"Af-" İsmini söyleyemeyeceğim bir hala geldim. Göğsümün üstündeki eli göğsüme işkence yaparcasına sıkıyor ve bırakıyordu. Bunu defalarca yaparken dudağı dudağımın üzerinde temas etmeden duruyordu. Onun sıcak nefesi boynuma doğru yayılırken dudağımı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
CEHENNEM ASANSÖRÜ
18.BÖLÜM
"Bir simülasyon." Demişti gözleri bir noktada sabitlenmiş halde. Bakışlarındaki duyguları onu gördüğüm andan beri ilk kez gördüğüm duygulardı. Bedeni öylece yerde dona kaldı. Dudağından dökülen kelimler kalbime saplanan bir ok haline geldi. Kucağındaki küçük kızı yere yavaşça bıraktı. Gözlerini bir kez olsun ona döndürmeden bedenini yerden doğrultup küçük kıza arkasına döndü.
"Yaptığın bu mu yani?" Gözleri camın arkasından gözlerime ilişti. Göz göze geldiğim ormanların içindeki yeşillik kaybolmuş koca bir karanlık hüküm kurmuştu. Benim içime işleyen o yeşiller karanlığın acı duygusunu yansıtan kara bir renge dönüşmüştü.
"Canımızı yakarak mı bulacaksın? İçimizdeki gücü içimizi yakarak mı bulacaksın?" Sesi zemin katın duvarlarında yankılandı. Benim bulunduğum yere doğru adımlar atıp cam duvarın önünde durdu. Karşımda beni öldürmek istermiş gibi duran adam benim tanıdığım adamdan çok uzaktı. Bedeni o kadar sakin duruyordu ama ağzından dökülen her kelime yıkıcı etki bırakıyordu.
"Söyle bana şimdi seni öldürmek isteyen adamdan ne farkın kaldı?" Aramızdaki cam duvar biten simülasyonla birlikte kalkmaya başladı. Cam duvar geri yerine girerek bana gelmesine engel olan engel kalktı. Kalkana cam duvarlar birlikte adımlarını bana doğru atıp tam dibimde durdu. Hazar onun bu haline karşı oturduğu koltuktan kalkıp yanıma geldi.
"Sözlerine dikkat et Affan." Hazar onun omzuna vurup geri gitmesini istedi ama onun vücudu bir milim bile oynamadı. Bakışları hale gözlerimdeydi. Hazar'ın onu itmesi hiçbir etki etmedi.
"İçeriye girip aynısını sana yapsalardı." İşaret parmağını göğsüme çıkartıp kalbimin üzerine üç defa vurdu. Kalbimi işaret etti. "Orası bu kadar rahat olabilecek miydi? " Elini çekip bir adım geri gitti. Parmaklarını saçları arasında dolandırıp arkasına döndü. Birden dönüp yüzlerimiz arasında çok az mesafe bırakacak kadar bana yaklaştı.
"Sırf gücün için acılarını tazelemek bu kadar kolay ve acımasızca olmamalı." Gözlerinde ki ifade içimdeki küçük kız çocuğunun köşesinden çıkıp çığlık atmasını sebep oldu. Onun söylediği her kelime içimde bir yerlere dokundu. Aldığım nefes sanki boğazımda düğüm haline geliyor da ben nefes alamıyordum. İçimde derin bir sıkıntı büyüyor ve her saniye beni boğuyordu.
Kafasını iki yana doğru hafifçe sallayıp gözlerime son kez bakıp çekip gitti.
Sırf gücün için acılarını tazelemek bu kadar kolay olmamalıydı. İçme oturmuştu bu söylediği.
"Ally değeri normale döndü mü?" Dedim başka yapacağım hiçbir şey yoktu. "Hayır efendim." Düşüncelerim dağılmıştı. Yerimde duramıyordum, bir sağa bir sola doğru yürüdüm.
