OH MY GOD ! I'M IN NOVEL [ Completed ]

part. 3

သူရဲ့မ်က္လံုးေတြကို အားယူၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရတဲ့လူက မ်က္ရည္အရြဲသားနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ရွစ္စြမ္းပဲ ။ မွားမ်ားျမင္ေနမိေနတာလားလို႔ေတာင္ ကိုယ့္ကိုထင္မိသြားတယ္ ။ ရွစ္စြမ္းကဘယ္တုန္းက သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ခဲ့လို႔လဲ ? အျမဲႏွိပ္စက္ေနတာေလ ။ ျကည့္ရတာေသခါနီးလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြ ျမင္ေနတာပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမဲ့သူ႔ကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ျပီး ငိုေနတဲ့႐ွစ္စြမ္းေၾကာင့္ ထင္ေယာင္ထင္မွားမဟုတ္တာသိလိုက္တယ္ ။

" ႐ွစ္ ႐ွစ္စြမ္းလား ? ''

" ငါ့ကေလးေလး အဟင့္! ငါ့က​ေလးေလး သနားပါတယ္ အဟင့္! "

" ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ။ မငိုပါနဲ႔ ႐ွစ္စြမ္း ''

" အဟင့္ ! ငါ... ငါက မင္းေသသြားၿပီထင္ေနတာ ။ မေတြ႔လိုက္ရေတာ့ဘူးထင္ေနတာ ''

ေ႐ွာင္က်န္႔က ႏွင္းေတာထဲေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတာက ႏွင္းေတြနဲ႔ဖံုးေနကာ ေကြးေကြးေလးျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ပဲ ။ ကေလးရဲ႔တစ္ကိုယ္လံုးက ေရခဲပမာေအးစက္ေနၿပီး အသက္႐ႈသံေတြကလည္း မတည္ျငိမ္ေတာ့ ။ ေသျပီအထင္နဲ႔ သူထိတ္လန္႔သြားတယ္ ။ အခုမွေတြ႔တုန္းပဲ႐ွိေသးတာေလ ! ​ေသေတာ့မလို႔လား ? ။ သူ ႏႈတ္ေတာင္မဆက္ရေသးဘူး ။

မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ သူရဲ႕အေပၚဝတ္ရံုႀကီးကိုျခံဳေပးလိုက္ၿပီး ​ေနြးေနြးေထြးေထြးျဖစ္ေအာင္ ပတ္ထားေပးလိုက္တယ္ ။ အဲ့ဒီေနာက္ေပြ႔ခ်ီျပီး သူ႔ရဲ႕ေတာင္ကိုျပန္ေခၚလာခဲ့တယ္ ။ ခက္တာက အရင္ေ႐ွာင္က်န္႔က တစ္ေယာက္တည္းေနတာမို႔ သူရဲ႕ေဝယာဝိစၥေတြကို လုပ္ကိုင္ေပးမဲ့လူက ဇာတ္လိုက္အျပင္ ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူး ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ဇာတ္လိုက္ကို သူကိုယ္တိုင္ပဲျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ရေတာ့မယ္ ။

ဇာတ္လိုက္ရဲ့မ်က္နွာကိုထိၾကည့္လိုက္​ေတာ့ အိစက္နူးည့ံေနတဲ့ အသားအေရေလးေတြေျကာင့္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ဆြဲညစ္မိသြားတယ္ ။ ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ကေလးေလးကို အရင္ေ႐ွာင္က်န္႔က ဘာလို႔မ်ားႏွိပ္စက္ခဲ့ပါလိမ့္ ။ သူသာဆိုရင္ လက္ထဲကမခ်ခ်ီထားၿပီး အလိုလိုက္ပစ္မွာ ။ ဟူး! အခုဘာလုပ္ရမွာလဲ ? ။ ဒီကမၻာက သူနဲ့ရင္းႏွီးေနတာမဟုတ္ဘူး ။ ျပီးေတာ႔ဘာမွလည္း သိတာမဟုတ္ဘူး ။ အသတ္ခံရရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္က ထပ္ေသရအံုးမယ္ ။