Guess Who Fucked Up

Ανασφάλειες

Νεφέλης POV

Το ξέχασα εντελώς μα πως μπόρεσα.
Πόσο ποιο ηλίθια μπορώ να γίνω?!
Ψάρεψα το κινητό μου μέσα από την τσάντα μου και κοίταξα την ώρα για να βεβαιωθώ και.. Ναι ήταν όντως 4.00
Θα έφευγε και εγώ δεν θα τον ξανάβλεπα για έναν ολόκληρο χρόνο
Σταμάτησα το πρώτο ταξί που διέσχιζε την μεγάλη λεωφόρο.

Ταξιτζής: Για που το έβαλες κοπελιά?

Νεφέλη: Στα ΚΤΕΛ και όσο πιο γρήγορα γίνεται...παρακαλώ

Ταξιτζής:Αχ εσείς οι ερωτευμένοι...

Δεν μπήκα καν στον κόπο να σκεφτώ να πετάξω κάποια από τις συνηθισμένες εξυπνάδες μου απλά βυθίστηκα στα δερμάτινα καθίσματα του αυτοκινήτου και αναλογιζομουν τι είχα κάνει αυτό το καλοκαίρι...

Ξεκίνησε ευχάριστα έχω να πω! Τελειώσαμε τις εξετάσεις...έγινε το ετήσιο πάρτυ γενεθλίων μου το οποίο αποτελεί παράδοση πλέον, ήρθε ο Φίλιππος από την Γερμανία, (ο οποίος για να αποφευχθεί κάθε παρεξήγηση είναι ο αγαπημένος μου ξαντερφουλης,) περάσαμε ένα υπέροχο τριήμερο διακοπαροντας στην λίμνη και από εκεί και πέρα όλα πήραν την κάτω βόλτα... . Το υπόλοιπο του καλοκαιριού μου το πέρασα μπαινοβγαίνοντας στις κλινικές, πετώντας φαγητό από τα παράθυρα, πίνοντας τόνους καφέ συνοδευόμενος από στοίβες φυλλαδίων και βιβλίων. Αλλά το σερί της κακοτυχίας μου δεν σταματά εκεί έχει και συνέχεια οικογενειακά προβλήματα, απρόοπτα εγκεφαλικά, αμέτρητα δρομολόγια Θεσσαλονίκη και γενικά σε ολόκληρο το σόι- ( γιατί άμα βρίσκεστε στην Ελλάδα η οικογένεια ξεπερνάει τα όρια μαμά μπαμπά παιδιά και επεκτείνεται χιλιόμετρα μέχρι και 15 ξαδέρφια μη σας πω) - επικρατούσε ένα κλίμα βαριάς κατάθλιψης. Να μην τα πολυλογώ μόνο καλοκαίρι δεν ήταν αυτό...

Ταξιτζής:Φτάσαμε κοπελιά.. 5.00€ θα κοστίσει η τσάρκα.

Νεφέλη:Ευχαριστώ πολύ...

Αφού κατέβηκα από το ταξί έτρεξαπιο γρήγορα και από τον Yusein Bolt έφτασα στις αποβάθρες και έψαχνα απεγνωσμένα για ένα ξανθό κεφάλι... Δεν γίνεται να μην τον δω του το υποσχέθηκα...Και εκτός αυτού μπορεί να μην τον ξανάβλεπα για τα επόμενα 2χρόνια ...

Φίλιππος:εεε στρουμφοχωριο εμένα ψάχνεις??

Μόλις γύρισα είμαι πολύ σίγουρη ότι το πρόσωπο μου έλαμψε από ευτυχία.. τον πήρα μια σφιχτή αγκαλιά και πραγματικά δεν μου πήγαινε η καρδιά να τον αφήσω...Αυτός ήταν πάντα δίπλα μου ξενυχτουσε μαζί μου στην καρέκλα του νοσοκομείου, περιμέναμε μαζί αγκαλιά έξω από το χειρουργείο μέχρι τις 5.00 το ξημέρωμα προσπαθώντας να καθησυχάσουμε ο ένας τον άλλο.Ολοι γύρω μας ήταν ένας ψυχικός ράκος και αυτός πάντα έβρισκε έναν τρόπο να μας κάνει όλους να γελάμε ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές...

Νεφέλης:Φίλιππε σε παρακαλώ μην φύγεις κάτσε λίγο ακόμα...

Είχα γανζοθεί πάνω του και καυτά δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια μου.Τον κοιτούσα μέσα στα δικά του γαλανά μάτια που θύμιζαν την θάλασσα.

Φίλιππος:Εισαι αρκετά δυνατή για να τα βγάλεις πέρα μόνη σου Νεφελουκο μου...Αν χρειαστείς κάτι θα είμαι ένα τηλέφωνο μακριά

Νεφέλη:Ναι ένα τηλέφωνο και κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα...

Φίλιππος:Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είμαι εδώ για εσένα ακόμη και είμαι "χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά "

Νεφέλη:Φίλιππε υπόσχεσαι ότι θα γυρίσεις πίσω..?!

Φίλιππος:Ναι βρε χαζούλι...για αυτό ανησυχείς, το καλοκαίρι θα είμαι πάλι εδώ και θα πάμε όπως πάντα για μπάνιο στην λίμνη.Σε άφησα εγώ ποτέ μοναχανο σου...

Δεν μπορούσα να μιλήσω...απλούστατα δεν είχα λέξεις έφευγε το στήριγμα μου και εγώ τώρα έπρεπε να τα αντιμετωπίσω όλα μόνη μου δεν θα ήταν πια εκεί για να με πιάσει αν πέσω...έπρεπε να μάθω να σηκώνομαι μόνη μου

Νεφέλη:Φίλιππε θα μου λείψεις πολύ... να προσέχεις...

Φίλιππος:Βρε χαζούλι μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε Θα δεις!

Κοιταχτήκαμε για μια τελευταία φορά στα μάτια με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά , μου χαμογέλασε και μπήκε στο λεωφορείο που θα τον έπαιρνε μακριά στο αεροδρόμιο και μετά στην Γερμανία.

Έφυγε το λεωφορείο και μαζί με αυτό ένιωσα το πάτωμα να φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Σωριάστηκα σε μια από αυτές τις άβολες σιδερένιες καρέκλες του σταθμού και αμέσως όλες οι σκοτεινές σκέψεις που μετά κόπων και βασάνων προσπαθούσα να κρατήσω μακρυά ολόκληρο το καλοκαίρι βρήκαν ευκαιρία και τρύποσαν μέσα από μικρές χαραμάδες στο κεφάλι μου...

Νονι:...νόμιζες ότι θα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα...μπαχααα ας γελάσω..

Φίλιππος

Αντίο φιλλιπούκο μου να προσέχεις...