Cehennem Asansörü

1.Kitap: 9.Bölüm

YILDIZ🌷a bastıysak, iyi okumalar. 🌷

Düzenlendi...

CEHENNEM ASANSÖRÜ

9.BÖLÜM

     Ally'den gelecek haberi odaklanmış olsam da beynimi her saniye ele geçiren düşüncelerden kopamadım. Bedenimin almış olduğu darbelerden dolayı ayakta kalmak benim için zor oluyordu ama bir santim bile şu belimi bükmedim. Bedenimi dik tutarak dalların arasında kalan bedenimi çıkarmaya çalıştım. Topuklu ayakkabılarım ile ilerlemem zor olsa da dik duruşumu bozmadan düşmemeye çalışarak ilerledim. Ayağımın altındaki dallar dengede durmamı zorlaştırarak bedenimi sarstı. Adımımı attığımda ayağım kayarak bedenimin yere doğru savrulmasını sağladığında zorlukla bedenimi doğrulttum ve sonunda dalların arasından çıkabilmiştim. Dallardan kurtulabildiğimde bakışlarımın odağı direk Çağın oldu. Tahir dedenin dediği gibi onu hissetmeye çalışmıştım. İçindeki duygunun korku olduğunu hissettiğim için buna inanarak adımlarımı ona doğru ilerlettim.

     Çağın karşımda duruyorken ellerini havaya doğru kaldırdı ve dikkatini arkamdaki bir noktaya odakladı. Ona yaklaştığım için yüzünü daha iyi görmeye başladım. Yüzü kızarmış ve gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu. Karşımda ki beden benim karavanda gördüğüm Çağın değildi. Elleri hala havada duruyorken yanağından aşağıya doğru bir yaş aktı. Yüzündeki kızarıklık daha da artmaya başladı ve damarları belirginleştiğinde hızlıca havada duran ellerini yumruk haline getirdi. Vücudu kasılmıştı sanki o kendini kasıyordu. Yüzüne kaplayan ıslaklık artarak devam etti. Bedenimle birlikte adımlarım da dona kalmıştı.

     Karşımda gördüğüm kişi ağlıyor ve ben ne yapmam gerektiğini bilemiyordum. İlk kez biri karşımda ağlıyor. İçime bir sıkıntı girdiğinden istemsizce dudağımı ısırdım. Parmaklarımı yüzüme çıkartarak saçlarımın arasında dolandırdım. Saç diplerimi asılarak içinde bulunduğum durumdan biran önce çıkmak istedim. Saçlarımın arasında bulunan elimi indirerek boynumu tuttum, orayı kaşıyarak bakışlarımı etrafta dolandırdım. Yolun etrafında sıralanmış ağaçlar yer alıyordu. Rengarenk olan ağaçlar muazzam bir şölen sunuyordu. Bakışlarım ağaçlarda dolansa da her an ona dönüyor ve odağımı ondan çıkartamıyordum. Yumruk olan ellerini hoyratça yüzüne çıkartarak ıslaklıkları sertçe sildi. Bu sessiz ormanın ve kimsenin geçmediği ıssız yere o an resmen bir bomba düştü. Dudağından dökülen her kelime kalbime saplanan bir kurşuna dönüştü.

"İnsan ailesinin katilini nasıl bilmez?"

      Güneş yaprakların arasındaki boşluklardan asfalta düşerek aydınlatıyordu. Bedenimin durduğu konum itibariyle kafamı hafifçe sağa çevirsem güneşin gözümü almasını sağlıyordum.

"Evlat-" Acı dolu ses etrafımda yankılandı.

"Annesini... Babasını..." Kesik kesik çıkan sesinin hançer kadar can acıtacağını düşünememiştim.

"Daha abi demeyi yeni öğrenmiş kardeşini -" Dediğinde yüreğimin sökülüp avuçlarımın arasını bırakıldığını hissettim. Devam etmedi sanki kelimeleri tıkandı o an. Karşımdaki bedenin teni bembeyaz olmuştu, vücudu sağa doğru yalpalanarak savrulduğunda hızlıca ona doğru ilerledim. Ben ona doğru bir kaç adım attığımda bedenini doğrultarak duruşunu dikleştirdi. Bakışlarını bana çevirdiğinde ona doğru geldiğimi fark etti.

"SAKIN!" O güçsüz sesi ormanın içinde yankılanmıştı.

     Onun bu tepkisi yüzünden adımlarım anında durdu. Sol elini süratle havaya kaldırdı. Ben daha ne olduğunu anlayamadan sırtıma sert bir şey çarptı. Bedenim çarpmanın etkisiyle asfalta doğru savruldu. Yere düşen bedenimi kontrol edemediğim için kafam yere sertçe çarparak durdu. Yüzüme savrulan saçlarım tenimi huylandırırken gözlerim bir anda karanlığa gömüldü. Kulağımda yüksek bir uğultu meydana gelmeye başladı . Aldığım bu darbe kontrolden çıkan gücümü körükleyerek tenimde canımı acıtarak dolaşmasını sağladı. Sırtıma aldığım darbe yüzünden açığa ağrı çıktı ve bu acı gittikçe artmaya başladı. Sırtımda ki bu acı dün yaşamış olduğum acı gibiydi. Aynı acıyı tekrar yaşamaya başladım.