adx florence - nomin

innocent

"İki tür acı vardır; seni güçlendiren acı ve sana acı çektirmekten başka bir şeye yaramayan boş acı. Boş şeylere sabrım yoktur."

Kibirli insanlar hızlı yükselir, saltanatlarını uzun bir süre sürdürür ve aynı hızla tahttan geri düşerler üstelik çoğu zaman onları tahttan düşüren şeyler minicik, pek çok kişi tarafından önemsiz görülebilecek şeylerdir.
Duyduğunuz zaman adeta öfkelenir, "bu muydu yani?!" dersiniz.
O kadar aptalca hatalar yaparlar ki...
Bunun sebebi kibirlerinin etraflarında olan biten bazı şeyleri görmelerine engel olmasıdır, hiç olmadık zaaflarının sonları olacağını kestiremezler.

Düşünün şimdi, Pablo Escobar'ın ölümünün ardından Medellin Karteli henüz yıkılmış ve borsa Meksika Kartellerine kalmış, o zamanlar Meksika tek bir güçlü kartel tarafından yönetiliyor; kendi jet uçak filosu bile olan kudretli Juarez Karteli ve büyük patron, Gökyüzünün Efendisi namı diğer, Amado Carillo Fuentes.
Acaba uyuşturucuyla mücadele timi tarafından mı öldürülmüştür, rakip karteller tarafından mı yoksa deniz timi tarafından mı?
Hiçbirisi.

Göklerin Efendisi, kırk yaşında doktorlarının tasvip etmediği basit bir yağ aldırma işlemi sırasında cerrahi komplikasyon geçirmesi sebebiyle ölmüştür.
Görüyorsunuz ya, kibirli insanların başına böyle durumlar pek sık gelir çünkü çoğu Tanrı'ya inanmazlar. Tanrı'nın bizzat kendi benliklerinde yaşadığını düşünürler, birileri bir kötülük edecekse bu onlardan başka kimse olmamalıdır.
Ölüm yalnızca onlar tarafından sağlanır, günah yalnızca onların tekelindedir...

El Uno da Genç Patron da aynı hataya düşmek üzereydiler, tümseklerle kaplı yollarda yürüyor ancak dik başlarını bir anlığına olsun eğmiyorlardı. Ebette sonunda bir bedel ödemeleri gerekecekti.

_______________

Renjun hiçbir zaman Jeno'nun işine karışmazdı, Jeno buna izin vermezdi, Renjun da istemezdi.
O yalnızca alışverişe gider, arkadaşlarıyla havuz partileri verir ve oğluyla ilgilenirdi. Silahlar, uyuşturucu veya zeka hiçbir zaman üstün olduğu meziyetler olmamıştı ve bugüne dek hiç eksikliğini çekmediği şeylerdi ancak şimdi, ıslak saçları ve küçük mayosuyla bahçelerindeki şezlongun altında oturmuşken, hiç tanımadığı bir çocuğa silah kullanmasını öğrenmesi için yardım eden sevgilisini gördüğünde içini büyük bir pişmanlık kaplıyordu.

Yeni çocuk, Jaemin, nedense kısa süre içinde adeta sevgilisinin gözdesi haline gelmişti.
Madem silah kullanmasını öğrenmek istiyordu, o halde neden bir başkasıyla talim yapmıyordu?
Patronun, alt kademe çalışanlara böyle samimi bir pozisyonda tetik çekmeyi öğrettiği nerede görülmüştü!

Elindeki havluyla saçlarını kurularken kıskanç bakışlarını bir an olsun sevgilisinin üzerinden ayırmıyordu.
Genç Patronsa olan biten her şeyden habersiz eline yeni aldığı silahı havaya kaldırıp önündeki güzel çocuğun kararlı gözlerine bakarken anlatmaya başlamıştı,
"CZ-75. Horoz, mandal ve ateşleme emniyeti olan 9mm'lik bir makina. Biz pek tercih etmeyiz çünkü fazladan emniyet hoşumuza gitmiyor, yeterince atik değil ama tanımanı istiyorum. Aklında tutabilecek misin?"

Kararlı, derin ve çikolata kahvesi gözler her bir detayını ezberlemek ister gibi silahın üzerinde gezindi,
"Tutarım."

"O zaman bunu da tut, CZ-75 serisinden ama Dao. Bu silahta yalnızca ateşleme emniyeti var, oldukça pratik. Yine de sana uygun olduğunu sanmıyorum bakalım sana göre neyimiz varmış, işte-"

"Beretta 7.65. İtalyan malı, bu silahı biliyorum."

Patron, birden sözünü kesip az önce eline aldığı silahla ilgili tüm bildiklerini sıralayan çocuğa hayran kalmadan edememişti,
gözlerini silaha çevirip güvenlik mandalını kapatırken mırıldanmıştı,
"Federal bundan mı kullanırdı?"