နစ်မွန်းဋီကာ Asphyxia

Ep (16)

- သည်း Junထွက်မလာမချင်း ကိုယ်မပြန်ဘူး

လက်ထဲကဖုန်းscreen ၊ contact name တစ်ခုတည်းအောက်က အထွက်မရှိတဲ့ အဝင်စာ ပေါင်းမြောက်များစွာရဲ့ နောက်ဆုံးစာတစ်ကြောင်း ။

စစခြင်းမြင်တုန်းက ဟာသပဲလို့ ရွံ့ရှာမုန်းတီးခြင်းတွေနဲ့ ဟားတိုက်ခဲ့သေးတယ် ၊ Junmyeon ဆိုတဲ့ကောင်ကို အဲ့လိုအချဉ်ဖမ်းလို့ရမတဲ့လား ဆိုပြီး အသည်းမာပစ်လိုက်သေးသည် ။

၃နာရီ ။
၃မိနစ် မဟုတ် မိနစ်၃၀ မဟုတ်တဲ့ ၃နာရီတောင်နော် ။ ရူးနေတဲ့လူမှ မဟုတ်ရင် မုန်တိုင်းထန်တဲ့မိုးရေထဲ အဲ့လောက်အကြာကြီး မလှုပ်မယှက်စောင့်နေမလဲ ။

ထပ်ရောက်လာတဲ့ စာတစ်စောင် ။

- အိမ်ရှေ့မှာ ကိုယ်ရှိသေးတယ်။ မင်းအခန်းလေး မီးဖွင့်ထားတာတွေ့နေတယ် မအိပ်သေးဘူးမလား

တံခါးဘေးက မီးခလုပ်ကိုပြေးပိတ်လိုက်သည် ။ မုန်းတယ် ၊ မင်းပြောတာတွေ မင်းသိနေတာတွေရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေကိုပဲ လုပ်ပြမယ် ။

- သည်းJunရယ်

အမှတ်မရှိတဲ့ဒီကောင်က ပြတင်းပေါက်ဘေးပြေးပြီး လိုက်ကာနောက်ကနေ ချောင်းကြည့်မိသေးတယ် ။

" Shit ! တကယ်ကြီးဟ "

Iphoneများဟာ ရေစိုခံတယ်ဆိုတာ တယ်လည်းဟုတ်ပါလား။ ၃နာရီလုံးလုံးမိုးရေထဲ typing လုပ်လို့ရတဲ့skillကနည်းလား ။ ဘယ်လောက်ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ယောကျာ်းရင့်မာကြီး ဖြစ်နေပစေ ဒီလောက်အကြာကြီးမိုးရေထဲ ထီးမပါဘဲ နေလို့ကတော့ ဒုက္ခရောက်မှာပဲ ။

ည၁ နာရီရှိနေပြီမို့ တစ်အိမ်လုံးက အိပ်မောကျနေလေသည် ။ ကိုယ့်အိမ်ထဲကိုယ်တောင် ခြေသံဖွလျှောက်နေတဲ့ အဖြစ်က အရေးမပါလိုက်တာ ။

အိမ်အဝင်ပေါက်တံခါးဘေးမှာ ထောင်ထားသည့် ထီး၄ချောင်းထဲမှ ၂ချောင်းကိုယူလိုက်သည် ။ တံခါးဂျက်ကိုအသံမထွက်အောင် ဂရုတစိုက်ဖွင့်ပြီးနောက် ထီးတစ်ချောင်းကိုဖွင့်‌ ‌ဆောင်းလိုက်သည် ။ နောက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်တော့လည်း မိမိအိမ်လေးက တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ၊ ကြည့်ရတာ မည်သူမှ သတိမထားမိသည်မို့ ။