Είναι και κάτι επιλογές ρε παιδί μου να χεις να μετανιώνεις...
Πώς μου ήρθε ότι θα μπορούσε κανείς να με αγαπήσει ποτέ...?!
Και βαλίτσα να ήμουν λιγότερες φορές θα με είχαν αδειάσει, αλλά τι να σου κάνει έτσι είναι η ζωή ή μήπως....Όχι!?
...
Ήταν απότομη και ολιγομιλιτη στο κινητό, πράγμα που δεν το συνηθίζει. Η φωνή της ακούγονταν βραχνή και η ανάσες της ήταν κοφτές και γρήγορες. Την ξέρω αρκετά καλά, για να μπορέσω να καταλάβω με βεβαιότητα πως δευτερόλεπτα πριν έκλαιγε...!
Γιατί δε μου λέει τίποτα πλέον? Κάτι έχει αλλάξει, δεν είναι το κορίτσι που άφησα όταν έφυγα για τις καθιερωμένες διακοπές του καλοκαιριού μου στην Νάξο. Εκείνη η Νεφέλη ήταν πάντα ευδιάθετη, δεν έχανε ποτέ τις βόλτες με την παρέα τα βράδια. Τώρα δεν έβγαινε σχεδόν ποτέ... Μου έλειψε η διαχυτικοτητά της Οι χαζομαρουλες που σκαρφιζομασταν κάθε φορά που ήμασταν μαζί....
Εν το μεταξύ είχα απομακρυνθεί για λίγο από την παρέα για να μπορέσω να της μιλήσω...ανεπιτυχώς βέβαια αφού δεν μου έδωσε και πολλά περιθώρια...αλλά που θα μου πάει θα την συνεφέρω κάποια στιγμή.
Φαίδρα:Τι έγινε...Δεν θα έρθει?
Ρεα:Μπααα έχει....μια υποχρέωση με την μαμά της..!
Φαίδρα:Είσαι σίγουρη ότι είναι αυτό και δεν μου κρύβεται κάτι..??
Ρεα:Είναι δυνατόν να ήξερα κάτι και να μη σου το έλεγα?!
Φαίδρα:Καλά, άστα αυτά τώρα και πάμε στα παιδία...
Ρεα: Εγώ πρέπει να φύγω, έχω εκείνη την έξοδο που λέγαμε...
Φαίδρα:Αααα πουλάκι μου καλή είσαι και εσύ! Η μια την μαμά, η άλλη τον και καλά υποτιθέμενο φίλο και εμένα με παρατάνε εδώ μόνη μου...Μπράβο ρε ωραίες είστε..
Ρεα:Θα σου την πω αργότερα..Τώρα δεν προλαβαίνω βιάζομαι..Έχω σημαντικότερα προβλήματα από την μουρμούρα σου.
Της φώναξα καθώς έφυγα και της έβγαλα την γλώσσα κοροϊδευτικά. Ένιωθα άσχημα που δεν μπορούσα να της πω τίποτα, αλλά για να πω την αλήθεια ούτε εγώ ξέρω καλά καλά τι γίνεται με την πάρτη της Νεφέλης τον τελευταίο καιρό!
Βγαίνοντας από το πάρκο όπου ήταν ένα από τα κύρια στέκια της παρέας έπεσα πάνω στον Αχιλλέα!!!
Αχιλλέας:Για που το έβαλες μικρό!?
Είχα καιρό να τον δω, να μυρίσω το άρωμα του,να τρέξω τα δάχτυλα ανάμεσα από τις καφετιες μπούκλες του.Παντα ένιωθα τόσο άνετα να είμαι γύρω του...
Ρεα:Πρώτων αν κάποιος είναι ο μικρός εδώ.. Αυτός είσαι εσύ!!
Αχιλλέας:Και δεύτερον?
Ρεα:Και δεύτερον...μου έλειψες υπερβολικά πολύ!
Τα βλέμματα μας κλείδωσαν για δευτερόλεπτα και πήγε να συμβεί το αναπόφευκτο...
Τότε μου ήρθε φλασιά..!Χάλασα οτιδήποτε είχαμε δημιουργήσει εκείνη την στιγμή και κοίταξα αυθόρμητα την οθόνη του κινητού μου.Είδα την περασμένη ώρα και εφρειξα.Ειχα αργήσει και μάλιστα πολύ!!!Τι να σε κάνω ρε Αχιλλέα τέτοιες ώρες που θυμάσαι να κάνεις το κομμάτι σου!?
Του έδωσα ένα πεταχτό φιλί ...να μην τον αφήσω μονο με την όρεξη τον άνθρωπο. Και απομακρύνθηκαν τρέχοντας από κοντά του φωνάζοντας πως θα του εξηγούσα αργότερα.
Τώρα που είπαμε ότι θα συναντιόμασταν με τον Απόλλωνα??
Ρεα και Αχιλλέας (ζευγκαρι #1)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
