Guess Who Fucked Up

Παράλληλα Σύμπαντα

Και τότε όταν όλον τα βλέμματα ήταν απασχολημένα κοιτάζοντας τα πρόσωπα των υποτιθέμενων ερώτων της ζωής τους, εγώ έκλεισα τα δικά μου μάτια και τον άφησα να με παρασύρει...
Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το που θα μπορούσε να με πάει αυτή η μικρή αφελής κίνησή μου. Για το ποσό μπορούσε να αλλάξει την ιστορία της ζωής μου και για τις συνέπειες που έπεται να έρθουν...
Τα ζεστά του χείλη έλιωσαν πάνω στα δικά μου, μέσα σε δευτερόλεπτα αντιλήφθηκα τι πραγματικά εκανα και έσπασα την υπέροχη αυτή στιγμή κάνοντας κάθε ίχνος μαγείας να χαθεί.
Έσπρωξα ελαφρά το στέρνο του με τις παλάμες μου και γρήγορα γύρισα να φύγω...λες και δεν είχα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση ποτε άλλοτε...!
Πρόλαβε να κλείσει τον καρπό μου στο χέρι του σταματώντας με.
-Τόσο άσχημα φιλάω και θες να με ξεφορτωθείς!?
-Αμμμ όχι δεν είναι αυτό...απλά..
- Δεν χρειάζεται να απολογείσε.

Οπότε νιώθεις έτοιμη, εγώ θα είμαι εδώ...πετώντας τα σκουπίδια.

Είπε προσπαθώντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα και έφυγε κρατώντας 2 τεράστιες σακούλες σκουπιδιών, κατευθυνόμενος προς τους κάδους.
Έμεινα να τον κοιτάω από μακριά σαν χανος. Χάθηκα για λίγο, το μυαλό μου άρχισε να δημιουργεί κόσμους και εναλλακτικά σύμπαντα στα οποία κατέληγα χαρούμενη μαζί του!

-Εεε Νεφ Νεφ με ακούς χελοοο...

Ήταν ο καλύτερος μου φίλος, είμασταν σχεδόν σαν αδέρφια, μοιραζόμαστε τα πάντα αν και δεν του το λέω συχνά τον αγαπάω απίστευτα πολύ!

-Εεε Γεια σου Ωρίωνα, καιρό έχω να σε δω...

Είπα και χώθηκα μέσα στην τεράστια αγκαλιά του, μη αφήνοντας του περιθώρια για περετερο ερωτήσεις.

Συνεχίσαμε να καθαρίζουμε παρέα μιας και οι υπόλοιποι είχαν τις μουρες τους κολλημένες μεταξύ τους και εγώ δεν είχα καμία απολύτως όρεξη να μείνω μόνη με τον Απόλλωνα.
Μετά από αρκετή ώρα και αφού ο Ωριωνας και εγώ πετούσαμε τις τελευταίες σκουπιδοσακουλες αποφασίσαμε να διαλυθουμε ησύχως.
Αγκαλιάστηκαν όλοι με όλους, είπαμε τις χαιρετουρες μας, κλείσαμε και 10 ραντεβού για καφέ και μετά ήμασταν έτοιμη για αποχώρηση.

Όλοι έφευγαν με τα πόδια, ή με τα αυτοκίνητα τους, ενώ η Ρεα ο Ωριωνας και εγώ μείναμε πίσω, όλοι ξέρουμε τι θα ακολουθούσε...

-Παιδιά εγώ πρέπει να επιστρέψω το αυτοκίνητο στον Λεωνίδα...αραα θα σας δω αύριο.

Είπα σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σώσω τον εαυτό μου από το να ξανά ζήσω το αποψινό δράμα εξιστορωντας το τους.