδέα δεν έχω.
-Νεφελουκο μου εγώ φεύγω πάω στο γραφείο,έχω μια δική στις 12.00 άρα μπορει να αργήσω..
-Οκ μανουλιτσα εγώ θα πάω για χημεία και μετά θα πάμε για καφέ με την Φαίδρα και την Ρέα
-Προσοχή στον δρόμο και δώσε τα φιλιά μου στα κορίτσια . Φεύγω μην ξεχάσεις το χάπι σου το άφησα πάνω στον πάγκο.
-Ναι Ναι μαμά...
Με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά και έφυγε όπως πάντα για τα δικαστήρια
Αχ πάμε πάλι από την αρχή, όπως έλεγα πιο πριν πάω τρίτη λυκείου και πιστέψτε με αν και δεν έχω πατήσει το πόδι μου σε σχολικό έδαφος ακόμη, έχει περάσει το καλοκαίρι και εγώ δεν κατάλαβα χριστό ήταν σαν ο χρόνος να πετάει να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εγω να προσπαθώ να τον σταματήσω, να προσπαθώ να πιαστώ από κάθε υπέροχη στιγμή να εκμεταλλευτώ κάθε δευτερόλεπτο της ελευθερίας μου την οποία θα μου αρπάξουν μέσα από τα χέρια!!!! ΆΠΛΗΣΤΟΙ.
Τέλος πάντων δεν παίζει να φάω πρωινό ίσα που προλαβαίνω να βάλω ένα ρούχο πάνω μου και να διακτινιστώ στο μάθημα μου.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη μια τελευταία φορά πριν φύγω... ουφ
Νονι-( εσωτερική εκνευριστική φωνούλα):πάλι έφαγες και δες πως έγινες τοφαλος!Σταματά να καταβροχθίζεις φαΐ σαν να έχεις να φας εδώ και χρόνια και τραβά σε κάνα γυμναστήριο μπας και σώσεις την κατάσταση...
Νεφέλη:Σκάσε δεν έχω χρόνο για σε τώρα θα μου σπάσεις τα νεύρα μετά...
Νονι:....
Νεφέλη:Ωραία τώρα που μου χάλασες την μέρα μπορώ να φύγω η θες να ρίξεις και άλλοΠήρα μια βαθιά ανάσα και φύγαμεεεε
YOU ARE READING
Guess Who Fucked Up
Teen FictionΕίναι και κάτι επιλογές ρε παιδί μου να χεις να μετανιώνεις... Πώς μου ήρθε ότι θα μπορούσε κανείς να με αγαπήσει ποτέ...?! Και βαλίτσα να ήμουν λιγότερες φορές θα με είχαν αδειάσει, αλλά τι να σου κάνει έτσι είναι η ζωή ή μήπως....Όχι!? ...