Είναι και κάτι επιλογές ρε παιδί μου να χεις να μετανιώνεις...
Πώς μου ήρθε ότι θα μπορούσε κανείς να με αγαπήσει ποτέ...?!
Και βαλίτσα να ήμουν λιγότερες φορές θα με είχαν αδειάσει, αλλά τι να σου κάνει έτσι είναι η ζωή ή μήπως....Όχι!?
...
Μερικές φορές οι άνθρωποι είναι υπέροχοι... Όχι όσο αναφορά την εξωτερική τους εμφάνιση ή τον τρόπο με τον οποίο σου μιλάνε, έτσι απλά είναι όμορφοι με το να είναι ο εαυτός τους!
Γεγονός που είναι σπάνιο στις μέρες μας , όλοι μας κρυβόμαστε πίσω από μια μάσκα, παρουσιάζουμε έναν καλπικο εαυτό μακράν διαφορετικό από τον πραγματικό...
Αναρωτιέμαι ώρες-ώρες τι σκατα φοβόμαστε, όπως και να χει αργά ή γρήγορα, θα μας ανακαλύψουν, θα κάνουμε μια στραβή και η αλήθεια θα βγει στην επιφάνεια, όπως πάντα άλλωστε!
Εκτός και είσαι τόσο καλός ηθοποιός και έχεις σουξέ στο θέατρο της ζωής, τότε αδερφέ μου σε παραδέχομαι...!!!
Αυτό το είδος ανθρώπου, το αγνό το πραγματικό, το αυθόρμητο, αυτό δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ... Είναι αυτοί που σου λένε τα πράγματα ως έχουν χωρίς παρακάμψεις και γυρίσματα, θα έκαναν τα πάντα για σένα άμα τους έδινες το θάρρος να σε εμπιστευτούν, θα κρατούσαν κλεισμένα στο μακρύτερο μέρος του μυαλού τους τα πιο σκοτεινά σου μυστικά...χωρίς ποτέ να τους ξεφύγει ούτε ψίθυρος. Τόσο πιστά θα σε αγαπάν, θα σε εκτιμάν, θα σε έχουν στην καρδιά τους...
Και αν ποτέ τους προδώσεις, δεν χρειάζεται να φοβάσαι γιατί ακόμη και τότε η αγάπη που τρέφουν για το πρόσωπο σου είναι τόσο δυνατή, που ποτέ δεν θα σου έκαναν κακό. Αντίθετα θα μαζέψουν τα σπασμένα τους κομμάτια και αντί να γιανουν τον πληγωμένο τους εαυτό, θα τρέξουν να γιατρέψουν τις γρατζουνιές σου...
Αυτό θα πει αγαπώ χωρίς όρια και φραγμούς...
Αλλά πρόσεχε...μην τους καταστρέψεις αυτούς τους ανθρώπους, άπαξ και χάσουν την εμπιστοσύνη τους, μετατρέπονται σε κάτι που όμοιό του δεν έχεις ξαναδεί...Και ο φταίχτης θα είσαι εσύ Και σου υπόσχομαι ότι θα το σκυλομετανιωνεις μια ζωή!!!
Και Εσύ που το ξέρεις και μας τα πρήζεις θα μου πεις...
Είχα κάποτε στα χέρια μου την ψυχή της και την μαύρισα, την έκανα σμπαραλια... Αχ πόσο την πόνεσα, και ήμουν τόσο αναίσθητος που εκείνη έκλαιγε εκλιπαρούσε για βοήθεια και εγώ την έκαιγα παραπάνω... Την έκανα να χάσει τον εαυτό της, να ξεχάσει ποιά είναι...!!!
Είχα στην αγκαλιά μου έναν άγγελο, Τον σκότωσα και μου δώσε την καρδιά του! Τόσο με αγάπησε και εγώ τόσο την πόνεσα...
